First Freedom || MYG

Bölüm 18 | Uyan

crazykorea işbirliğiyle yazılmış SpacemanRabbit ortak kitabıdır

✔Keyifli okumalar✔

...

Yavaş adımlarla hastanede ilerledim ve her seferinde gittiğim katın her seferinde vardığım odasına yönledim.

Odanın içine girmek için hemşirelerle konuşmuştum.Bütün önlemleri aldılar ve beni giydirip maskeyi taktırdılar.Odaya girip bir iki adım attım ve durdum.

Ardımdan kapı kapandığında derin bir nefes aldım ve yatağa yaklaşıp ayaka ucuna oturdum.

Arkadan gelen bip sesi aynı ritimle devam ediyordu.Yine ve yeniden senelerce olduğu gibi aynı şekilde elini tuttum.

"Ben geldim baba."

Bıkmadan yine cevap bekliyordum.Gelmeyeceğini bile bile yine de bir cevap bekliyordum.

'Hoşgeldin'...'Kızım"'...veya konuşmasına gerek yoktu.Parmağını da oynata bilirdi.Elimi sıkabilirdi...ya da gözlerini açabilirdi.

Tabiki yine cevap almamıştım.

Elini ellerimin arasına aldım ve maske olmasına rağmen dudaklarımı eline bastırdım.

"Geldiğimi biliyorsun değil mi?Bildiğini biliyorum."

Gülümsedim.Belki de kendini bırakmamasına,yaşamak için savaşmasına yardım ediyordum.Yanına gelerek,ona destek olarak...

"Sana o kadar ihtiyacım var ki..."

Bir elimi elinden çektim ve gözlerimi silip burnumu çektim.

"Yanımda olsan...Sana her şeyi anlatsam geçer gibi.Belki elimi tutar ve bana sarılırsan.Ne bileyim...alnımı öpüp 'Geçecek...'dersen geçecek gibi."

Onun sıcaklığını hissedeli çok uzun zaman olmuştu.Unutmuştum bana sarıldığında nasıl hissettiğimi.Özlemiştim.Yine sarılsın istiyordum...

"Yanına geldim...Geldim çünkü ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.Onun yanına gitmeliyim ama gidecek miyim bilmiyorum."

Gözlerimi yumdum.Derin bir nefes aldım.Aklımdakileri topralamam gerekiyordu.

"Be-beni öptüğünde...öyle bir şey hissettim ki.Uzun zaman sonra...senin yanında gezen o güveni hissettim.O kadar sevgiye muhtaç biriyim ki..."

Derin derin nefesler almaya başlayarak gözlerimi sildim.Dudaklarımi dilimle ıslattım ve devam ettim.

"Onu itemedim bile.İtmek istemedim.Ve bu canımı yakıyor."

Susup nefeslendim ve cümlelerimi toparlayıp devam ettim.

"Şu an nasıl biliyorum.Bekli iyi.Belki de kötü.Merak ediyor muyum?Deli gibi.Ama yanına gidemiyorum..."

"...Öyle ki kalbimdeki acının da ne olduğunu biliyorum.Neden orada ki?Nereden geldi?"

Böyle cevapsız sorularım vardı.Bazen nefes bile alamıyordum.Bir çıkmazın içindeydim ve eğer çıkmazsam yaşayamayacağımı biliyordum.

Gitmeli miydim ki?Nasıl olduğunu merak ediyordum.

Lanet olsun gitsene!Adam orada ölecek sen hala gideyim mi diye düşünüyorsun?

"Gitmeliyim değil mi baba?Soruların cevabını böyle öğrenirim gibi geliyor."

Evet gitmeliydim.Hem merak da ediyordum.
Ayağa kalktım ve eğilip yanağına bir öpücüm kondurdum.