That Song; Luke Hemmings(TÜRKÇE)

Bölüm 27

Julie’nin gözünden

Şuan çok kafam karışık. Görünüşe göre hastanedeyim. Ne olduğunu bilmiyorum. Neden buradayım?

Ve bu insanlar? Kimler ve neden benim yanımdalar? Ve en önemlisi neden ağlıyorlar?

‘’Eğer sana uygunsa birkaç soru soracağım?’’ diye sordu doktor,elinde kalem ve kağıt vardı.

‘’Imm tamam?’’ dedim kararsızca.

‘’Tam adın.’’

‘’Julie Lex Higgens.’’

‘’Doğum günün?’’

‘’16 temmuz,1996.’’

‘’Tom Higgens kim?’’

‘’Babam?’’

‘’Neler olduğunun farkında mısın?’’

‘’Ihm hayır…Etrafımda yabancılarla hastanede uyandım.’’

Ben bunu söylediğim an,herkesin yüzü düştü. Özellikle çok tatlı,uzun,sarışın ve mavi gözlü olan çocuğun. Sanırım doktor bana onun adının Luke olduğunu söylemişti ve görünen o ki o benim erkek arkadaşım? Bu yanlış,benim bir erkek arkadaşım yok.

‘’Evet Julie,birkaç saat önce yanlışlıkla baban tarafından saldırıya uğradın. Baban ve erkek arkadaşın kavga ettiler,sen onları ayırmaya çalıştın ve baban sana yumruk atınca çok sert bir şekilde kafanın üzerine düştün.’’  diye açıkladı doktor.

‘’Ama benim babam yıllar önce öldü.’’ dedim kafam karışmış hissederek.

‘’Hayır tatlım,o hala yaşıyor.’’ dedi yanımdaki adam. Paul,sanırım adı buydu.

‘’Oh. Im ne zaman eve gidebilirim?’’ diye sordum doktora.

‘’Şimdi gidebilirsin ama lütfen küçük bir hafıza kaybı yaşadığını unutma.’’

‘’Tamam?’’

‘’Halsizlik hissedersen veya başın ağrırsa alman gereken ilaçlar yazıyorum.’’

‘’Hafızam geri gelecek mi?’’ diye sordum.

‘’Bunu garanti edemeyiz,ama beyin hasar küçük olduğundan geri gelme ihtimali yüksek.’’

‘’Yardımcı olmak için yapabileceğimiz bir şey var mı?’’ diye sordu Paul.

‘’Ona birkaç fotoğraf,video gösterin ve onunla ilgili anılarınızı anlatın.’’ dedi doktor elindeki kağıda bir şeyler yazarken.

‘’Tamam teşekkürler doktor.’’ gülümsedim.

‘’Ne demek Julie,şimdi Paul benimle ön büroya gelip Julie’nin çıkması için birkaç kağıt imzalayabilir misin?’’

‘’Tabii ki.’’ dedi Paul.

‘’Onlarla mı gideceğim?’’ dedim biraz korkarak.

‘’Evet Julie,seni incitmeyecekler.’’ diye garanti verdi bana doktor.

Biraz tereddüt ettim.

‘’Uhm tamam.’’ dedim.

‘’Bir şey olursa,lütfen hastaneye geri gelmeye çekinme.’’ dedi doktor elimi sıkarak ve beni 4 çocukla bırakarak odadan çıktı.

‘’Um selam.’’ dedim çocuklara tuhaf bir şekilde el sallarken.

Çocuklar harap olmuş ve üzgün görünüyorlardı.  Bir şey hatırlamadığım için kötü hissediyordum çünkü onlar beni tanıyorlardı.