"Ravi, hier de telefoon van het slachtoffer. Het koste me even maar ik heb hem weten te ontgrendelen. Ik vermoed dat er heel wat berichtjes van geheime aanbidders opstaan, anders had ze hem echt niet zo goed vergrendelt." Hyuk loopt naar het bureau van zijn oudere collega en legt het apparaat op het houten blad neer. Ravi kijkt op van de papieren in zijn handen, een wenkbrauw opgetrokken. Maar het duurt niet lang voor hij zich realiseert over welke zaak Hyuk het heeft.
"Dat heeft je behoorlijk lang geduurt ja. Normaal gesproken heb je het diezelfde dag nog geregeld." de zwart harige legt zijn papieren aan de kant en pakt de mobiele telefoon, het scherm is helemaal kapot, met scheuren van de ene baar de andere kant. "En hoe denk je dat ik hier ooit iets op ga zien?" Ravi kijkt de jongere jongen weer aan, niet bepaald geamuseerd. "Ah doe niet zo ouderwets, je weet toch wel dat je hem met een kabeltje aan kan sluiten op de computer en dan alles kan zien." Hyuk rommelt wat in een van de lades van Ravi zijn bureau en haalt er vervolgens een kabel uit waarmee hij de telefoon aansluit op de computer.
"En vanwaar dan al die moeite de telefoon te ontgrendelen?" Ravi klinkt geïrriteerder met de minuut. "Omdat ze alles had beschermt met een wachtwoord en je die wel moet hebben wil je de gegevens in kunnen kijken." legt Hyuk uit alsof het het meest vanzelf sprekende is ter wereld. "Ravi, je bent niet zo scherp vandaag." merkt Jisu op, het meisje kijkt over haar computerscherm naar haar collega, een zichtbare grijns rond haar lippen. "Die technologische troep van tegenwoordig, ik word er echt gek van." gromt Ravi die even met zijn ogen rolt. Zowel Hyuk als Jisu kunnen een klein lachje niet onderdrukken. Hyuk pakt de muis van de computer vast en gaat op de computer opzoek naar de gegevens van de telefoon.
"Ik ben niet bejaard ofzo, vanaf hier lukt het me zelf wel." De zwart harige drukt zijn collega zachtjes aan de kant en buigt zich over het computer scherm, zijn ogen scannen de vele gegevens. "Is dit van het slachtoffer van de zaak van vorige week?" Jisu gaat naast haar partner staan, ze legt een arm op de rugleuning van zijn stoel en buigt ietsjes om zo mee te kunnen kijken op het scherm van de computer. "Het is zeker iemand die veel te verbergen had." mompelt Ravi die doorklikt naar het mapje waar de mails in staan, nieuwsgierig naar met wie en vooral wat ze te bespreken had.
Het pingeltje van de lift laat Jisu kort opkijken, haar bruine kijkers vinden het jonge meisje dat met een plastic tasje in haar ene hand en haar jas in de andere hand het kantoor binnen komt gelopen. Yoon Mi heeft een vrolijke glimlach rond haar lippen, iets waarmee ze elke ochtend het kantoor binnen lijkt te stappen. Ze heeft plezier in haar werk en hier zijn, dat is zeker te merken.
Yoon Mi loopt naar Hyuk toe en haalt een beker koffie uit het plastic tasje die ze op zijn bureau neer zet. Ze groet hem met een vriendelijke goede morgen. Enigszins verbaasd kijkt Hyuk op, maar al snel verschijnt er een glimlach rond zijn lippen. "Yoon Mi, hey. Dankjewel." hij pakt de beker koffie en neemt snel een slokje om er vervolgens achter te komen dat ze precies de koffie heeft gekocht waar hij van houdt. Maar voordat hij er naar kan vragen is Yoon Mi al doorgelopen naar het bureau van Hongbin die druk met iemand aan de telefoon hangt. "Ik heb inderdaad de bestanden in mijn mail ontvangen." vertelt Hongbin aan degene waar hij mee belt, hij klikt ondertussen wat bestanden in op zijn computer. "Ja, super bedankt. Dit zal erg behulpzaam zijn voor het onderzoek." en na dat gezegd te hebben hangt de bruin harige op. De jongen kijkt op, wetende dat er iemand naast zijn bureau staat. Yoon Mi houdt hem een beker koffie voor. "Ah Yoon Mi, je komt precies op het juiste moment, ik was van plan om zo koffie te gaan halen. Bedankt." met een glimlach pakt Hongbin de koffie aan. "Je was me net een stapje voor."
Nadat Yoon Mi ook Leo, die net terug kwam van een gesprek met god mag weten wie, zijn koffie heeft gegeven richt het meisje zich op de twee rechercheurs die nog altijd druk bezig zijn met het onderzoeken van de inhoud van de telefoon.
"Jisu, Ravi ik heb ook koffie voor jullie gehaald." Yoon Mi zet de twee bekers koffie op het bureau neer. "Neem die koffie maar weer terug, ik drink die goedkope troep van het tentje hier om de hoek niet." merkt Ravi op die aan de bekertjes had gezien waar de koffie vandaan komt. "Wees niet zo kieskeurig en een beetje dankbaarder. Ze heeft het speciaal voor jou op gehaald." Jisu pakt een van de bekertjes en drukt hem zowat in Ravi zijn handen. "Speciaal voor zowat het hele bureau ja. Zeg wat wil je hier mee bereiken? Wat denk je, een kopje koffie in ruil voor geheime informatie voor je zogenaamde artikel? Want dat gaat dus absoluut niet gebeuren." met een koude blik kijkt Ravi het jongere meisje aan. Yoon Mi richt haar blik op de grond, hij krijgt het altijd weer voor elkaar haar een slecht gevoel te geven. Hoe kan iemand zo goed zijn in zijn werk en zo slecht in de omgang met anderen.
"Ravi, nu is het genoeg ge-" Jisu wordt in haar zin onderbroken door haar telefoon die af gaat. De donker harige pakt haar mobiel en neemt op. "N, wat is er?"
Jisu knikt een aantal keer en antwoordt een aantal keer 'ja' of 'nee' voordat ze ophangt met een 'we komen er meteen aan'
"N heeft de resultaten van het lab terug." deelt Jisu mee, wat voor Ravi al genoeg informatie is. Hij staat op en samen met zijn partner loopt hij naar de lift toe. "Yoon Mi, kom je ook mee?" vraagt Jisu die het jongere meisje wenkt dat ook zijn mee mag komen. Een glimlachje verschijnt rond het meisje haar lippen waarna ze snel achter de twee aan loopt.
"Okay N, brandt los." Ravi loopt naar de jongen in de witte labjas toe en werpt een snelle blik op het lijk dat op de tafel ligt, een witte doek over het lichaam heen waardoor alleen een gedeelte van het gezicht en de voeten zichtbaar zijn.
"Okay, een deel van mijn verwachtingen kloppen. Het slachtoffer is niet aan de verwondingen gestorven maar aan dit." N houdt een plastic zakje omhoog waar paarse bloemetjes inzitten. Jisu pakt het zakje uit zijn handen en bekijkt de inhoud een goed. "Wat is het?"
"Monnikskap." antwoordt Ravi die het plantje al meteen herkent. "Dat klopt, de plant is giftig voor mensen. Deze blaadjes zijn gevonden in de keel en maag van het slachtoffer." met een enigszins ernstige blik kijkt N zijn collega's aan. "Wie zou er nu ooit zoiets doen?" klinkt de zachte stem van Yoon Mi.
Ravi kijkt naar haar om, bijna vergeten dat ze er nog was. "Geloof me, er zijn genoeg gekken in de wereld die in staat zijn tot veel ergere dingen."
