Ako ang pinaglaruan ng tadhana
Ang laging tanong ay bakit ako pa?
Ito ba'y parusa?
Bakit?
Ano ba ang nagawa kong mali?
Ano bang trip toh?
Kasi hindi na nakakatuwa
Sobrang nasasaktan ako at ayoko ko ng umasang magiging masaya pa
Sobrang sakit
Yung tipong tutulo nalang ang luha mo
Tapos minsan nakakasawa ng umiyak
Kasi kahit anong iyak ko, wala ding mangyayari
Bakit ganun?
May mga taong walang kasing sama
Pero sila pa ang sumasaya?
Bakit naman ganito?
Ang akala ko ay makakaya ko
Dahil malakas akong tao
Pero bakit nagbago ako
At hindi ko alam kung bakit ako ganito
Hindi ako 'to
Lahat kinakaya ko
Pero bakit nung mawala lahat sa'kin
Ay nawala pati ang sarili ko
Natatakot ako
Takot akong sumapit ang umaga ng nag-iisa
Takot akong habambuhay na magdusa
Bakit ba kasi ako pa, tadhana?
Eh wala namang espesyal sa'kin
Ayoko na sa larong to
Magpakasaya ka na dahil talo na'ko
Sukong suko na ako
Ayoko nang mabuhay pa
Hindi ko na kayang lumaban
Sa larong sarili ko lang din ang aking kalaban
Hindi ko na kayang magpatuloy
Sawa na'ko sa magulong mundo, kaya tama na.
Hindi naman ako nabuhay para lang maging malungkot diba?
Alam ko na may magagawa pa ako para sa mundo pero pagod na talaga ako
Sa totoo lang, pinipilit kong ipakita na wala akong problema sa iba
Pero ang totoo n'yan ay gusto ko nalang mawala.
Na parang isang puting usok
Na hindi mapapansin ang biglaang paglaho
Sobrang bigat na kasi sa dibdib eh
Lagi nalang akong umiiyak sa gabi
Ni hindi ko na alam ang gagawin ko
Para lang matapos ang sakit na nararamdaman ko
Pagod na'ko
Ang sakit sakit na
Bakit lahat ng problema nasa akin na
Magulong pamilya
Walang kalayaan
Malungkot na buhay
Laging mag-isa
Pakiramdam ko ay wala akong halaga
Pero bakit may nagsasabi saking lumaban pa?
Bakit hindi ko sinira ang buhay ko gaya ng iba?
Bakit sobrang tatag ko kahit sobrang dami ng problema?
Bakit kaya kong magmukhang masaya sa iba kahit hindi naman talaga?
Bakit ba hindi nalang ako sumuko?
Bakit umaasa parin ako na magbabago ang kapalaran?
Bakit gusto ko paring lumaban?
Sa kabila ng lahat ng masasakit na nangyari sa'kin
Bakit hindi ko naisip na lahat ay wakasan
At bakit kapag gusto ko nang sumuko?
Ay maiisip ko nalang bigla ang lahat ng pagsubok
Sa lahat ng mga pinagdaan ko
Bakit ngayon pa ako hinhinto at susuko?
Di ko naman talaga ginustong mabuhay
Pero bakit parang mas mahirap iyon kesa sa mamatay?
Lagi nalang akong nagku-kunwari
Kahit na gusto ko nang magalit ay nakukuha paring ngumiti
Gusto kong murahin lahat ng taong sumira sa buhay ko
Gusto ko silang gantihan at iparanas ang mga naranasan ko
Mapapatawad ko pa kaya sila?
Magagawa ko pa kaya ulit ang maging masaya?
Kung nasanay na ako sa dilim
Matutuwa pa kaya ako sa liwanag na darating?
Pa'no kaya kung umalis nalang ako?
Pa'no kung sinubukan ko at di ako natakot?
Pa'no kung nagpakasama din ako?
Pa'no kung naging totoo ako at hinarap ang problema ko?
Pa'no kung imbes na umiyak ay mas lumaban ako?
Ako ang pinaglaruan ng tadhana
Ginawa niya akong pinakamalungkot na tao
Dahil sa kanya nagbago ako
Ano kayang dahilan niya noh?
Bakit sa dinami-dami ng tao, bakit ako?
