Op een razend tempo vliegen de jongen zijn vinger over het toetsenbord van zijn laptop.
"Zeg heb jij überhaupt een idee wat je allemaal aan het doen bent?" vraagt Ravi zonder de jongen op de bijrijdersstoel aan te kijken. "Jij wou dat ik de plattegrond van dat gebouw op ging zoeken toch? Ik ben meteen even opzoek naar camerabeelden in de buurt, dan kan N ondertussen de omgeving voor ons in de gaten houden, je weet maar nooit welke vriendjes Ken allemaal gebeld heeft inmiddels."
"Wacht, zeggen jullie nu dat ik in de auto moet blijven zitten?" vraagt N vanaf de achterbank. Ze hadden besloten dat ze het beste met twee auto's konden gaan omdat met zijn vijven in een niet een succes zal worden. Hongbin en Leo zijn met Hongbin zijn auto gegaan en N en Hyuk waren bij Ravi ingestapt. De andere twee zijn doormiddel van bellen telefonisch verbonden met de rest.
"Natuurlijk blijf jij in de auto! Je bent gister nacht net neer geschoten!" roept Leo vanaf de andere kant van de lijn. "Ik droeg een kogelwerend vest!" verdedigt N zichzelf, hij is van mening dat hij zich goed genoeg voelt om met de rest op pad te gaan. Al voelt hij nog wel een bepaalde stekende pijn in zijn hoofd en wordt hij zo af en toe een beetje duizelig. "Je bent met je hoofd op een vaas gevallen, ik denk niet dat het verstandig is als je mee gaat." merkt Ravi op, in de verte ziet hij het verlaten industrie gebied al in beeld komen. "Ik ben niet op die vaas gevallen, die vaas werd tegen mijn hoofd aangeslagen!" roept N uit. "Maar ik voel me verder prima, niks aan de hand." Ravi lijkt echter niet erg overtuigd, in stilte rijden ze verder.
"Okay, dus nog even voor de duidelijkheid, Hyuk en ik gaan via de vooringang naat binnen, Ravi en Leo gaan opzoek naar een andere ingang om naar binnen te gaan." Hongbin kijkt zijn collega's aan. "Ik ben het er nog steeds niet mee eens dat ik in de auto moet blijven zitten." deelt N mee, een alles behalve blije uitdrukking op zijn gezicht te zien. "N, ik ga het niet nog een keer zeggen, je blijft hier. Wat we gaan doen is heel belangrijk en ik kan niet hebben dat jij straks flauwvalt omdat je het niet meer aan kan. Als je wilt dat we Jisu redden dan blijf je hier, bekijk je die camerabeelden en bel je ons zodra iets niet klopt of zodra er mensen komen." Ravi kijkt de jongen doordringend aan. N blijft even stil, hij is het er duidelijk nog steeds niet mee eens. Uiteindelijk zucht de donker harige, en knikt even. "Goed dan, ik blijf hier." mompelt N die in de auto gaat zitten.
"Was het niet slimmer dat een van ons mee ging met Ravi en de ander met Leo?" vraagt Hyuk die met zijn geweer voor zich uit gericht achter Hongbin aan loopt, hij kan niet ontkennen dat hij toch wel erg nerveus is. Veldwerk is nooit zijn grootste talent geweest en ze moeten nu niet zomaar iemand gaan redden, de verantwoordelijkheid die op zijn schouders ligt is groot en hij wil hun missie dan ook kosten wat het kost niet verpesten.
"Geloof me, het lukt ons ook met zijn tweeën, jij moet gewoon een beetje vertrouwen hebben in jezelf." Hongbin komt in tegenstelling tot de jongere jongen helemaal niet nerveus overkomt, maar schijn bedrieg, de jongen zijn hart gaat als een gek tekeer. In zijn hoofd spelen de meest vreselijke scenario's af, hij heeft geen idee hoe de meiden er aan toe zijn. Of ze überhaupt nog wel leven. De gedachte dat hij Yoon Mi heeft laten sterven met het idee dat hij een hekel aan haar heeft maakt hem het meest gek van allemaal. "Hongbin?" vraagt Hyuk die de oudere jongen bezorgd aankijkt. De bruin harige kijkt om naar zijn collega. "Ja?"
"Maak je geen zorgen, we gaan ze vinden. Levend." stelt Hyuk hem gerust waarna het tweetal weer verder loopt.
"Wacht Hyuk, hoor je dat?" Hongbin blijft vanuit het niks stilstaan, zijn oren gespitst. Hyuk botst zowat tegen de oudere op, hij weet zichzelf er nog net van tegen te houden. In de stilte die in de lege fabriek heerst is een bekende stem te horen.
"Dat is Yoon Mi." mompelt Hongbin die haar stem uit duizenden herkent. Zonder er bij na te denken rent hij op het geluid af. "Hongbin! Je kan niet zomaar er op afrennen!" roept Hyuk hem achterna, maar de oudere jongen hoort hem niet meer. Hyuk zucht eens diep maar volgt zijn collega dan toch maar, als de anderen horen dat ze elkaar kwijt zijn geraakt gaan ze hem vermoorden. Als hij vaker veldwerk moet gaan doen moet hij ook laten zien dat hij instaat is het te doen.
Hongbin rent op het geluid af wat hem naar een grote ruimte leidt. In het midden van die ruimte ligt Yoon Mi op de grond, om haar heen een groepje grote, enge mannen gekleed in een netjes pak. Een van hen heeft een ijzeren buis vast waar, als je even goed kijkt, bloed op zit. Het meisje is aardig toe getakeld, met wonden over haar hele lichaam en haar kleding die op sommige plekken bijna doordrenkt is in haar eigen bloed. Een vermoeide blik is op haar gezicht te zien en alles aan haar maakt duidelijk dat ze op het punt staat op te geven.
Hongbinn heeft niet lang de tijd om na te denken wat hij kan doen, de mannen merken hem al snel op. "Politie! Leg jullie wapens neer!" roept Hongbin die zijn geweer op de mannen richt, Hyuk is inmiddels nast hem komen staan en doet hetzelfde. "Wapens op de grond en handen in de lucht!" roept Hongbin, maar de mannen lijken niet van plan naar hem te luisteren. "Het werd wel tijd dat jullie kwamen hoor, dan kunnen we dit arme meisje eindelijk uit haar leiden verlossen." merkt een van de mannen op, een geweer in zijn handen.
"H-Hongbin..." klinkt er uit Yoon Mi haar mond, haar stem zacht en gebroken. Het breekt Hongbin zijn hart het meisje zo te zien.
"Wapens aan de kant!" roept Hongbin nog eens keer, hij weet niet meer wat hij moet doen. Ze zijn met te veel.
"Hongbin, dat gaan ze niet doen. We moeten er nu op af rennen willen we Yoon Mi nog redden." fluistert Hyuk, hij raapt al zijn moed bijeen, op het teken van Hongbin rennen de twee op de groep mannen af. Ze schieten gericht op de benen of armen, hun tegenstanders hebben echter een heel ander doel. En terwijl ze de twee agenten beschieten is er een van hen die zich op Yoon Mi richt.
"En dan is het nu tijd om jou dood te laten bloeden voor de ogen van je geliefde." het meisje kijkt met grote, geschokte ogen naar het geweer dat op haar hoofd gericht is. De man legt zijn vinger op de trekker, een grijns verschijnt rond zijn lippen. Een knallend geluid echoed door de hele ruimte als de trekker over wordt gehaald.
Hongbin rent zo snel mogelijk naar het meisje toe en springt voor haar. Een pijnlijke steek gaat door zijn hele lichaam als hij de kogel opvangt, ondertussen schiet hij de man door zijn hoofd die met een luide klap op de grond neer valt. Hongbin zelf valt voor Yoon Mi op de grond neer, bloed stroomt uit zijn arm.
"Hongbin!" roept het meisje die zich om de jongen heen buigt, tranen stromen over haar wangen. "H-hongbin." snikt ze nogmaals.
