Zo snel hij kan rent de jongen met de rood geverfde haren door het verlaten appartementen gebouw, angstig kijkt hij achter zich om maar de persoon die hem zonet nog volgde lijkt te zijn verdwenen. De jongen mindert zijn vaart en lijkt opgelucht, maar dat is niet van lange duur, wanneer hij weer voor zich kijkt botst hij bijna tegen iemand op. Weliswaar niet de persoon die hem eerder achtervolgde maar ook niet bepaald iemand die hij graag tegen het lijf loopt. De rood harige komt tot stilstand, hij zet een aantal stappen naar achteren. "Kom op Seulchan, we weten allebei dat je beter in mijn handen terecht kan komen in plaats van die van hem." de zwart harige knikt naar iets achter de rood harige als Seulchan achter zich kijkt ziet hij de kast van een man die hem deze gehele ochtend al achtervolgd. Seulchan is moe van al het rennen en steeds weer bang zijn gepakt te worden. Hij kijkt om zich heen, proberend zijn kansen te berekenen. Hij komt uit op maar een optie en zonder er bij na te denken gaat hij er voor. Hij neemt een korte aanloop en springt door het grote gat waar ooit glas voor zat naar beneden. "Oh dat meen je niet, gaat hij nu ook nog eens de avonturier uithangen." mompelt Ravi die diep van binnen gehoopt had de de jongen zijn kant op zou komen. Blijkbaar was hij niet overtuigend genoeg. De grote man die ook achter Seulchan aan zit, god mag weten waarom, staat inmiddels bij het gat en kijkt naar beneden waar de rood harige net overeind krabbelt. Met een grijns kijkt hij omhoog en zwaait hij naar de man. "Zo ga je hem niet te pakken krijgen beste vriend." de man kijkt op naar Ravi en lijkt zich nu pas te realiseren dat hij er ook is. "Je ziet, we hebben een probleem. We willen hem beide, maar er is maar een van ons die er met hem vandoor kan gaan." Ravi zet een stap dichter naar de man toe die zonder iets te zeggen zijn geweer tevoorschijn haalt en hem op de agent richt. Ravi steekt zijn handen in de lucht, ondertussen loopt hij steeds dichter naar de man toe totdat hij recht tegen over hem staat, slechts een meter tussen hen in. "Als ik jou was zou ik die niet gebruiken." Ravi trekt zijn leren jasje iets omhoog waardoor zijn politie badge zichtbaar wordt. De man, die duidelijk niet iemand van de woorden is, lijkt het helemaal niks te schelen dat Ravi een agent is. Hij legt zijn vinger op de trekker van zijn geweer, klaar om hem in te drukken. In een snelle beweging slaat de zwart harige het geweer uit de man zijn hand en pakt hem bij de kraag van zijn shirt. "Ik zei toch dat je die beter niet kon gebruiken." Ravi drukt de man richting het gat waar Seulchan enkele minuten geleden uit gesprongen was. De man glijdt echter uit over een los liggend steentje en verliest zijn evenwicht waardoor hij naar achter valt en de rood harige achterna gaat. Ravi kijkt op de man neer die op een niet al te comfortabele houding ligt, geen enkele beweging meer te zien, toch weet hij dat hij niet dood is. "Daar hebben we eerst even geen last van." Ravi kijkt op, in de verte ziet hij Seulchan op een motor wegrijden. "Nu die kleine rat nog." Ravi besluit dat het geen goed idee is als ook hij het gebouw uit springt en kiest er voor gewoon via de trap naar beneden te gaan. Ravi rent naar zo snel hij kan naar de autoweg waar hij zowat letterlijk voor een auto springt. De chauffeur trapt zo hard hij kan op de remmen en weet een ongeluk te voorkomen. Kwaad stapt de oudere man uit, maar Ravi geeft geen gehoor aan zijn geklaag en glipt langs de man de auto in. Ravi drukt het gaspedaal stevig in en scheurt weg. "De laatste keer dat ik hem zag kon hij nog geen motorrijden, dat was iets makkelijker om hem te pakken te krijgen." mompelt de zwarte harige die de remmen indrukt om een redelijk scherpe bocht te maken. Na nog een bocht genomen te hebben komt de motor van Seulchan in beeld. Ravi drukt het gaspedaal nog net iets harder in.
"Wat is die radio ook vreselijk, wie luistert er nu naar deze troep?" Ravi zet het geluid van de radio uit en concentreert zich weer op zijn achtervolging. Seulchan lijkt door te hebben dat hij achtervolgd wordt en slaat onverwacht een of ander bospad in. Ravi gooit het stuur om en met piepende banden komt ook hij op het bospad terecht. De weg is erg slecht en hij hobbelt alle kanten op, maar hij moet en zal de rood harige te pakken zien krijgen.
Zijn telefoon begint opeens te ringelen, iets wat hem lichtelijk laat schrikken, al snel neemt hij op, zijn telefoon drukt hij tegen zijn oor. "Jisu, waarom bel je?" Ravi klinkt enigszins geïrriteerd, niet blij dat zijn partner hem altijd stoort op zulk soort momenten. Hij kan namelijk al raden wat ze gaat zeggen.
"Ravi waar ben je? We zouden een bespreking hebben om tien uur, je bent helemaal niet op komen dagen!"
De zwart harige zucht eens diep. "Jij vindt het anders nooit zo erg om met Ken te doen, ik weet zeker dat het super gezellig was tijdens de bespreking. Hij had vast al een kopje koffie voor je klaar staan." het bospad komt uit op een drukke snelweg, Ravi gooit voor even zijn telefoon op de bijrijdersstoel zodat hij zich tussen de vele auto's kan drukken, het gaat echter niet geheel soepel en hij botst tegen een witte sportauto op. De schade is gelukkig beperkt en dus rijdt Ravi snel door, Seulchan nog altijd in zijn zicht. Vele auto's toeteren, boos op zijn asociale rijgedrag en het eerste wat hij Jisu hoort zeggen als hij de telefoon weer aan zijn oor houdt is: "Ben je nu weer aan het rijden en bellen tegelijkertijd?!"
"Ik kan het niet helpen dat jij me elke keer belt als ik belangrijke zaken aan het doen ben. Ik heb hem bijna te pakken." Ravi schakelt de auto in de laatste versnelling, hij vliegt tussen de vele auto's door bijna net zo soepel als de motor die hij achtervolgd. Midden op een kruispunt lukt het Ravi de motor in te halen, hij draait de auto en gaat vol op de remmen staan. Seulchan kan niet op tijd remmen en rijdt tegen de auto aan, hij vliegt van de motor af en komt een paar meter verderop op het asfalt terecht. Ravi hangt zijn telefoon op zonder nog wat te zeggen en stapt de auto aan.
"Dit alles had zoveel makkelijker en zoveel minder pijnlijk gekund, dat weet je toch wel?" vraagt Ravi die op Seulchan af loopt, de roodharige trekt de helm van zijn hoofd, een streep bloed loopt langs de zijkant van zijn hoofd maar het ziet er niet levensbedreigend uit. Intussen komen er steeds meer auto's naar het kruispunt toe die allemaal halt moeten houden omdat ze er niet langs kunnen. Ravi negeert al het ongeduldige getoeter. Hij pakt Seulchan bij zijn shirt vast en trekt hem omhoog. Seulchan weet geen woord uit te brengen, hij moet nog op adem komen van de harde klap die hij gemaakt heeft.
"Ravi!" roept Jisu uit als ze haar partner het kantoor in ziet komen lopen. De rood harige die haar collega aan zijn arm mee trekt komt haar vaagjes bekend voor. "Choi Seulchan? Is dat degene waar je vanochtend om uit was?" Jisu lijkt haar ogen niet te geloven. "Ik ben de hele ochtend gebeld, niet te geloven hoeveel verkeersovertredingen en andere problemen je hebt veroorzaakt en dat allemaal voor een hackertje?" de rood harige, wiens lichte huid bedekt is met een aantal tatoeages, kijkt lichtelijk beledigd op. Duidelijk van mening dat hij meer is dan gewoon maar een 'hackertje'.
"Zie je nu waar ik elke dag mee opgescheept zit?" fluistert Ravi nog naar de jongen voor hij hem mee geeft aan een van zijn collega's die de jongen naar een verhoorkamer zal brengen.
"Geloof mij maar, we hebben veel meer aan hem dan jij denkt."
