De liftdeuren springen met een pingeltje open. Met zijn handen in zijn broekzakken gestoken loopt hij het kantoor in, zijn blik gericht op niks in het bijzonder.
Zijn collega's kijken verward op, maar geen van hen doet zijn mond open. Alsof ze niks tegen hem durven te zeggen.
De jonge man neemt plaats op zijn comfortabele bureaustoel en legt zijn benen op zijn bureau neer. Het lijkt hem niks te schelen dat de modder die aan zijn schoenzolen vastgekleefd zat gedeeltelijk op zijn bureau beland. "Zo, dat zit er ook weer op." hij vouwt zijn handen achter zijn hoofd en leunt comfortabel naar achteren, een tevreden grijns siert zijn lippen terwijl hij zijn ogen sluit.
"Uhm... Ravi?" klinkt een zacht stemmetje vanuit het niks, de zwart harige kijkt langzaam op, zijn glimlach verdwijnt geleidelijk. "W-waar is Jisu? Ik dacht dat jullie samen we-" de bruin harige stopt midden in zijn zin als weer het pingeltje van de lift te horen is. Hij draait zich om ziet daar zijn vrouwelijke collega. Het meisje drukt een man in handboeien voor zich uit. De oudere man stribbelt echter nogal tegen dus echt soepel gaat het niet. "Mee werken jij, je maakt het voor jezelf alleen maar moeilijker weet je dat." gromt de donker harige, haar lange gekrulde haren heeft ze vast gebonden in een hoge staart, haar kleding netjes maar niet te stijfjes.
"Jisu, ik neem het wel van je over." de oudere jongen met de blonde haren pakt de man van haar over en trekt hem op een ruige maar effectieve manier met zich mee naar een van de verhoorkamers waar ze hem de komende uren vast zullen houden. "Je kon me zeker niet even helpen of wel soms?" vraagt Jisu die zich op haar collega richt, ze gaat voor hem staan en zet haar handen in haar zij. "Ik was erg druk bezig zoals je wel kon zien." merkt Ravi op die zijn benen van zijn bureau haalt en recht op zijn stoel gaat zitten. "Oh ja, je was zeker erg druk bezig. En wat had je gedaan als hij ontsnapt zou zijn, huh? Wat had je dan gedaan?" Jisu trekt een wenkbrauw op. Ravi zucht eens diep en staat op zodat hij het meisje in haar ogen aan kan kijken. "Ten eerste, ik ben degene die hem opgespoord en gearresteerd heeft, denk je niet dat ik al genoeg gedaan heb voor deze zaak. En ten tweede, als je hem had laten gaan dan was je een enorm slechte agente geweest, ik mag hopen dat je dat wel door hebt." een tevreden grijns kruipt langzaam tevoorschijn op de zwart harige zijn gezicht.
"Jij hebt hem gearresteerd?!" een verontwaardigd lachje rolt over Jisu haar lippen. "Dacht het even niet, ik was degene die hem in de handboeien heeft geslagen en hem mee heeft genomen naar het bureau." het hele kantoor lijkt stil gevallen te zijn, allemaal luisteren ze aandachtig naar het gesprek tussen de twee beste rechercheurs van het hele politiebureau.
"En wie is het die hem heeft laten struikelen zodat jij die boeien om kon doen. Geloof mij nu maar, zonder mijn hulp was het je nooit gelukt, maar goed, als je met de eer wilt strijken ga je gang. We weten allebei dat ik het meeste werk heb verricht." Ravi geeft zijn collega een scherpe blik voordat hij weer plaats neemt op zijn bureaustoel.
"Vul jij het papierwerk in? We weten allemaal dat Ken net zoals jij alles glad en strak via de regeltjes wilt. Ik heb de laatste tijd zoveel van die formulieren ingevuld dat ik ze wel uit kan kotsen." Ravi legt zijn benen weer op het houten tafelblad van zijn bureau.
"Jij bent degene die hem gearresteerd heeft, je doet het maar lekker zelf." gromt Jisu die naar haar eigen bureau loopt en gaat zitten. Net op dat moment wordt er een kartonnen koffiebeker op haar bureau neer gezet. Verbaasd kijkt ze op, recht in de bruine ogen van een jonge agent die sinds een paar weken nieuw op dit bureau werkt. "Goedemorgen Jisu." hij schenkt haar een vriendelijke glimlach en gaat dan door naar de rest die hij ook een beker koffie overhandigt. Als laatste komt hij bij Ravi aan, maar de oudere jongen houdt hem tegen. "Ik drink die troep niet."
De bruinharige luistert echter niet naar hem en zet de beker neer op de oudere zijn bureau. "Ik weet zeker dat je deze lekker zult vinden." en vervolgens verdwijnt hij naar zijn eigen bureau. "Wat een uitslover." mompelt de zwart harige in zichzelf, zijn ogen gericht op de dampende beker koffie. "Hij zorgt tenminste voor zijn medecollegas." merkt Jisu scherp op, ze neemt een slok van de dampende bruine vloeistof. "Hongbin, deze koffie is echt heel lekker!" de brunette steekt haar duim op naar haar nieuwe collega die een klein knikje maakt ter dank, een glimlach siert zijn lippen.
"Zeg ga je dat papierwerk nog invullen, Ken wil het vanmiddag voor drieën hebben." Jisu kijkt over haar computer scherm naar Ravi die niet geïnteresseerd naar haar opkijkt. "Je bent gewoon jaloers dat ik meer arrestaties verricht dan jij doet." langzaam verschijnt er weer een grijns op zijn lippen. "Ik heb veel meer criminelen opgepakt dan jij hebt gedaan." kaatst Jisu terug. "Geloof je het zelf?"
"Vraag maar aan de rest, iedereen op dit bureau weet dat ik meer arrestaties heb verricht dan jij." Jisu slaat haar armen over elkaar heen. "Eerlijk gezegd denk ik dat jullie erg dicht bij elkaar in de buurt zitten." merkt een bekende stem op. "N, je bent eindelijk uit dat lab van je gekomen." merkt Ravi op, de jongeman knikt even. "Er is een nieuwe zaak, Ken wacht op jullie. Hongbin, Hyuk en Leo hij verwacht jullie ook." N heeft de woorden nog maar net gezegd of hij draait zich om en loopt voor de rest het kantoor uit. "Het zal wel een grote zaak zijn als hij ons er allemaal voor nodig heeft." mompelt Jisu in zichzelf waarna ze opstaat.
"Ik neem aan dat het nu wel duidelijk is waarom ik jullie hier allemaal gevraagd heb te komen, dit is een serieuze zaak en ik wil alleen mijn beste mensen er op zetten." Ken kijkt het groepje even rond, de ene lijkt erg geïnteresseerd naar zijn verhaal te luisteren terwijl de andere heel ergens anders met zijn gedachten lijkt te zitten.
"En wat moet die nieuwe dan hier?" vraagt Ravi, doelend op Hongbin. "Hij gaat met Jisu en jou mee het veld op." antwoordt de brigadier. Ravi wil zijn mond openen, klaar om er tegen in te gaan maar Ken is hem voor. "Geen verdere discussie, het zijn orders van boven."
"Goed, ik stel voor dat jullie je in gaan lezen op de zaak en een plan van aanpak gaan bedenken. Het is erg belangrijk dat jullie niet falen e-" "Zonder plan van aanpak gaat ons dat ook wel lukken. Al dat papier werk, ik wordt er helemaal gek van." gromt Ravi, zijn ene been slaat hij over de andere heen, zijn armen liggen over elkaar gekruist op zijn borstkas. "Ravi, we zijn een team. Stop voor een keertje eens met zo egoïstisch te zijn." zucht Jisu die het niet kan laten haar ogen te rollen. "Ik ben het eens met Jisu. Ravi je hebt al te veel regels gebroken, ik kan niet meer fouten accepteren. Je houdt je aan de regels anders heeft het ergere consequenties." streng kijkt Ken een van zijn beste agenten aan voordat hij de ruimte verlaat.
"Wie is dat?" de jongste van het groepje kijkt nieuwsgierig door de openstaande deur naar het meisje met wie de brigadier aan het praten is. Ze lijkt jong, alsof ze net afgestudeerd is. Wat er gezegd wordt kan hij niet horen. "Dat zijn jouw zaken niet Hyuk." mompelt Leo die opstaat en de ruimte verlaat. Jisu kijkt even over haar schouder naar het meisje die samen met Ken zijn kantoor in loopt. Wat zouden ze gaan bespreken?
