V FOR MOONRISE • Kim Taehyung

20- V for (DILEMMA)

Yirminci bölüme hoş geldiniz bacılar, işleri kızıştırmaya başladım haberiniz ola.

#myboyşerefsizimamaneyapayımkth

19 bölüm kesiti

İkilemin içerisindeydim. Ondan etkileniyor muydum yoksa içinde bulunduğum duygusal gitgeller beni hassaslaştırıyor muydu, bilemiyordum.

Belki de ikilemin ta kendisiydim, bilemiyordum.

Tezatlık ve ikilemin beden bulmuş halimin bir diğer kanıtı ise Taehyung'a karşı olan tutumumdu. Taehyung yanımdayken sinirlerim bozuluyordu, sinirlerim düzeliyordu ve sonra tekrardan bozuluyordu. Fakat bazen komik ve beklenmedik davranışları, yersiz konuşmaları ve çocuksu gülüşü garip bir şekilde hoşuma gidiyordu. Yanındayken gerçekten de gülümsediğimi hissediyordum.

Sanırım insanlar üzerinde böyle bir etkisi vardı.

Kalp çarpıntısı yaratan bir etki... Kulağa edepsiz geliyordu.

Ellerimi tekrardan direksiyona koydum arabayı çalıştırdıktan sonra, kısa bir bakış attım yanımdaki bedene. Bana bakıyordu, hem de gözlerini ayırmadan.

"Taehyung?"

Yüzüne bakmadan, sadece önüme bakarak hitap etmiştim ona.

"Efendim?"

Başımı ona çevirdiğimde kısa bir süre gözlerine baktım.Patlayan havai fişeklerden anladığım kadarıyla yeni yıla girmiştik bile, bu küçük arabada.

"Seni öpebilir miyim?"

20(dilemma)

-ikilem-

Taehyung sorduğum soruyla gözlerini gözlerimden ayırmadan bakmaya, şaşkınlığını saklama gereği duymadan ağzını aralamaya başlamıştı. Bu görüntü onu anlık şok etkisiyle far görmüş tavşana çevirdiğimin kanıtı gibiydi.

Utanarak önüme döndüm.

"Tamam, unut gitsin bu dediğimi. Hiç olmamış gibi yapalım, tamam mı-"

Direksiyona dönük bedenimi omuzlarımdan tutarak kendine çevirdi.

"Tamam, hazırım ben."

Anlamadığım için hafifçe kaşlarımı çattım.

"Ne? Neye hazırsın?"

"Öp işte, hazırım diyorum."

Bunu demesiyle daha çok utanmış ve hırçınca omzumu tutan kollarına vurup geri çekilmesini sağladım.

"Dalga geçme, zaten beynim kaymış durumda."

"Ben dalga geçmiyorum ya, öp diyorum işte."

Dedikten sonra dudaklarını büzdükten sonra gözlerini kapatıp bana doğru eğildi. Bu pozisyondan ona bakmak biraz gülünç olduğu için az da olsa gülme isteğimi bastıramamış ve tebessüm etmiştim.

"Tamam, olduğun gibi kal. Hareket etme."

Dedikten sonra parmak uçlarımı öpüp Taehyung'un dudaklarına sertçe vurdum. O da vurmanın şiddetiyle gözlerini açıp bağırmıştı.

"Yah! Öpmekten kastın bu muydu? Zaten beni hastanelik etmenden anlamam gerekiyordu."

Dediğinde gülerek ellerimi direksiyona koydum, utancımı saklamanın en etkili yolu sahte bir öfkeydi.