Eva || harrystyles.

Chapter: 7

HARRY;

Bana temas eden vücuduyla birlikte vücudum eşsiz bir hisle sarsılıyorken ve dudaklarım onun adıyla kutsal bir hale bürünüyorken gözlerinde gördüğüm bakış ve onun elleriyle geriye doğru savruluşum ruhuma kancayla bir acının saplanmasına neden oldu.

Sol göğsümün üstüne doğru yayılan bu acıyı nasıl anlatabilirdim?

Gözlerim onun bana şaşkınca bakan gözlerinde asılı duruyorken onun nefeslerinin hızlı olduğunu fark ettim, ve gözlerinde gördüğüm o his.
Korkuyor muydu?

" Bay, Styles. " Konuştu, fakat sesi soru soruyor gibi çıkmıştı. Neden ona ismiyle seslendiğimi merak ediyordu, bunun cevabını istiyordu benden fakat ben ona gerçeği söyleyemeyecek kadar boktan bir durumun içerisindeydim.

Onun, o korkmuş bir şekilde bana bakan bakışlarına daha fazla dayanamadım, neden böyle korkuyordu?
" Az önce olanlar için üzgünüm bayan Parker, bir daha böyle bir şeyin gerçekleşmeyeceğinden emin olabilirsiniz. İyi günler. " Hızlıca konuştuğumda ilerlemeye başladım. Söylediklerimle hem onu hemde kendimi kandırmıştım, biliyordum onu asla bırakmayacaktım. Bırakamazdım.

***

EVA;

Yatağın içerisinde öylece uzanıyorken perdenin açık bıraktığı pencereyi izliyordum, bugün hava her zamankinden daha kasvetliydi. Kış ayını sevmezdim, çünkü soğuk havalar beni iyi hissettirmezdi. Oysa yaz olduğunda ve güneş yüzüme yansıdığında ve beni sıcaklığı ile kucakladığında çok iyi hissediyordum.

Düşüncelerim sadece üç gün öncesine gittiğinde yutkundum. Bay Styles ile yaşadığımız o anın üzerinden üç gün geçmişti ve bugün haftasonuydu.
Bana neden öyle bakmıştı? Bana neden ismimle seslenmişti? Hemde ses tonunda hissettiğim o şey..Derin bir iç çekişle yatakta doğruldum.
O ve ben birbirimize mesafeli olmalıydık ama o bunu o gün yapmamıştı.

" Hala yatakta mısın? Birazdan burada olurlar. " Steve giyinme odasından çıktığında ve konuştuğunda benim düşüncelerimden sıyrılmamı sağlamıştı. Ona baktım ve üzerimdeki yorganı kenara itip yatağın içinden çıktım, o bana doğru ilerleyip beni bileğimden yakaladığında beni kendine doğru çekti ve ardından ellerini belime sardı.
Yüzüme yaklaşıp dudaklarımı arka arkaya öptüğünde gülümsedi.

" İstersen kahvaltıyı beraber hazırlayabiliriz? " dediğinde bir eli kahküllerime gitti ve omları parmakları ile düzeltti. Başımı salladım, normalde itiraz etmem ve ona tek başıma yaparım demem gerekiyordu fakat kardeşimi görmeme izin vermişti ve ona şuan itiraz etmek istemiyordum. O yeniden gülümserken bu kez burnumu öptü ve geri çekildi.

" O zaman hazırlan ve mutfağa gel, bekliyorum. " diyerek odadan çıktı, o sırada telefonumun mesaj sesi odada yankılandı. İlerleyip yatağa oturduğumda komidinin üzerindeki telefonumu alıp açtım ve mesajın bay Styles'dan geldiğini gördüm, yüz ifadem değişirken mesajı açtım ve okumaya başladım.

" Bugün her zamankinden daha soğuk bir hava var bayan Parker, lütfen sıkı giyinin ve üşütüp hasta olmayın. Yoksa bu benim açımdan bir felaket olur. " - Harry

Mesajı okumayı bitirmiştim fakat çatık kaşlarımla bir kaç kere daha okumuştum, ne demek istiyordu? Eğer ben üşütür ve hasta olursam neden bu onun açısından bir felaket olurdu ki? Başımı iki yana sallayarak mesajı sildim ve telefonumu bıraktım.
Bu adımı kesinlikle anlamıyordum, ne yapacağımı bilmiyordum. O aklımı karıştırıyordu.