SESİMİ DUY [TAMAMLANDI]

28-İNSAN BAZEN YANILMAK İSTER

Merhaba ✨

Yeni bölüm sizlerle👇
Bir önceki bölümde kaldığımız yerden devam ediyoruz.

⚠️Okurken tarihlere dikkat ediyorsunuz değil mi?

Keyifli okumalar💕

Sizin için seçtiğim şarkıyı dinlemeyi unutmayın🎵🎶🎵🎶

MULTIMEDIA: Dirt, Elliot Lee

28-İNSAN BAZEN YANILMAK İSTER

13 Ekim 2019, Kanada

Sizin de hiç başınıza geldi mi?

Hani bazen yanılmak ister insan. Haksız çıkmak. Tahmin ettiği şeyin doğru çıkmasındansa, yanılmış olmayı arzular deli gibi.

Fakat yanılmamıştır, ne yazık ki her şey tam da kendi düşündüğü gibidir.

Yakıştıramaz, karşısındakinin bu kadar ileri gidebileceğini ummaz ya da kim bilir, belki de içten içe öyle olmamasını arzular ve aksi bir düşünceyi tamamen zihninden atmak ister.

Peki sonra ne mi olur?

En sonunda bir gün gerçek ortaya çıktığında artık her şey için çok geçtir. Hiç beklemediği bir anda, en kötüsüne hazırlıksız, kıskıvrak yakalanıverir.

Bende de tıpkı böyle olmuştu...

Alara Sarah'ın nasıl kötü bir kalbi olduğunu hissetmeme rağmen bilmezden gelmiştim. Başka işlere dalıp ona da yaptıklarına da gözlerimi ve kulaklarımı tıkamış, fazlasıyla hafife aldım.

O da, pusuya yatıp beklemiş, en zayıf anımı kollayarak bulduğu ilk fırsatta da üzerime saldırmaya hiç çekinmedi.

Ve işte en sonunda buradaydım, neresi olduğunu bile bilmediğim bu delikte tek başıma, savunmasız ve en kötüsü de onun esiri oldum.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Duyduğum ayak sesleri bana doğru yavaş yavaş yaklaşırken içerisi birden aydınlandı. Zifiri karanlığa alışmış gözlerimi açmakta ne kadar zorlansam da en sonunda kuvvetlice ovalayıp bakışlarımı tam karşımda duran silüete odaklamayı başardım. Görüş açım biraz daha netleşti ve aynı anda yaşadığım büyük şaşkınlıkla onun adını haykırdım.

"Alara, sen!?"

"Melis...selam tatlım. Nasılsın? Umarım seni burada rahat ettirebilmişimdir. Çünkü konuklarımın rahatsızlık duymalarını istemem. Bu hiç hoşuma gitmez."

Böyle bir şey mümkün olabilir miydi? Yani Alara Sarah bu kadar ileriye gitmeye gerçekten cesaret etmiş miydi, yoksa hepsi sadece zihnimin bana oynadığı kötü bir oyun muydu?

Yanılıyor olmayı şu anda ne çok isterdim ama yazık ki yanılmıyordum ve o tam karşımda durmuş, esaretimle alay edip meydan okuyan gözlerle bana bakıyordu.

"N-neredeyiz biz Alara? Benden ne istiyorsun?"

Daha cümlem biter bitmez attığı kahkaha etrafımızı saran pis odanın duvarlarına çarpıp yankılandı.

"Hahhahhahhahaha!"

Sonra yüzü aniden tekrar ciddileşti.

"Sakin ol bakalım Melis Hanım. Sırayla sor istersen. Teker teker, anladın mı? Ayrıca konuşurken dikkat et, yoksa nefessiz kalıp boğuluverirsin mazallah. Sanırım bunu hiç istemezsin. Öyle değil mi?"