First Freedom || MYG

Bölüm 12 |Yenebilecek kişi...

crazykorea işbirliği ile yazılmış SpacemanRabbit ortak kitabıdır.

✔Keyifli okumalar✔

"Hemen kestirip atma ama Hana.Eğlenirsin işte."

"Namjoon neredeyse kovulacaktım diyorum.Zor döndüm ucundan.Benim yazmam gerek bir şeyler bulmalıyım gelemem."

Gözlerini devirip elindeki kahve bardağını masaya bıraktı.

"Hana.Son verdiğin sözleri o kadar beğenmiş ki adam.Seni birkaç ay rahatsız etmez.Gel işte!"

İçimdeki nefesi verip arkama yaslandım.Evet beğenmişti.Evet beni rahatsız da etmezdi ama sorun şu ki onları ben yazmamıştım.

"Peki tamam gelicem.Kimler geliyor başka?"

Kabul etmemle gülümsedi.

"EunWoo Hoseok falan.Şirketten çalışanlar da var.Bir de işte birkaç arkadaş gelecek."

Başımı salladım.Kafa dağıtmam gerekiyordu.Belki iyi gelirdi bana da kim bilir...

Ayağa kalktım ve kahveyi gösterdim.

"Bu seferlik senden.Bir dahakine ben ısmarlayacağım."

Ayağa kalktı ve gülümsedi.Yanağında beliren derin çukur görünmüştü.Yakışıyordu ona bu gamzeler.

"Tamam bir dahakine senden."

Ona el sallayıp yanından uzaklaştım.Bu gün çok işim vardı.CEO benim yazmadığım ama o benim yazdığımı sandığı şarkı sözleri sayesinde satışları iyi olduğu için bana bir ev vermişti.Odamı falan oraya taşımam gerekiyordu.

Odadaki özel olan her şeyi paketlemiştim.Son paket için benim için değerli olan şeyleri koymam gerekiyordu.Bunu bilerek sona bırakmıştım.

Öncelikle çikolatalarımı poşetin içine doldurdum.Artık eve taşındığım için çikolata odası gibi bir yer yapmayı düşünüyordum.Bence mantıklıydı.

Çikolatalar da bittikten sonra tavanda asılı olan rüya kapanlarına yöneldim.Ilkini yavaşça indirdim.

Bu kırmızı tonlarında olan rüya kapanına bakarak gülümsedim.Bu kapanı Paristen almıştım.Oraya gitmeyi çok istiyordum.Sonunda isteğimi gerçekleştirme şansım olmuş ve gitmiştim.Oradan da bunu almıştım.Cidden çok güzel bir yerdi.

Elimdekini kutuya yerleştirdim ve geri döndüm.Mavi tonlarının olduğu kapanı da Kanadadan getirmiştim.Annem Kanadalıydı.Koreli olup mavi gözlü olan birini gördünüz mü?Yok.Benim gözlerimin de lacivert olması annemdendi.Ona çok benziyordum.Güzel kadındı annem.

"Tamam falan değil Samara hanım"

Samara hanım...

Bana bu yüzden mi Samara diyordu?Hah!Ne güzel benzetme ama.Gördüğü yerde Samara deyip duruyordu.

Samara Hanım...

"Bana ne anlatacaksın!Sözlerimi nasıl çaldığını mı?Ya da kovulmamak için her şeyi yapabileceğini mi?Ha?Neyi anlatacaksın!?"

Asılı olan kapanları kutuya yerleştirirken düşündüğüm şeyler onun sözleriydi.

"Beni böyle kandıracağını mı sanıyorsun?Kendini haklı çıkarmak için bunu mu deniyorsun?O zaman söyleyeyim....Hiç de işe yaramıyor söz yazarı Park Hana!"