İzlemiş olduğum her süper kahraman filminde süper kahramanların tek ve değişmez bir kuralı oluyor:
Kimseyi öldürmemek.
Filmde genelde kötüler bütün pislikleri yaparlar, insan öldürürler hatta kahramanlara ve ailelerine zarar verirler. Ama eğer kötüleri yakalasalar bile onları ya bağışlıyorlar ya da hapse atıyorlar. Her iki seçenekte sonuç aynı oluyor. Kötü kaçıyor ve daha kötü bir şey yaparak geri geliyor.
Yazın ortasında bir geceydi, sıradan bir gece. Her gece gibi o adamla kendimi bir kavganın içinde bulmuştum. Annem bizi dinlememezlikten geliyordu, koltukta oturmuş kitabını okuyordu. Acaba ne zaman beni savunacaktı? Hiçbir zaman, benim hiçbir zaman kahramanım olmadı. Oysa onu kaç kere o adamın kaba ellerinden kurtarmıştım. Çocuktum ama ailedeki tek büyük bendim.
Kötüler bir sürü pislik yaptıktan sonra bir yere vararlar ki kaçamazlar. Suçlarını itiraf eder ve cezalandırılırlar. Fakat bu hikayeler gerçek hayatın yanında peri masalı gibi kalır. Gerçek hayatta kötüler asla cezalandırılmaz. Sokakta yürürken bile yanımızdan onca insan geçiyor. Kim bilir, belki birisi hırsız, birisi katildir.
Tartışma git gide büyüyordu ama annemin dikkatini hâlâ çekmiyordu. Sonunda "Seni sevmiyorum!" dedim o adama..
.
.
.
Ve o an her şey değişti. Her şey çabucak karardı, her şey farklı bir şekil aldı. Onu sevmediğimi içten içe biliyor olmalı ya da kendini gerçeklere karşı yıllardır kör ediyordu. Onu neden bu kadar şaşırmıştı bilmiyorum, ona en son seni seviyorum dediğimi hatırlamıyorum, belki de hiç dememişimdir, bilmiyorum. Ama ne beklersiniz ki iki yüzlü birinden. Ne bize, ne başkalarına ne de kendisine karşı dürüsttü. Sadece insanlara zarar veriyordu ama bunu inkar ediyordu. Beni ya da annemi hiç umursamadı, o adam için önemli olan tek şey prestijdi. Bunları okursa bir gün yapacağı ilk şey beni öldürmeye çalışmak olur. Ya da tam tersi bu çocuk diye beni küçümser ya da aşağılar. Ama asla ve asla kendinde bir hata aramaya çalışacaktır. Çünkü hata hep başkalarındadır. Biz hepimiz onun yanında aptal kalıyoruz.
Seni sevmememin nedenlerinden sadece biri bunlar baba
Ama bu kitabı yazmamın ilk nedeni de sensin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Oda #wattys2022
Non-FictionOdamın büyük olması onun git gide daha da küçüldüğünü hissetmeme engel olmuyordu. Dünya'nın büyük olması benim için yeterli alan olduğu anlamına gelmiyordu. Kötü şeyler yaşamamış olmanız onların var olmadığı anlamına gelmiyor. İstemeyeceğiniz kadar...
