"Yoon Mi, daar ben je!" het meisje draait zich om bij het horen van haar naam, lichte paniek in haarf ogen te zien. Eigenlijk wil ze zich om draaien en snel weg rennen, maar ze is te laat en kan geen kant meer op.
"Jisu, hey." glimlacht het meisje, haar ogen flitsen heen en weer, proberend oog contact te vermijden. "Ik heb je zowat de hele dag niet gezien, ik begon bijna het gevoel te krijgen dat je me aan het ontlopen was." merkt de oudere op, een glimlach siert echter haar lippen wat aangeeft dat ze met haar gedachten ergens anders zit. "Ik? Jou aan het ontlopen? Nee, dat zou ik nooit doen." maar liegen is niet bepaald iets waar Yoon Mi goed in is, als Jisu niet extreem afgeleid zou zijn had ze sowieso door gehad dat er wat met het jongere meisje aan de hand zou zijn. Maar Jisu haar aandacht is al weer volledig gericht op de ring om haar vinger. "Ik kan het nog steeds niet geloven." mompelt ze. Yoon Mi kijkt verward naar haar op maar snapt al snel waar ze het over heeft. "Nog gefeliciteerd." mompelt het meisje, meer uit beleefdheid dan dat ze het echt meent. "Dankjewel Yoon Mi, ik kan het nog steeds niet geloven. Elke keer kijk ik naar mijn hand om er zeker van te zijn dat die ring er echt om heen zit. Ik ben zo gelukkig, ik had gedacht dat het eeuwen zou gaan duuren voor ik een familie zou gaan vormen met degene waar ik van houd, maar nu komt het allemaal toch zo dicht bij." een gelukkige glimlach vormt zich rond Jisu haar lippen.
"Ik wo- Yoon Mi? Waar ben je?" verward kijkt Jisu om zich heen als opeens het jongere meisje verdwenen blijkt te zijn. "Ze was er zonet toch echt. Waarom is ze opeens weg gegaan?"
Yoon Mi rent door de gangen opweg naar het lab waar ze de deur met een harde klap opendrukt. Ze merkt op dat niet allen Ravi en N in het lab zijn zoals ze verwacht had maar ook Hongbin, Leo en Hyuk zijn er. Het meisje stormt op Ravi af.
"We moeten haar nu alles vertellen. Nu!" roept ze naar de jongen. Ravi trekt een wenkbrauw op, hij heeft geen idee waar ze het over heeft en de toon die ze tegen hem aanslaat staat hem al helemaal niet aan. De andere vier kijken stilletjes toe, allemaal iets te nieuwsgierig naar waar dit toe gaat leiden.
"We moeten Jisu nu alles over Ken vertellen. Dit gaat veel te ver, haae hart gaat gebroken zijn als ze er achter komt!"
"Of je het haar nu vertelt of later, haar hart gaat sowieso in duizenden stukjes breken. Yoon Mi, ik wil je kleine, rooskleurige fantasie niet gaan verpesten, maar denk je nu daadwerkelijk dat ze je gaat geloven als je naar haar toe gaat en haar vertelt wie Ken nu echt is? Ze is gehersenspoelt door die gozer, verblind door de liefde."
"Als jij het haar vertelt gaat ze je echt wel geloven! Ze vertrouwt jou meer dan wie dan ook!" Yoon Mi kijkt de zwart harige hoopvol aan, hij zucht eens diep, alles aan zijn uitstraling maakt duidelijk dat hij nu al meer dan klaar is met dit gesprek. "Yoon Mi, waarom ga jij je niet bezig houden met dingen waar je wel verstand van hebt. Je houdt je hier buiten, begrepen?" gromt Ravi die het lab uit wilt lopen, de opmerking van Yoon Mi houdt hem echter tegen.
"Als jij het haar niet gaat vertellen dan vertel ik haar alles, tot in de laatste details. Jij denkt dat ik geen idee heb wat hier gaande is maar ik heb van alles mee gekregen en ik weet precies hoe alles zit. Ik ga Jisu alles vertellen wat ik weet en haar tegen houden van het begaan van de grootste fout in haar leven!" Yoon Mi klinkt erg vastberaden, ze wilt langs Ravi het lab uitlopen maar de zwart harige grijpt haar pols vast en trekt het meisje naar zich toe. De greep om haar pols zo strak dat het haar pijn doet. Ravi kijkt het meisje met vuurspuwende ogen aan.
"Jij bent echt de domste journaliste die ik ooit gekend heb. Oh wacht, dat is ook zo. Je bent helemaal geen journaliste. Dacht je nu echt dat jij in de positie staat dit aan Jisu te vertellen. Jij bent in zekere zin precies hetzelfde als die sukkel waar ze verliefd op is! Liegen over wie je echt bent, denk je nu echt dat je dat geheim kon houden in een politie bureau? Vanaf het moment dat ik jou zag wist ik al dat er iets niet klopte. Het koste me maar een kleine moeite om er achter te komen dat het allemaal een cover up story is, je schrijft helemaal geen artikel voor de krant, je komt hier gewoon dagelijks langs om inspiratie op te doen voor een of ander ziek boek dat je geïnspireerd hebt op ons leven." Ravi spuugt de woorden in haar gezicht. Alle zelfverzekerdheid verdwijnt langzaam uit Yoon Mi haar lichaam, haar ogen groot van ongeloof. Nooit had ze gedacht dat Ravi het al die tijd al wist, dat hij al die tijd al wist dat ze geen journalist is maar een grote droom heeft schrijfster te worden. Dat ze naar het bureau was gekomen om inspiratie op te doen voor haar nieuwe politie-roman.
"En hoe denk je dat hij het gaat vinden als hij er achter komt dat alles één grote leugen was. Was je überhaupt wel oprecht met je gevoelens voor hem?" sist Ravi in haar oor, hij knikt richting Hongbin die ongelovig naar het tweetal staat te kijken. Hij lijkt maar niet te kunnen geloven wat hij net gehoord heeft.
"Los jij eerst je eigen problemen maar op, laat die van Jisu maar aan mij over." Ravi geeft het meisje een klopje op haar schouder, de blik in zijn ogen laat een rilling over haar rug lopen, waarna hij het lab verlaat.
"H-Hongbin, ik kan het uitleggen. Ik kan het allemaal uitleggen."
Hongbin kijkt het meisje aan, zijn blik straalt echter alleen maar leegte en afstand uit, zonder nog iets te zeggen loopt ook hij het lab uit.
"Dit moet ik aan Ken en Jisu gaan vertellen." fluistert Hyuk die de awkward sfeer in het lab stilletjes ontsnapt waarna hij, zodra de deur achter hem gesloten zijn, naar het kantoor van de brigadier toe rent.
