Odamın büyük olması onun git gide daha da küçüldüğünü hissetmeme engel olmuyordu. Dünya'nın büyük olması benim için yeterli alan olduğu anlamına gelmiyordu. Kötü şeyler yaşamamış olmanız onların var olmadığı anlamına gelmiyor. İstemeyeceğiniz kadar...
Birini görmüyor olmanız, duymuyor olmanız orda olmadığı anlamına gelmez. O biri her zaman oradadır siz onu görmezden gelsenizde o biri her zaman sizin varlığınızın farkındadır. Bazen o kişi sizin yüzünüzden acı çekebilir, ağlayabilir, çığlık atabilir ama sizin yüzünüzden değildir nede olsa o sizin için yok. Neden yok? Neden kendinzi kandırıyorsunuz. O KİŞİ ORADA sizi GÖRÜYOR sizi DUYUYOR ama şeytan kimliğinizi bir maskeyle saklamak daha kolay geliyor. Maskelerin özelliği nedir bilir misiniz. Sahne bittiğinde oyuncular maskelerini çıkartırlar ve o zaman gerçek yüzleri görünür.
İşte o kız maskesini düşürmek üzereydi. Ben düşürmüştüm 8 aylık süren bir acı 3 aylık bir yalan. Bana söylenilen bir yalan, bana yapılan yanlışlar. Kurban benim ama nedense kendimi suçlu hissediyorum. Çünkü uzun zamandır yoktum, uzun zamandır bu kadar kötü hissetmemiştim, uzun zamandır neyin ne olduğunu araştırıyordum.
Jazz müzik eşliğinde düşüncelerim akmaya devam ediyordu. Zihnim çalkantılı bir denizin yavaş yavaş sakinleşmesi gibi son dalgalar hissediliyordu sadece. Sevgilim gitmişti, o kızla konuşmak için gidiyordu.
Onun yokluğu veya varlığı bir şey değiştirmiyordu. İçimde bir yalnızlık, bir hüzün bir kapana kısılma hissi.
Ne zaman sevgilim olmuştu? Doğru kişi miydi? Onunla neler yaptım? Nasıl bu hallere geldik? 3 ay sohbet 1 ay acı 7 ay mutluluk ve hüzün karmaşaları.
O kız... Hayatımda nefret ettiğim insan sayısı 10'dan ise 0'a daha yakın ama yinede varlar. Kırmızı kısa saçları, kahverengi gözleri, normalden fazla olan kilosu, şeytan yüzlü kaşları... Şeytan, kırmızı şeytan. Onunla mahvoldu hayalimdeki ilişki. Onun suçuydu bu acılar.
Kalbim küt küt atıyor, daha yeni gitti ama her saniye ölüyormuşum gibi hissediyorum. Karnım ağrıyor, midem bulanıyor. Varla yok arasındayım, elektrik verilmiş bir ceset, ruhu olmayan bir çiçek. Çürümüş bir çiçek, yok olan bir çiçek...
Ezilmiş bir çiçek, parçalanmış bir çiçek, dayanan bir çiçek. Ben neyim, neredeydim, nasıl hissediyordum bilmiyorum. Kaybolmuş değildim çünkü bulunduğum çukuru biliyordum daha önce de yaşamıştım.
Dün 4 hap aldım bir tanesi yanlış olandı.
Peki ya kırmızı şeytanın değil de sevgilimin yalanları. Kaybolmayan, iz bırakan yalanlar. Belki de ben çok saftım ya da saf olmak istiyordum. Alice hayal kırıklığına uğradı. Bahsetmiş miydim Alice 'ten. Çocuk ruhlu çocuk arkadaşım. Hâlâ benim yaşımda oyuncak bebeklerle oynamaya utanmaz. Ona sevgilimi anlatınca hem bir prens gibi geliyor hem de prensler yalan söylemez diyor.
Haklı, o nasıl bir prens o zaman. Alice beni bırakmaz ama biliyorum, mutlu olmamı istiyor. Mükemmel bir hayat diye bir şey yok ama Alice.
Şuan kafeye gelmiştir, oturmuşlardır. Bir kahve istemiştir kız sevgilim ise sadece su istemiştir. Kız bir şey yokmuş gibi konuşmaya devam ediyor. Havadan sudan sohbet ediyorlar. Sevgilim konuya girmek istiyor.
Sonunda o kızla konuşmayı bırakıcak. 7 ay boyunca söyledim, üsteledim, bu kız iyi değil, ilişkimize, bana, sana ve kendisine zarar veriyor. Hepimize zarar veriyor. Katarina ile de konuştum bu konuyu. "Ben uğraşmazdım bile bu kadar. Sana üç ay boyunca yalan söylemiş ünlü olsa ne yazar. Batırıcaktın onu, seninle flörtleştiği mesajları, yalanını itiraf ettiği aramayı kaydedip her şeyini ifşalıycaktın" Katarina haksız sayılmazdı ama ben böyle biri değildim. Bana üç ay boyunca sevgilisi olduğunu saklamıştı. Kırmızı şeytan. Ama kırmızı şeytan benimle konutşuğunu biliyordu. Açık ilişki ne demek bilir misiniz? Ben bilmezdim.
Kalbim artık daha çok beklemeye dayanamıyor, her an bir mesaj gelebilir ve oturduğum koltuktan zıplayıp oraya doğru koşamam gerekebilir. Tabi kalp krizi geçirmezsem...
Müziği kapatmaya bilgisayara gittim. Burası çok... Sessizdi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
