COINCIDENCE ✓

On bir

*Multimedya Sezgin

Herkes kendi kendine konuşur. Bazıları işi o kadar çok abartır ki kendi iç sesiyle tartışmaya bile girer. İç sesimizin farklı özellikleri de vardır. Mesela bir şarkıyı içinizden söylerken şarkıcının bire bir aynı tonlamasıyla söylersiniz. İngilizce şarkıları düşünün. İçinizden söylerken sanki kendi dilinizmiş gibi okurken iş sesli söylemeye gelince bir çok insan çuvallar. Herkes iç sesiyle gerçekten de içli dışlıdır. Bu yüzdendir ki Kayra kafasının içinde duyduğu yabancı sesle korkmasına engel olmadı. Bu ilk sefer değildi Sezgin'i duyduğu ama yine de korkmuştu işte.

Boş odayı aydınlatan cansız lambalar Kayra'ya iyi bir görüş açısı sağlamıyordu. Sezgin'in burada olup olmadığını anlayamamıştı.

"Neredesin?"

"Sana yakın bir o kadar da uzak bir yerdeyim."

"Sezgin ne yapmaya çalışıyorsun? Sizin başka bir ülkede olmanız gerekiyordu. Kafamın içine girebilecek kadar yakında olman değil."

Sezgin güldü. Kayra yankılanan gülüş sesiyle kaçmak için yer aramaya başladı. Onlardan korkuyordu.

"Bizim sınırlarımızı ne kadar biliyorsun ki? Belki şu an farklı bir kıtadayız ama bu bana engel olmayabilir. "

Öyle miydi? Farklı ülkelerde olsalar bile Kayra'nın zihnine girebilir miydi?

"Pamir nerede?"

Kayra çıkış kapısı ararken tek gördüğü duvarlardı.

"Pamir seni uyarmam için beni yolladı."

"Uyarmak mı? Ne hakkında uyarmak?"

Kayra odanın içini bir kez daha turladı. Hiçbir şey yoktu. Sadece boş duvarlar.

"Söyleyeceklerime uyarsan seni bize getirebilirim."

"Sizi bir daha görmek istemediğimi söylemiştim. Şimdi beni bu odadan çıkar."

"Odadan çıktığında gördüğün ilk kişiye seni Kuzgun'un yolladığını söyle."

"Ne saçmalıyorsun?"

Cevap gelmediğinde Kayra birkaç kez daha seslenmişti. Sonuç yine aynıydı. Sezgin gitmişti. Kayra arkasına döndüğünde kapıyı gördü. Bu kapının başından beri orada olmadığını biliyordu. Bu çocuk zihnine oyun oynuyordu. Ne isterse onu gösteriyordu.

Kayra odanın kapısını açıp çıktığında barın koridoru onu karşılamıştı. Sanki sadece bu odaya girmişti ama içeride yaşadıklarını sadece o biliyordu. Yürümeye başladığında buradan bir an önce çıkması gerektiğini biliyordu. Bir daha buraya adımını atmayacaktı.

"Hey! Dur orada."

Karşısındaki iri yarı adam ona yaklaşırken Kayra ne yapacağını düşünüyordu. Kaçmalı mıydı? Kaçsa bile bu adam onu mutlaka yakalardı. Geçen sefer olanlar aklına gelince bir daha o mafya babasıyla karşılaşmak istemiyordu.

"Ne oldu?"

Doğal davranmalıydı. Sonuçta o da sadece müşteriydi. Geçen seferki gibi açık vermeyecekti.

"İsminizi söyleyin. Buraya bu gece sadece özel davetli kişiler girebilir. Sizi giriş kapısında görmedim."

Adam elindeki dosyadan isimlere bakarken Kayra ne yapacağını düşünüyordu. Eğer yakalanırsa bu defa onu kurtarmak için gelecek Pamir yoktu. Ya da var mıydı?

"Beni Kuzgun yolladı."

Adam kafasını kaldırıp Kayra'yı iyice inceledi. İşi bitmişti. Bu iğrenç yerde ölüp kalacaktı.