COINCIDENCE ✓

Yirmi yedi

İnsanlar açıldıkça açılan kutular gibiydi. Bazen tek yüzeyden onları görüyor,kalıplara sokuyorduk. Hepimizin yaptığı hata buydu belki de. Bir insanı yaptığı tek harekete göre yargılıyor. Aslında bize göstermediği iyi dediğimiz karakteri olduğunu görmüyor,görünce de kabul etmiyorduk. Bu yüzden Kayra,Sezgin'in söylediklerinden sonra içindeki şüpheye engel olamıyordu. Onu bilinç altında bir düşman olarak görmüş yarış içine girmişti ama aldığı tepki çok farklıydı. Sezgin sevdiği adamı ona vermişti. Vermişti demek doğru olur muydu bilmiyordu? Sonuçta Pamir olanları öğrendikten sonra ona gelecek diye bir şey yoktu. Belki Sezgin'in söylediğinin aksine Pamir onu gerçekten seviyordu.

Sezgin'le konuştuktan bir süre sonra Işık'ların yanına gelmişti. Kapıyı açan Işık olmuştu. Ege evde yoktu. Bir süre onun da gelmesini beklemişlerdi. Işık,Kayra ne anlatacaksa Ege'nin de bilmesini istemişti ama açıkçası Kayra ondan çekiniyordu. Onu en son nasıl bırakıp gittiği aklına geldikçe vicdan azabı çekiyordu. Bu yüzden Ege geldiğinde onun suratına olduğunca az bakmaya çalışarak yaşadıklarını anlatmıştı.

''Aramızda Sezgin'i en çok tanıyan kişi olarak söyleyebilirim ki,kimse Sezgin'i yeterince tanıyamaz. Sessiz olması konuşamamasından kaynaklanmıyor. Aksine konu Pamir olduğunda asla susmaz. Kesin bir şey söyleyemem ama iyimser yaklaşmak gerekirse söylediğini yapacak ve Pamir'e her şeyi gösterecektir.''

''Ya göstermezse ya Kayra'dan kurtulmak için bir planı varsa. Bir önceki gün seni onlara zarar vermekle suçlamış birine o kadar da güvenme.''

Kayra,Ege'nin söylediklerinden sonra ona baktı. Bakışları kesişti. Ege haklı olabilir miydi? Kayra nedense onun söylediği bu ihtimale daha çok inanıyordu. Olan şeyler içindeki olumlu tarafın hepsini yok etmiş geriye sadece her şeye olumsuz yaklaşıp hayal kırıklığı yaşamak istemeyen Kayra kalmıştı.  

''Bilmiyorum çocuklar. Açıkçası yaptığım planda her şeyin mükemmel olacağını düşünmemiştim ama belki her şeyi oluruna bırakmamız gerekir.'' Işık'ın cümlesinden sonra Kayra kendine engel olamadı. Artık bir şeyleri içinde tutmak daha da zorlaşıyordu.

''Zaten ben her şeyi oluruna bıraktığım için oldu tüm bunlar. Siz hayatıma sanki değersiz bir eşyaymışım gibi karışırken ben hep oluruna bıraktım. Siz beni alıp oradan oraya taşırken sadece oluruna bıraktım. Işık sen sanki zorlaşan sadece senin hayatınmış gibi bana sormadan tüm hayatımı değiştirirken ben tek kelime etmedim.''

''Kayra tüm bunları konuşmuştuk.''

Işık da Kayra gibi ayağa kalktı. Kayra ne zaman ayağa kalktığını bu kadar sinirlendiğini bilmiyordu.

''Konuştuk da halloldu mu Işık? Hiç bilmediğim geçmişim,yaşadığım geleceğim yokken her şey halloldu mu? Yaptığın bencil plan her şeyi iyi mi yaptı?''

''Kayra,''

''Ne var Ege?! O bencil de sen değil misin? Her şeyi bilmene rağmen bana aşık olmadın mı? Hiçbirini hatırlamayacağımı bile bile bir de beni sen zorlamadın mı?''

Kayra sesini iyice yükseltirken diğerleri ona tek kelime etmiyordu. Belki de haklı olduğunu biliyorlardı. Kayra o an sinirden başka bir şey hissedemediği için onların yüzündeki pişmanlığı görmedi.

''Beni sadece zaman makinesi olarak gördüğünüz için çektiğiniz vicdan azabı yüzünden yanımda kaldınız. Ya da belki de saati tekrar kullanmamı engellemek için yanımdaymışsınız gibi davrandınız.''

''Kayra yok öyle bir şey. İkimiz de seni gerçekten seviyoruz.''

''Sana inanmak isterdim Işık ama ben artık insanlara güvenmiyorum.''