COINCIDENCE ✓

Bir

Huzursuz.

Günlerdir hissettiği tek şey buydu. O gün falcıdan apar topar çıkmışlardı. Cemre ve Asya her ne kadar Kayra'ya söylemesi için yalvarsalar da çocuğun ağzından tek kelime alamamışlardı. Zaten Kayra hala nasıl onların duymadıklarını bilmiyordu. Sadece bir kaç adım önlerinde konuşmuşlardı ama iki kız onları duymamıştı bile.

"Kayra'dan dünyaya. Orada hayat nasıl?"

Gülüşme sesleriyle daldığı düşünce denizinden çıktı. Her zaman oturdukları ağacın altındaydılar. Kampüste adeta kendilerine ait köşeleri vardı.

"Noldu İlker?"

"Asıl sana noldu oğlum? Günlerdir böylesin. Ama ben biliyorum nedenini. O gün bizle kıza gelmediğin için oldu bunlar."

"İlker tek kelime daha etme."

Asya ve Cemre onu azarladığında susmuştu. Kayra bakışlarını sessizce duran Pamir'e çevirdi.

Çok fazla konuşmazdı Pamir. Her zaman yerinde konuşurdu. Emre ve İlker'in aksine çapkın da değildi. Birebir çok konuşmazlardı Kayra'yla. Ama ne zaman ihtiyaçları olsa birbirlerine yardım ederlerdi. Zaten onların arkadaş grubu buydu. Hiçbir zaman ayrılmazlardı.

"Hiç anlatmadınız şu fal işini. Nasıl dolandırıldınız merak ediyoruz."

Bu sefer Emre kızlara sataşmıştı.

"Bir kere dolandırılmadık biz. Hem kadın bize çok manyak şeyler söyledi. Cemre'nin hayatına yakında biri girecekmiş. Yakışıklı biri. Tamam yakışıklıyı ben uydurdum."

İki kız gülerken Kayra kendini Pamir'e bakmaktan alıkoyamadı. Cemreden hoşlanıyor olabilir miydi? Zaten 2 şık vardı. Asya ve Cemre. Pamir heteroseksüeldi. İlker veya Emre olma ihtimali sıfırdı.

"Hadi canım. Güzel kandırmışlar sizi."

"Hayır kandırmadı. Hatta Kayra'ya da baktı ama o bize ne konuştuklarını söylemiyor."

Kayra kendine dönen bakışlarla cevap vermek zorunda kaldı.

"Saçmaladı işte. İnanmıyorum zaten. Dolandırıldık bir güzel."

İnanıyordu. Daha doğrusu inanmak istemiyordu ama kadın onu en hassas noktasından vurmuştu.

"Ben eve geçiyorum."

Kayra ayağa kalktığında onunla ayaklanan biri daha vardı.

"Bekle. Benim de dersim bitti. Birlikte gidelim."

Kayra Pamir'i onayladığında içten içe seviniyordu. Artık Pamir'le daha fazla konuşmalı ve onun kimden hoşlandığını öğrenmeliydi.

Birlikte yürümeye başladıklarında ikisi de konuşmadı. Aynı evde yaşıyorlardı. Emre,İlker,Pamir ve Kayra geçen sene hep birlikte eve çıkmışlardı. Kızlar ise hala yurtta kalıyorlardı.

"Seninle uzun zamandır yalnız konuşamamıştık."

Kayra sessizliği bozduğunda Pamir hala ona bakmıyordu.

"Evet."

"Sanki önceden daha yakındık Pamir. Birlikte her şeyi konuşurduk."

"Hala konuşuyoruz."

"Tamam o zaman. Anlat bakalım. Hoşlandığın biri var mı? Uzun zamandır kız arkadaşın olmadı."

Kayra çekinerek sormuştu. Pamir'in terslemesinden korkuyordu. Ancak beklediği gibi olmadı.

"Hoşlandığım biri yok. Peki sen? Senin var mı?"

"Biliyorsun. O taraflarda pek gözüm yok."

Kayra onlara da böyle söylüyordu işte. Ben kadınlardan hoşlanmıyorum demek yerine kimseden hoşlanamıyorum diyordu.

Yaşadıkları apartmana gelene kadar bir daha hiç konuşmadılar. Kaldıkları daire 2.kattaydı. Evden içeri girdiklerinde Pamir direkt İlker ile birlikte kaldıkları odaya girdi. O ikisi oda arkadaşıydı. Emre ile de Kayra.

Kayra aç olduğu için ellerini yıkayıp hemen mutfağa girdi. Genelde yemekleri dışarıdan söylüyorlardı ama bugün canı çok fazla makarna yemek istemişti.

Tencereyi çıkarıp içine su koydu ve kaynamasını bekledi. O sırada ise sosu için domatesleri doğramakla uğraşıyordu.

"Ne yapıyorsun?"

Arkasından gelen sesle irkildi.

"Makarna. Aç mısın?"

Pamir üzerine eşofmanlarını geçirmiş ona bakıyordu.

"Evet. Açım. Sana yardım edeyim."

O dolaptan makarna poşetini çıkarırken Kayra onu izliyordu.

"Bir şey mi oldu?"

"Yok. Hayır."

Kayra panikle işine geri döndüğünde kendine kızıyordu. Neden dik dik bakmıştı ki? O aptal falcının sözleri tüm dikkatini dağıtıyordu.

Ellerinin üzerinde hissettiği ellerle domateslere işkence etmeyi bıraktı.

"Ben yapayım. Bir yerini keseceksin. Sen makarnaya bak."

Kayra elini çektiğinde Pamir çoktan bıçağı almıştı bile.

"Pamir eğer bizimkilerden birisi bizim gruptan birinden hoşlansaydı ne yapardın?"

Ortamı bıçağın tezgaha bıraktığı ses doldururken Kayra yutkundu. Neden çenesine hakim olamıyordu?

"Bu nasıl bir soru? Bildiğin bir şey mi var?"

"Yok hayır. Sadece konu açıyorum. Ama haklısın saçma oldu. Hepimiz kardeş gibiyiz. Niye birbirimizden hoşlanalım,değil mi?"

"Evet. Öyleyiz."

Daha sonra hiç konuşmadılar. Zaten bir süre sonra da İlker ve Emre geldiğinde yemek yemişler ve herkes odasına çekilmişti.

Kayra o gün tüm gece uyuyamadı.

-T