V FOR MOONRISE • Kim Taehyung

26-V for (HELLO KİTTY)

26. bölüme hoj geldiniz, myboykth bu bölümde fitne fesatlık yaptı o yüzden tikkatli okuyun ki beyniniz kurumasın. Her yorum myboykth'ye bir tokat.

#myboyprimyapmakbizdegelenekkth

25.BÖLÜM SONU

"Bir rahatsızlığın mı vardı? Neden bana daha önce anlatmadın? Ona göre davranırdım, daha iyi olman için çabalardım-"

"Benden kaçardın, hep kaçtılar. Sen de kaçacaktın. Ama ilginç olanı neydi, biliyor musun? Sana hastalığımı söylemeden senin anlamış olmandı. Dün de aynı bu şekilde bana sarıldın ve beni teselli etmeye çalışıp nasihatler verdin. O zaman, daha öncesinde de bildiğini düşünmüştüm."

Dediğinde şaşkınca ona baktım.

"Hastalığını mı söyledim?"

Dediğimde Taehyung hafifçe gülümsedi ve gözlerime bakmaya devam etti.

"Evet, bana şizofren olup olmadığımı sordun."

İşte o an anlamıştım, küçük kardeşimin dönüp dolaşıp karşıma çıktığının. Melek olmuş olsa da bir parçası Taehyung'da gizliydi. Bu andan sonraki görevim ise Taehyung'u korumaktı, Taejun'u koruyamadığım her dakika Taehyung'u koruyacaktım.

Nefesimin yettiği yere kadar.

26(hello kitty)

-hello kitty-
(bu bir özel isim diye çevirmedim kb dilciler)

Ters yattığım yatakta sağa sola oynatmaya çalıştığım bedenim sertçe yere düştüğünde gözlerimi araladım, odamı birkaç saniye içerisinde süzdükten sonra yatağıma çevirdim gözlerimi. Ellerime geçirilen çoraplara baktığımda kaşlarımı çattım, aklımdaki varsayımları teyit etmek maksadıyla atik bir hareketle bakışlarımı sağımdaki yatağa çevirdim. Yastığım yatağın ayak ucundaydı, yorgan ise diğer uçtan kayıp gitmişti bile, bir savaşın sonucunda yerde olduğu belliydi. Bu görüntünün tek bir açıklaması olduğu gibi, ellerimdeki çorapların da tek bir nedeni vardı hiç şüphesiz.

Park Jimin evimdeydi.

Hızla ellerimdeki çorapları çıkardıktan sonra ayağa kalktım, ayağıma değen içki şişeleri dengemi sarstığında ayakta duramamamın bir başka nedenini fark etmiştim saliseler içerisinde.

Sarhoştum.

"Jimin?"

Üst kattan bağırdığımda küçük evde yankılanmıştı sesim. Yoktu. Hangi cehenneme gitmiş olabilirdi ki? 

Evde olmadına emin olduktan sonra banyoya girmiştim, aynadaki aksime baktığım an şaşkınlığım gözlerimde afiş olarak belirmiş olmalıydı. Birkaç gün öncesine kadar aşina olmadığın rimel lekesi hala gözlerimdeki yerini koruyordu. Sanki hiç silinmemiş gibiydi. Hep oradaymış gibi... Dudaklarım kuruydu, gözlerimin altı çökmüş sayılmazdı. Dudaklarımdan yanaklarına şerit halinde bulaşan pembemsi bir renk cümbüşü mevcuttu.Benim pembe rujum bile yoktu. Ha bir de çenemden boynuma uzanan izler vardı. ince ve kızarık izler şimdiden kabuk tutmuştu.

Rahatsız olup aynanın karşısından ayrıldım, aksime bakmamak suretiyle elimi yüzümü yıkamıştım fakat akan rimel ve bulaşan ruj lekesi nedeniyle ara ara aynaya bakmaz zorunda kalmıştım. En sonunda banyodan çıktıktığımda boşluktaymışım hissi yaratan sessizliğin içine düşmüştüm, evde kimse yoktu.