Ne hissettiğimi bilmiyorum veya o hissi benim hissedip hissetmediğimi. Nerde bulunduğumdan veya gerçekten orda olduğumdan emin değilim. Hatalar, yanlışlar, pişmanlıklar herkes hepsinden çokça yaptı. Ama yinede Dünya'nın sadece sizin üzerinize yıkıldığını düşünürsünüz. Alice 'e yaptığım şeyi anlattım. Hayır aldatmadım, hayır yalan söylemedim. Ama bir kız arkadaşıma fotoğraf attım. O fotoğrafı sadece sevgilimin görmesi gerekiyordu. Ama sevgilim bana onay vermemiş miydi? Yoksa ilaçların etkisinde miydim?
O fotoğraf ne fotoğrafıydı, nasıl bir fotoğraftı neyi açıklıyordu ne kendime ne de başkasına itiraf edebilirdim. Sinirliydim ve ilaçlıydım. Pişman olan birinin ilk sözlerine benziyor ama aynı zamanda ne yaptığının farkında olan.
"Çok içmiştim, kendimde değildim"
"Zaten tek seferlik olan bir şeydi"
"Senden başkasını görmüyor gözüm zaten"
Bende klişe olmuştum, bende herkes gibiydim. Hayattaki sorunlar insanları birbirlerine bağlıyor.
Kırmızı Şeytan ile konuşalı 24 saati geçmemişti. Karın ağrısından kıvranıyordum. Artık kabusun bu kısmından uyanabilicek miydim? Apartmanda yalnız kalmıştım, biri sevgilimin kredi kartından para çalıyordu.
Hırsız olan ben olabilir miyim? Onun mutlu olma şansını çaldım. Başkasıyla sakin bir hayat yaşayıp mutlu olabilirdi ama benim gibi sorunlu, kırık bir kişiliğe sahip çalkantılı bir hayata mahkum kalmıştı. Kırmızı Şeytan 'dan daha zayıf, daha güzel, daha gençtim. Ama ne fark ederdi ki. Ne bir şeytan ne melek kılıklı bir şeytan onu mutlu edebilirdi. İkisinin de özü aynıydı.
Evet, kendimi bir şeytan olarak, herkesi mutsuz kılan bir hastalık olarak görüyorum. Herkes öyle hissetmiyor mu bazen? Bilmiyorum. Ben sadece.
Bilmiyorum
Bir şeyden anlıyormuşum gibi yapıyorum, her şeyden anlıyormuşçasına cevap veriyorum.
Sabah onun için uyanmıştım şimdi geri uyuyamıyordum. Güneş gözlerimi yakıyor, panjur tam kapanmıyordu.
Şansızım ve şansızlık getiriyorum. Annem derdi ki inandığın şeyler gerçek olur. Kötü şeylere inanma, sen uğursuz değilsin.
Ama gerçek şu ki
Bilmiyorum
Hiçbir şeyin önemi yok .
Her şey çürüyüp gidiyor :
Anılar, insanlar, hayatlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Oda #wattys2022
Kurgu OlmayanOdamın büyük olması onun git gide daha da küçüldüğünü hissetmeme engel olmuyordu. Dünya'nın büyük olması benim için yeterli alan olduğu anlamına gelmiyordu. Kötü şeyler yaşamamış olmanız onların var olmadığı anlamına gelmiyor. İstemeyeceğiniz kadar...
