"N, wat heb je gevonden?" vraagt Ravi als hij de jongen in de witte labjas op de grond gehurkt, naast het lijk zit zitten. De andere jongen komt langzaam omhoog, de blauwe plastic handschoentjes trekt hij van zijn vingers af voordat hij een clipboard te voorschijn haalt waar een aantal papieren op vast zitten geklemd. "We hebben te maken met Shao Wen Kai, van Chinese afkomst en sins een aantal jaren ook actief op de Koreaanse markt, een paar jaar geleden opende hij zijn eerste vestiging hier in Seoul. In een korte tijd heeft hij vele successen geboekt hier in Korea. Grote naam." vertelt N die een plastic zakje met daarin het paspoort van het slachtoffer aan de twee rechercheurs laat zien.
"Gister avond is hij, naar verwachting, rond een uur of twaalf neergeschoten, hier in zijn kantoor." vertelt hij vervolgens. "Wat een tijdstip om nog op het werk te zijn." mompelt Jisu die lichtjes haar hoofd schudt, ze zet een paar stappen richting het lijk en bekijkt de man. "Neergeschoten zeg je, ik zie geen wond, of bloed." merkt het meisje op. "De wond zit aan de zijkant van zijn hoofd, het gekke is echter dat degene die hier verantwoordelijk voor is de kogel uit de wond heeft gehaald en de wond schoon heeft gemaakt." N legt het clipboard aan de kant en gaat naast zijn collega staan. "Wie doet er nu zoiets?" vraagt Jisu die er van binnen toch wel van gruwelt. Het idee dat er er zulk soort mensen op de wereld rondlopen zorgt voor kippenvel op haar armen.
"Ik verwacht dat de dader gebruikt heeft gemaakt van een speciaal soort geweer, de kogels zullen uniek zijn geweest en het zal het makkelijk maken te achter halen aan wie het wapen toebehoord. Dat al het bloed opgeruimd is komt waarschijnlijk omdat bloed van de dader vermengt is geraakt met dat van het slachtoffer, de enige manier om helemaal veilig te zijn is alles schoon te maken." legt N uit, hij zucht eens diep, teleurgesteld dat hij nog niks van de dader gevonden heeft.
"Geen camerabeelden? Een bedrijf als deze zal vol moeten hangen met CCTV." Jisu kijkt zoekend om haar heen, haar ogen vallen op een aantal camera's die enigszins verstopt aan het plafond hangen, ze zijn op zo'n manier geplaatst dat het hele kantoor in beeld gebracht zou moeten worden.
"Weet je nog de moord in het lab?" vraagt N, Jisu denkt kort na en knikt dan. "Ja, hoezo?"
"Toen was de dader helemaal niet op camera te zien, nu is het precies hetzelfde geval, we hebben geen beeld van de dader."
"Denk je dat het dezelfde dader is?" vraagt Ravi die in stilte het kantoor aan het besturen is, hij loopt naar het grote raam toe en kijkt naar buiten. Het kantoor heeft een mooi uitzicht over de stad, als het donker zou zijn geweest zou het onbeslist adem benemend zijn met alle lichten die dan branden, maar zelfs met deze vroege, blauwe hemel boven de wolkenkrabbers en andere gebouwen is het een mooi uitzicht.
"Mogelijk. Maar dat is niet zeker te zeggen, er zijn hele andere wapens gebruikt. Toch blijft het een optie, mijn gevoel zegt me dat we met dezelfde dader te maken hebben."
"Ravi, wat ben je aan het doen?" Leo loopt naar zijn vriend toe, een kop koffie in zijn hand. De agent schopt eens tegen Ravi zijn stoel aan als er geen reactie komt. "Wat?!" de zwart harige kijkt geërgerd op. "Ik vroeg je wat je aan het doen bent? Je kijkt nu al uren naar je computer scherm."
"Het gaat je helemaal niks aan wat ik aan het doen ben. Ik praat niet met verraders." gromt de rechercheur die zijn aandacht weer richt op wat er op zijn computer af staat gebeeld. "Ben je nu nog steeds boos over dat ik je neergeschoten heb tijdens ons teamuitje?" lacht Leo die een slok van zijn koffie neemt. "We waren een team! Hoe kun je me zomaar neerschieten."
"Hey, wees eens een beetje positief. Ik schoot Ken eerst neer. Je hebt sowieso van hem gewonnen." Leo klopt de jongen op zijn schouder en loopt dan weg.
"Het zal allemaal wel." Ravi haalt een hand door zijn haren en gaat verder met het lezen van de bestanden waar hij zonet mee bezig was.
"Dat is het, dat is wat ik zocht." mompelt Ravi tegen zichzelf, hij gata op het puntje van zijn stoel zitten, zijn ellebogen op de tafel, zijn handen als een soort steun voor zijn kin. "Ik wist het wel! Het kon niet anders!"
"Waar heb jij het nu weer over?" vanuit het niks verschijnt N naast de rechercheur, hij legt een mapje waar papieren van het onderzoek in zitten, op het bureau van Ravi neer en kijkt hem met opgetrokken wenkbrauw aan.
Ravi schrikt lichtjes, wat aangeeft dat hij bezig is met dingen waarvan hij niet wilt dat andere het zien.
"Niks, ik praat gewoon tegen mezelf." hij wilt de bestanden weg klikken, maar N is hem voor en houdt hem tegen. In een razend tempo leest N de tekst door, zijn ogen lijken bij elke regel groter te worden. Ravi weet al dat het allemaal langzaam op zijn plek begint te vallen.
"Jij leest ook wat ik gelezen heb, of niet?" vraagt Ravi die zijn armen over elkaar slaat. "Waar heb je dit gevonden?" vraagt N verbaasd, de jongen pakt de muis van de computer en scrollt door de verschillende bestanden heen. "Hoe heb je dit kunnen vinden? Zelfs ik heb het niet kunnen vinden."
"Omdat jij er ook niet naar gezocht hebt." komt Ravi tot de conclusie.
"Ravi, N, ik heb even over de zaak zitten denken. Maar ik denk dat er misschien een mogelijkheid is om de dader te vinden doormiddel van de camerabeelden." Hongbin komt naar het tweetal toegelopen, een tablet met daarop de camerabeelden in zijn handen.
"Maak je daar maar niet druk over, we weten al wie er achter zit." merkt N op. "Wat, echt? Wie is het?" Hongbin lijkt verbaasd, en ook enigszins teleurgesteld dat zijn geweldige plan niet door lijkt te gaan. "Ken." antwoordt Ravi na een korte stilte, zijn blik gericht op het kantoor van de brigadier, zoals altijd is Jisu er ook te vinden.
"Ken? Alsin, onze brigadier Ken? Weten jullie dat heel, heel zeker?"
"Als je me niet gelooft, kijk dan zelf maar. Ik heb jullie zo vaak vertelt dat hij niet deugt. Op het eerste gezicht lijkt hij misschien ontschuldig, maar hij heeft de wetten vaker overtreden dan jullie denken."
"Maar als dat zo is, dan moeten we het Jisu nu meteen vertellen." het drietal jongens kijkt op, zonder dat ze het door hadden had Yoon Mi zich bij hun gevoegd en was ze aan het mee luisteren met het gesprek.
"Wacht Yoon Mi, je hebt geen idee waar we het over hebben." probeert Hongbin, maar Yoon Mi lijkt niet echt te luisteren. "Jullie zeiden net zelf dat hij een crimineel is, niet een badguy, nee een crimineel. Dit moeten we aan Jisu vertellen."
"We gaan helemaal niks aan Jisu vertellen. Jij houdt je hier buiten en laat dit over aan de daadwerkelijke agenten." Ravi staat op, pakt het mapje dat N een tijdje terug op zijn bureau neer had gelegd en loopt van de andere drie weg. Zijn schouder botst tegen die van het meisje, hij geeft haar een scherpe, waarschuwende blik voordat hij het kantoor uit verdwijnt.
