De jongen met bruin haar draait de radio iets harder als hij zijn voet iets harder op het gas pedaal drukt, hij wilde graag snel bij de schietbaan komen. Het was niet heel ver van het politie bureau maar om te lopen was het wel weer ver en het verkeer zat niet altijd mee. Hongbin neuriet mee met de muziek, het was al een tijdje geleden dat hij bij dit bureau kwam en sinds hij door de deuren is gekomen doet Ravi al vreemd tegen hem, een zucht rolt over de jongen zijn lippen. De jongen zijn ogen scannen dan het gebouw van de oefen ruimte. Ze kwamen vaak met zijn alle naar deze plek, oefeningen werden hier gehouden en ze maakten er soms ook gewoon een uitje van om te oefenen met zijn allen, het was altijd Jisu haar idee, Ravi ging vrijwel nooit mee. Hij zei dat hij altijd andere dingen had te doen maar dat was vrijwel nooit zeker of hij echt wel ergens heen ging en niet gewoon een smoes bedacht om niet tijd door te brengen met zijn team.
Hongbin opent de deuren van het gebouw en houdt zijn tas met zijn wapen er in stevig vast, hij begroet de vrouw aan de balie en laat zijn ID zien, "Je mag naar de oefenruimte" ze glimlacht en Hongbin knikt en loopt dan naar de kleedkamers die er zijn.
De bruinharige jongen doet zijn jas uit en hangt hem in een kluisje, de jongen heeft een trui aan met het politie logo erop en hij draagt een normale spijkerbroek erbij. De jongen pakt zijn wapen en doet het kluisje dicht, voorzichtig loopt hij naar de schietruimte en hij glimlacht als er niemand is. Eigenlijk had hij dat ook wel ergens gehoopt, zodat niemand hem kan storen of commentaar geven. Hij legt zijn wapen neer en pakt de geluidsdichte koptelefoon die hij op doet, hij pakt zijn wapen en checkt of het magazijn vol zit.
Zijn hand zoekt naar de knop en hij drukt hem in, een target verschijnt en Hongbin richt zijn wapen op het target en haalt even diep adem. Hij schiet en raakt het target recht in het hart, ook schiet hij een keer in het hoofd. Hij schiet voor de rest het magazijn leeg en zucht, hij draait even zijn hoofd en pakt dan nog een magazijn. Hij richt hem weer op het target en hij hoort een klein geluid achter zich, hij draait zich even o en ziet andere agenten binnen lopen, hij buigt even voor ze en richt zich dan weer op het target. Hij schiet weer zijn magazijn leeg, een opgeluchte zucht rolt over de jongen zijn lippen, hij stopt het wapen weg en doet de koptelefoon af, hij loopt naar de kantine en koopt een flesje water. Hij neemt plaats en zucht even, hij neemt een slokje en kijkt even om zich heen, het was een saaie ruimte met donker blauwe muren en een tegel vloer. Er hangen een paar foto's van kranten artikelen met politie agenten die door de president een medaille krijgen voor moed, een kleine glimlach siert Hongbin zijn lippen, "Ooit gaan we daar als een team ook hangen."
Hongbin loopt terug naar de oefenruimte en stopt nog een magazijn in zijn pistool. Hij wilt net zijn koptelefoon op zetten als hij zijn mobiel voelt trillen in zijn broekzak. Hij legt zijn wapen neer en loopt de ruimte dan weer uit, hij pakt zijn mobiel en kijkt dan op als Jisu hem belt, dat gebeurde niet vaak. "Hey Jisu" de jongen gaat op een bankje zitten, "Hey Hongbin je moet me helpen, ik wil echt die weddenschap winnen van Ravi maar hij staat echt al te veel voor" zucht ze, "Dus heb je nog zaken?" Haar stem klinkt luchtig maar Hongbin kan de stress horen, "Ik heb het op moment geen zaken, maar je kan hem toch ook gewoon te slim voor zijn? Jullie werken aan bijna elke zaak samen" De jongen glimlacht even zwak, "Ja dat is waar, bedankt Hongbin" het meisje hangt weer op en de jongen grinnikt, ze vroeg hem nooit om hulp maar ze heeft wel altijd in hem gelooft, integenstelling tot Ravi.
De bruinharige stopt zijn mobiel weer weg en loopt terug naar zijn wapen, vrijwel elke agent is weg en Hongbin is weer alleen. Hij zet de koptelefoon op en pakt zijn wapen weer op, een kleine glimlach siert zijn lippen als hij een nieuw target laat komen, hij strekt zijn armen weer en knijpt een oog dicht terwijl hij zijn hand stil probeert te houden, hij schiet een paar keer en kijkt dan naar het target "Yeah!" Een trotse glimlach siert zijn lippen. Zijn uitdrukking veranderd snel weer naar serieus, hij mag nooit zo blij zijn als hij iemand neer geschoten heeft. Hij richt zich weer op het target en hij schiet weer een laatste keer. "Goed gedaan hoor" de schreeuw vult op eens zijn gehoor, hij draait zich van schrik met een ruk om en richt het wapen op het jongere meisje die er staat.
"Oh my god sorry Yoon Mi!" Hongbin legt snel zijn wapen neer, "Laat nooit een agent met een wapen zo schrikken!" Hij kijkt haar even streng aan, Yoon Mi knikt even verlegen, "Het spijt me, Ken had me mee naar hier genomen maar hij is volgens mij weer weg gegaan" ze lacht even nerveus, "Waarom ben je eigenlijk aan het oefenen? Zo te zien doe je het goed genoeg" ze kijkt de jongen aan terwijl ze haar notitieboekje vast houdt. Hongbin glimlacht zwak, "Er is altijd plek voor verbetering" de jongen haalt zijn wapen leeg en stopt hem in zijn broek, "Ik breng je wel terug naar het bureau, kom maar" Hongbing loopt langs het meisje naar de kleedruimte en opent het kluisje, hij haalt zijn jas er uit en kijkt even naar het meisje die hem volgt, "Hoe is het om een agent te zijn?" Hongbin glimlacht even terwijl hij zijn jas aan trekt, "Het geeft een fijn gevoel om mensen te helpen" Yoon Mi knikt even, "Dat begrijp ik wel ja" Het meisje glimlacht even en ze bekijkt de jongen, "Zullen we gaan Yoon Mi?" Hongbin schenkt haar even een glimlach, het meisje knikt en het tweetal verlaat samen het gebouw.
