Adını Sonra Koydum(Tamamlandı)

22. Bölüm.

        

                           Merhaba arkadaşlar , yirmi gün önce hikayemin ilk bölümünü yayımladım.
Bu süre içinde , bu kadar ilgi göreceğini ummamıştım. Hepinize teşekkürlerimi sunuyorum. Sizden ricam, her bölümün sonundaki yıldız ile oy vermeniz. Oylarınızı görmek beni motive ediyor.

                   Hatta yeni hikayemin taslağını bile çıkartım. Bundan sonraki hikayemde Mardin de bıraktığımız BERFE'miz olacak . Bu konu ile de ilgili yorumlarınızı bekliyorum...

                   Genç adam duydukları ile yaptığı büyük yanlışın bilincine varmıştı. Ama artık çok geçti.
Bu zamana kadar kendini kin ile doldurmuş, yanında gördüğü her erkeğin kız ile ilişkisi olduğunu düşünmüştü.

Genç kızın yanında olan her erkek potansiyel bir sevgili adayıydı ve kızla arasına giriyorlardı ,onun düşüncesine göre.
Elif'i kimseyle paylaşmak istememişti ama kendisi genç kızı elinin tersi ile itmişti.

Elif ile ilgili hiç bir araştırma yapmamış, körü körüne hem kendisine hemde kıza acı çektirmişti.
Peki Elif neden kim olduğunu söylememişti.
En önemlisi ise Anıl ve Asya neden söylememişti.

Ama Vedat bey haklıydı. Elif karakter olarak çok güçlü bir kızdı.
Kim Elif'in yaşadıklarından sonra bu kadar güçlü ve dik durabilirdi ki.

İşi çok zordu. Genç kızın kırdığı kalbini, nasıl tamir edecekdi ve Elif buna izin verecekmiydi?
Ama ne olursa olsun onun kalbini kazanmalıydı.
Şu kısa sürede bile onsuz nefes alamamıştı.

Birden aklına gelen düşünce ile donup kaldı.
Elif'in ilki kendisi idi ve sadece Elif onun olmuştu.

" Sen adi, şerefsiz herifin tekisin. En yakınların seni hayatlarında istememekte çok haklı!!!"

Kendisine ne kadar küfür etse, ne kadar pişman olsada iş işten geçmişti.

Düşüncelerinden kurtulup bir an önce Elif'i bulmalıydı.
Etrafına bakındı fakat ne Elif vardı, nede abisi ve arkadaşları .
Kardeşi ve Anıl da ortalarda görünmüyordu.
Salonun içinde turladı , bakındı ama kimseyi bulamadı.

Daha sonra kapıdan giren Asya ve bir kaç kişiyi gördü.
Kardeşine doğru yöneldi fakat abisini fark eden genç kız arkasını döndü.

Aras kardeşinin tavrını hiç önemsemeden yanına gitti.
Koluna girip dışarı doğru kızı çekiştirmeye başladı.

" Kolumdan çık ve beni rahat bırak"

"Seninle konuşmam lazım" dedi adam

" Benim seninle konuşacak hiç bir şeyim yok. Artık benim için bir ölüden farkın yok"

Aras kardeşinin sözleriyle sanki kalbine bıçak saplanmış gibi hissetti.
Nasıl bu kadar kötü bir adam haline gelmişti?
Kanından canından olma kardeşini bile kendinden nefret ettirmişti.

Bunları telafi etmesi gerekiyordu ama ilk önce Elif'e ulaşmalıydı.

"Asya ben çok üzgünüm özür dilerim.Elif'i bulup konuşmam ve onun kırdığım kabini onarmam gerekiyor. Ben tam bir eşeğim,kıskançlık gözümü kör etti."

Asya abisinin sözleri üzerine acı bir şekilde gülümsedi.

"Artık çok geç bunu yapamazsın." dediğinde Aras karşı geldi.