''Dit...'' begint de bruin harige, zijn ogen gericht in de hare. ''Dit is het geweer waar ik afgelopen avond die beste vriend van je mee heb neer geschoten.'' gaat hij verder, een tevreden glimlach siert zijn lippen. Met een wit doekje poetst hij het geweer schoon, alsof hij een poging doet zijn misdaden op te schonen.
"Een klap met een vaas op zijn hoofd en precies drie schoten door zijn borst, dat zal genoeg moeten hebben zijn voor die arme jongen om zijn ogen niet meer te openen." Jisu kijkt met verbaasde ogen naar de jongen op, haar lippen trillen. Ze wil wat zeggen, maar heeft oprecht geen idee wat. Momenteel gaat er van alles door haar heen, zoveel verschillende emoties die ze allemaal niet een plekje kan geven.
"Ik moet wel toegeven, het was een zielig gezicht. Daar lag hij dan, op de grond in zijn eigen keuken, omringd met glasscherven en een plas van zijn eigen bloed." de bruin harige hurkt voor Jisu neer, het meisje is echter niet van plan hem aan te kijken. "Ik had je nooit moeten vertrouwen Ken." gromt het meisje, een traan rolt over haar wang. De grijns rond Ken zijn lippen wordt alleen maar breder, hij pakt Jisu haar kin vast en dwingt het meisje hem aan te kijken. "En toch heb je me met heel je hart vertrouwt. Maar ik kan het je ook niet kwalijk nemen, mijn charmes zijn natuurlijk onweerstaanbaar."
"Ik kan niet geloven dat je zo een grote klootzak bent." sist Jisu, het verdriet dat ze eerder voelde heeft inmiddels plaats gemaakt voor haat gevoelens. "Ah." Ken schudt afkeurend zijn hoofd. "Ooit gehoord dat je mensen niet mag beoordelen zonder hun verhaal te hebben gehoord? Ik dacht dat je altijd bij die gedachte leefde." Ken trekt een wenkbrauw op, hij gaat weer recht staan en loopt van het meisje weg. Een paar meter verderop blijft hij staan, in het midden van een lichtstraal die de schemerige ruimte inschijnt.
"Ik wil je verhaal niet horen, ik ben niet geïnteresseerd in het verhaal van iemand zo v-" "Jisu, ik geloof niet helemaal dat je door hebt wie hier nu in de machtspositie staat. Als ik jouw was zou ik maar letten op me woorden want anders zal je hier niet lang meer zitten." Ken kijkt naar het meisje die doormiddel van een aantal tie wraps aan een stoel vast zit gebonden. Jisu kijkt hem met een koude blik in zijn ogen aan.
"Wat heb ik jou toch ooit aan gedaan." mompelt Jisu die zich geen enkele reden zou kunnen bedenken waarom Ken doet wat hij doet.
Een lachje rolt over de jongen zijn lippen. "Jij bent niet degene waar ik dit allemaal voor doe. Jezelf verliezen is tragisch, maar voor degene die van je houden is het nog veel tragischer. Je nabestaanden zijn altijd degenen die het meest lijden na je dood. En laat de persoon die extreem veel van jou houdt, nu net mijn grootste vijand zijn." Ken zet twee stappen dichter naar het meisje toe, een meter van haar verwijdert.
"R-Ravi?" mompelt Jisu, de enige persoon waar ze nu nog aan kan denken. "Correct! Je bent scherp vandaag Jisu." Ken kijkt naar het geweer in zijn handen, hij was al lang klaar met het poetsen van het geweer maar hij had hem nog niet aan de kant gelegd.
"Een aantal jaar terug ontnam Ravi haar het leven, recht voor mijn neus. Mijn wereld stortte in een klap dicht, de liefde van mijn leven was weg, daar lag ze op de grond, stikkend in haar eigen bloed. En de dader? Die werd niet vervolgd, het was zelfverdediging. De politie had geen andere keuze. Maar zowel Ravi als ik wisten dat het geen zelfverdediging was, het was moord. Hij heeft haar vermoord, met opzet." er is iets in Ken wat veranderd, Jisu kan de emoties in zijn ogen zien.
"En weet je wat het ergste was? Hij kwam overal mee weg, want degene die de schuld van de moord op zich nam was jij."
Jisu haar ogen worden groot van ongeloof, meteen weet ze over welke zaak de oudere jongen het heeft. Het was de eerste zaak waar Ravi als agent bij betrokken was, er was iets fout gegaan en één van de omstanders kwam om het leven. Jisu had de schuld er van op zich genomen, om de carrière van Ravi te beschermen.
"En het leukste gaat nog komen." merkt Ken op. "Ik ga hem precies hetzelfde terug geven. Ik ga de liefde van zijn leven het leven beroven, waar hij bij staat. Ik zal hem toe laten kijken hoe ik een gat in je kop schiet Jisu." Ken zet het pistool tegen Jisu haar hoofd, zijn gezicht slechts enkele centimeters verwijdert van de hare.
"Je bent gek als je denkt dat Ravi dit laat gebeuren. Je krijgt de kans niet." sist de brunette.
Ken kan het niet laten even te lachen. "We zullen zien wie van ons er gelijk heeft Jisu, we zullen zien." Ken haalt het pistool weg en ruimt het op.
"Ze zeiden al dat je niet spoorde maar ik wist niet dat je zo gek was." klinkt een derde stem. Ken was eerlijk gezegd al vergeten dat hij niet alleen Jisu maar ook het jongere meisje mee had genomen. Hij had geen keuze gehad, ze was op de verkeerde plek op het verkeerde tijdstip.
"Yoon Mi, ik wil niet te veel woorden aan jou vuil maken. Maar laat me je een ding zeggen: jij gaat nog doder eindigen dan N en er zal niemand zijn die om jouw zal treuren." Yoon Mi kijkt de oudere jongen aan, pijn in haar ogen, alles wat ze hem had willen zeggen lijkt ze spontaan te zijn vergeten.
"Luister niet naar hem Yoon Mi, hij zit zo vol ellende dat hij geen idee heeft waar hij het over heeft." fluistert Jisu naar het meisje naast haar. "Ze komen ons halen, daar ben ik van overtuigd."
