SESİMİ DUY [TAMAMLANDI]

19-MAYA KARANOV

Merhaba ✨

Yeni bölüm sizlerle👇

⚠️Okurken tarihlere dikkat ediyorsunuz değil mi?
Tarihler arasındaki makas giderek daralıyor fark ettiniz mi?

Soru: Burada esir tutulan genç kadının ve caninin kimler olduğu hakkında fikriniz var mı?
Okuduktan sonra tahminlerinizi benimle paylaşır mısınız?

Keyifli okumalar💕

Sizin için seçtiğim şarkıyı dinlemeyi unutmayın🎵🎶🎵🎶

MULTIMEDIA: The DeathOf Peace f Mine, Bed Omens

19-MAYA KARANOV

16 Eylül 2019, Kanada

Ne tuhaf!
Aylarca, yıllarca ortada, gözümüzün önünde durduğu halde hiç fark edilmeyen eşyalarımız vardır. Fakat ne zaman ki ortadan kaybolurlar, yokluklarını fark edip aramaya başlarız. Kıymetlimiz oluverir birden.

Boşuna dememiş eskiler, "Kör ölünce, badem gözlü olur." diye.

Oysaki aslolan, yitirmeden önce fark edebilmektir o şeyin kıymetini... Korumak, gereken değeri verebilmektir. Zira kaybettikten sonra tüm çırpınışlarımız boşunadır.

Maya Karanov aylarca erkek arkadaşıyla birlikte kiracı olarak Yıldız Hanımların evinde yaşamış ama ortalardan kaybolana kadar hemen hemen hiç kimsenin dikkatini çekmemiş. Ablası bile onu merak edip ziyaretine gelmemiş çünkü ayrı ülkelerde olsalar da Maya'nın yaşadığı yeri biliyor ve her istediğinde gidip görebileceğini düşünüyormuş. Taa ki onu kaybedene kadar...

Umarım Maya Karanov, şu anda erkek arkadaşıyla birliktedir ve her neredeyse çok mutlulardır çünkü aksini düşünmek bile istemiyorum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mert'le birlikte konukların yanına doğru ilerlerken Polen'in sesini tekrar duyunca istem dışı ürperdim. Bütün tüylerim aniden diken diken oldu. Aynı anda sevdiğim adamın kolu, belime biraz daha sıkı sarılıp beni kendine doğru çekerken rahatlayabilmek için derin bir nefes alıp içimden ona kadar saydım.

Bizi görür görmez, "Mert, hayatım polis aracının senin gibi birinin evinde ne işi olabilir? Cidden şu anda anlamakta güçlük çekiyorum. Lütfen biri o adamların senden ne istiyor olabileceğini açıklayabilir mi? Hem de bu saatte?" dedi Polen telaşla.

Julie'de söze karıştı. "Evet, Mert Bey çok merak ettik, endişelendik. Önemli bir şey yoktur umarım."

Herkes meraklı gözlerle bize doğru bakmaya başladığında Mert de bir açıklama yapma gereği duyup "Olanlar için üzgünüm fakat endişe etmenize hiç gerek yok arkadaşlar. Bizimle ilgili bir mesele değil zaten. Burada oturan eski kiracılara yakınları ulaşamamış. Memur beyler onunla ilgili bir araştırma yapmak için gelmişler. Tanımadığımızı söyleyince de gittiler. O yüzden dilerseniz biz şimdi olanları unutup hep beraber gecemize kaldığımız yerden devam edelim." diye cevap verdi. Ardından da mini büfeye gidip masada duran içkilerden iki kadeh alarak yanıma geldi ve bir tanesini bana doğru uzattı.

Bardağı elime alıp gülümseyerek "Teşekkür ederim." diye fısıldadım.

Mert eğilip yanağımdan öptü sonra da konuklara, "Arkadaşlar, hadi hep birlikte gerçek dostluğa kadeh kaldıralım mı?" diye sordu.

Kadehlerimizi havaya kaldırdık ve hep bir ağızdan yüksek sesle aynı dileği tekrar ettik.

"Gerçek dostluğa!"