Zodra Hongbin de eerste stap in het politie bureau zet wordt hij begroet door een bekende koffiegeur die er mede dankzij Hyuk altijd aanwezig lijkt te zijn. Zijn collega's zijn allemaal druk bezig en van de chaos waar Yoon Mi het over had gehad blijkt vrijwel niks meer over te zijn. Iedereen is goed en geconcentreerd bezig met zijn werkt. Nou ja iedereen... Zoals te verwachten viel is de jongste agent van het bureau weer eens te vinden bij de koffie automaat. Hongbin loopt naar zijn bureau toe waar hij zijn tas op neerzet. Met een glimlach rond zijn lippen kijkt hij de ruimte rond, hij heeft zijn werk enorm veel gemist in de weken dat hij eruit lag en is dan ook maar al te blij dat hij eindelijk weer terug is. Iets wat hem meteen op valt is de verhuizing van Leo wiens bureau nu plaats vindt op het oude plekje van Ravi. Ook al zit er nu niemand aan het bureau, hij kan aan de spullen die er op staan zien dat het bureau nu aan Leo toe behoort.
"Hey Hongbin! Goed je weer te zien!" roept Hyuk uit die met twee kopjes koffie aangelopen komt, een grote glimlach siert zijn lippen. "Wil je ook eentje?" de jongere jongen zet zonder op een antwoord te wachten een van de kopjes koffie op Hongbin zijn bureau neer.
"Hyuk." Hongbin kijkt zijn collega aan, een enigszins zorgwekkende blik in zijn ogen. "Wat is er met Ravi gebeurd? Heeft Leo zijn plek ingenomen? Is Ravi ontslagen?!" Hongbin zijn ogen worden groot van ongeloof, natuurlijk hebben ze hem ontslagen. Zonder toestemming van hogerop heeft hij niet alleen zichzelf maar ook een aantal collega's in gevaar gebracht. Ook al waren ze zelf allemaal vrijwillig meegegaan, hij zou als recherche de verantwoordelijkheid er voor krijgen. Daar komt ook nog bij dat hij degene is die Ken neer heeft geschoten.
"Leo heeft inderdaad de rol van Ravi ingenomen, hij is de nieuwe rechercheur en partner van Jisu." antwoordt Hyuk knikkend, vervolgens neemt hij een slokje van het warme drankje in zijn handen. "Maar Ravi is niet ontslagen." merkt hij vervolgens op. "In tegendeel, hij is gepromoveerd! Wat me er weer aan herinnert dat hij je wou spreken zodra je weer op werk zou komen. Je kan hem vinden in Ken zijn oude kantoor." Hyuk knikt richting het kantoor dat aan de andere kant van de ruimte te vinden is. Hongbin trekt vragend een wenkbrauw op. "Wacht eens even, is Ravi de nieuwe brigadier?" vraagt Hongbin wiens mond open valt van verbazing.
"Is er niemand die je dat vertelt heeft?" klinkt de stem van Leo die samen met Jisu de lift uitstapt, zij drukt een geboeide man voor zich uit. "Ah zijn jullie nu al terug? Snel gedaan, jullie pakken de ene na de andere crimineel op." mompelt Hyuk die verbaasd is dat het koppel in minder dan een half uur de verdachte opgespoord en opgepakt hebben. "Leo, je bent echt de nieuwe rechercheur..." Hongbin kijkt de oudere jongen aan, ergens is hij wel teleurgesteld dat hij zelf niet die baan mag vervullen maar als hij er zo over nadenkt is het misschien ook maar beter. Hij is er nog niet klaar voor te promoveren tot rechercheur. "Ja, waarom verbaasd het je zo?" Leo kijkt de jongen vragend in zijn ogen. "Lijk ik zo ongeschikt voor die baan?"
Meteen schudt de bruin harige zijn hoofd. "Absoluut niet! Maar we kennen allemaal Hyuk, ik wist niet zeker of ik hem wel kon vertrouwen..." bekend Hongbin met een lachje, ook Leo kan het niet laten even te lachen.
"Hongbin, Ravi wacht op je in zijn kantoor, hij wil even met je praten." verkondigt Jisu die ondertussen de verdachte al weg gebracht had naar een verhoorkamer. Ze schenkt de bruin harige een geruststellende glimlach waarna ze Leo aan zijn arm mee trekt richting de verhoorkamer.
Hongbin haalt eens diep adem en klopt dan aan op de deur. "Binnen." klinkt de bekende stem van Ravi vanachter de deur. Hongbin opent de deur, hij steekt voorzichtig zijn hoofd naar binnen waar hij Ravi aantreft achter zijn bureau, druk aan het typen op een toetsenbord. de zwart harige kijkt op, vrijwel meteen verschijnt er een glimlach rond zijn lippen. "Hongbin, wat goed je te zien. Ga zitten, ik wil even met je praten." hij gebaard de jongere jongen dat hij plaats kan nemen op de stoel voor zijn bureau. Hongbin knikt even en doet wat zijn baas hem opdroeg. "Hoe gaat het nu met je? Ben je weer volledig herstelt?" Ravi schuift het toetsenbord van de computer een stukje aan de kant zodat hij zijn volledige aandacht kan richten op zijn werknemer. "Ja, ik voel me beter dan ooit. Ik denk dat ik meteen het veld weer in kan." glimlacht Hongbin die niks liever doet dan meteen weer aan het werk gaan. "Ik kan begrijpen dat je dat graag weer wilt, maar ik denk wel dat we het rustig op moeten bouwen. Je bent een tijdje uit de running geweest." begint Ravi. "Maar ik vind het ook onrechtvaardig om je volledig te ontzeggen van het veldwerk, omdat ik weet hoe graag je het wilt en ik kan niet ontkennen dat je een van de betere agenten bent hier. Ik wil je daarom koppelen aan Hyuk, jullie zullen dagelijks door de stad heen lopen en daar de orde handhaven. Ik heb het gevoel dat er meer in Hyuk zit dan papierwerk invullen, computers hacken en koffie drinken, we moeten het er alleen nog uit zien te krijgen en ik denk dat jij daar de meest geschikte persoon voor bent."
"Weet je heel zeker dat ik dat kan? Hyuk is nogal... Ja hoe zeg ik dat?" kort denkt Hongbin na, maar hij kan de juiste woorden niet zien te vinden. "Maak je geen zorgen, ik weet zeker dat je het beste uit hem zult halen." verzekerd Ravi de jongere jongen die vervolgens begrijpend knikt.
"Het moet vast gek voor je zijn om weer terug te komen op werk en er achter te komen dat er zoveel dingen zijn veranderd." merkt Ravi op die zich kan inbeelden dat Hongbin wat verward is door alles wat er veranderd is. "Het zal even wennen zijn, maar dat komt wel goed." Hongbin zijn gedachten flitsen terug naar Yoon Mi, hij zal haar aanwezigheid op het bureau missen. Hij weet nog goed dat ze altijd naar hem toe kwam om even te praten, te vragen wat hij aan het doen was. Ze wou altijd van alles weten, de belangstelling gaf hem een fijn gevoel, aan haar blik kon hij zien dat ze altijd oprecht geïnteresseerd was in zijn antwoorden. "Het zal ook wel even wennen zijn zonder Yoon Mi, ze hoorde er toch wel een beetje bij..." mompelt Hongbin, meer tegen zichzelf dan tegen Ravi.
Vanuit het niks staat de zwart harige op. "Hongbin, ik moet je nog een ding laten zien. Kom je mee?" een niet te plaatsen uitdrukking siert Ravi zijn gezicht. Hongbin staat op en volgt zijn baas, toch wel nieuwsgierig naar wat nog meer er veranderd is in de afgelopen weken.
Ze lopen de gang in richting het lab, maar een aantal deuren voor het lab blijft Ravi staan. Hij klopt aan en opent vervolgens de deur. Een kantoortje wat naar Hongbin zijn weten eerst altijd leeg stond komt tevoorschijn, nu ingericht met een bureau, een bank en wat stoelen en een aantal kastjes. Midden in de kamer staat Yoon Mi met een paar kartonnen dozen aan haar voeten. Het meisje kijkt met een glimlach op.
"Yoon Mi? Wat doe jij hier?" vraagt Hongbin verbaasd, hij loopt naar het meisje toe die haar handen vol heeft met een stapel boeken. "Weet je nog dat het moeilijk was om een baan als psychologe te vinden hier in de stad?" vraagt het meisje die de boeken op het bureau neerlegt. "Inmiddels heb ik toch een baan gevonden. Hier." Hongbin kijkt van het meisje naar Ravi die nog altijd in de deur opening staat. "Het leek me geen overbodige luxe een psychologe aan te nemen, na zulk soort traumatische gebeurtenissen is het goed om er met iemand over te kunnen praten." legt Ravi uit. "Maar Yoon Mi heeft het zelf ook mee gemaakt, ze was er bij."
Yoon Mi legt een hand op de jongen zijn schouder. "Maak je geen zorgen, ik heb er met Jisu over gepraat en kan het nu achter me laten. Echt waar, met mij gaat alles goed. Ik heb een opleiding gevolgd om naar anderen te luisteren en ze te helpen. Na wat ik meegemaakt heb ben ik er meer en meer van overtuigd dat ik alles wil doen om anderen met hun problemen te helpen."
