kubesnimer ile ortak hazırlanan bir kurgudur.
✔ Keyifli okumalar ✔
"Hana daha ne kadar bekleteceksin?Kaç haftadır elime bir yazı vermediğinin farkındasın değil mi? Yaşının buradakilere göre daha küçük ve genç olmasına rağmen sendeki hırsı gördüğüm için seni bulunduğun bu yere kadar getirdim. Şimdi bu mudur emeklerimin karşılığı?"
Ellerimi önümde birleştirmiş ve başımı da eğmiştim.Karşımda şirket CEO su duruyordu ve adam baştan aşağıya haklıydı.Kaç hafta olmuştu ve ben hala elimde bir dosya yada tek yaprak söz dahi getirememiştim.
Ben olsam ben de koyardım kapının önüne beni.
Haklıydı adam.
"Evet efendim.Üzgünüm ama bir türlü yazamıyorum bu aralar."dedim yüzüne bakmadan.
Oflayarak işaret parmağını kaldırdı ve uyarırcasına bir sesle konuştu
"Bak Hana sana son bir hafta veriyorum.Bir haftada yazdın yazdın.Yazamadın artık başka bir iş araman gerekecek."
Başımı kaldırıp gülümsedim ve doksan derece birkaç kere eğilerek teşekkür ettim.
"Sağ olun efendim.Bir hafta sonra size güzel bir şarkı getireceğim. Hatta bir dosya dolusu."
Adam konuşmadan yanımdan ayrıldığında yumruğumu kaldırıp hızla aşağıya çektim.
"Oley be!"diyerek hızla odama doğru ilerledim ve kapıyı açarak içeriye girdim.
Kapıyı arkamdan kapatarak gözlerimi odamda gezdirdim.Kendi hallerinde takılan sincap ve kaplumbalarım bir kenarda pencerenin önündeki koltuğumda üstüste yığılmış kıyafetlerime kadar hepsine göz gezdirdim gülümseyerek.
Bir dakika...
Ben bir haftada nasıl yazacaktım?İlham denen şey zaten yoktu bende.Ne zaman ne yazacaktım?
Ah akılsız kafam Ah. Veriyorsun gazı veriyorsun gazı sonra ortalarda araki bulasın seni?
Lanet olsun neden kabul etmiyordu ki?!Zor durumdaydım.Yardım istiyordum ve o yardım etmemekte ısrar ediyordu.
Ah cidden!Bu zamandan sonra işten de olacaktım!
Ne halt yiyecektim ben şimdi!?
Telefonumu elime aldım ve mesaj kısmına girip ismini buldum " Yanlış Yazar" ve parmaklarımı ekranda gezdirdim.
PHN:Ya senden sadece bir şey istedim ne olurdu yardım etsen?
MYG: Yine mi sen (!) Diyemeyecek kadar sık çıkıyorsun karşıma. Yine ne var.
PHN:Yardım denen çok güzel insani
bir duygu var bilmem sen bilir misin?
MYG: Eee nolmuş ona? Şimdi de yardım denen birine mi sardın? İlhamdan sonra.
PHN: Ah cidden! Bak bir haftam kaldı.Bir hafta içinde bir şeyler yapamazsam kovulacağım Bundan sonra da iş bulamayabilirim.Şirkette kalıyorum ev de bulamam.
MYG:Banan ne?!
PHN:Sadece yardım istiyorum
MYG:Ben de yardım etmeyeceğimi söyledim.Neden hala rahatsız ediyorsun?
PHN:Yardım istemeseydim rahatsız etmezdim.O kadar güzel yazmasaydın sen de!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
First Freedom || MYG
Fanfiction"Tanıştırayım çocukluğumun Katili Min Yoongi!" . MinJung'un kapıdan çıkıp gitmesiyle yaslandığı yerden çöküp saatlerce haykırarak ağlamasına şahit oldum sevdiğim kadının. Her anne, baba derken ki yalnızlığına, kaybettiği çocukluğu için parçalanan ka...
