"Ik kan niet geloven dat deze zaak nog steeds gaande is. Ken is de badguy, wie had dat ooit gedacht?" mompelt Yoon Mi zachtjes terwijl ze een kop thee voor haarzelf inschenkt. Met haar ene hand vol papieren, haar andere vol met de dampende kop thee en in haar mond een cracker die dient als haar ontbijt loopt ze naar haar kleine woonkamer die ze omgedoopt had tot een werkkamer. De papieren legt ze op de eettafel neer naast haar laptop die zoals altijd opgeklapt staat, een word document afgebeeld op het scherm. De kop thee zet ze ook neer, het water veel te warm om te drinken en dus begint ze eerst maar met het eten van haar cracker terwijl ze naar het grote prikbord toe loopt. Het prikbord is vol geplakt met foto's en papieren waar notities op gekrabbeld staan. Haar ogen blijven hangen op de foto van de donker harige brigadier. Ze pakt een roze gekleurde post it en schrijft met een zwarte stift het woord badguy er op waarna ze het papiertje naast de foto van Ken op het bord plakt.
"Dus Jisu is verliefd op de badguy, maar nu komt de vraag, gaat ze ooit overstappen naar Ravi. Hij is wel de hoofdpersoon, het zou gek zijn als hij het meisje niet krijgt." mompelt het meisje in haarzelf, ze pakt haar kop thee en neemt voorzichtig een slokje.
"Ik denk dat ik niet verder kan met mijn boek voordat ik weet hoe Jisu gaat reageren op het feit dat Ken de badguy is, we moeten het haar echt vertellen. Wie weet wanneer ze er dan achter komt. Ik weet niet hoe lang ik deze cover up nog vol kan houden. Ik zal er niet lang meer kunnen blijven als journaliste." de brunette zucht eens diep, de warme damp van de thee aait als het ware over haar gezicht heen.
"Ik kan niet geloven dat ik dit echt gedaan heb. Ik heb echt een hele neppe identiteit bedacht en ben naar het politie bureau gegaan om te zoeken naar sensatie, omdat ervaring op te doen omdat ik een boek wou gaan schrijven over politie agenten." het meisje drinkt inmiddels de laatste slok thee op en zet de kop dan weer terug op de tafel, haar voeten lopen automatisch terug naar het grote prikbord. Haar ogen glijden van het portret van Ravi naar die van Jisu, Hyuk, Ken, Leo, Hongbin en ze eindigen bij N.
"Jij bent het enige personage dat ik niet begrijp. Wat gaat er in jou om en waar ben jij allemaal mee bezig?" Het meisje legt een vinger op het gezicht van de oudere jongen en denkt eens diep na. "Ik denk dat hij het meesterbrein achter alles is, maar aan welke kant hij nu precies staat..." van de foto van N glijden haar ogen weer terug naar de foto van Hongbin, een glimlach vormt zich rond het meisje haar lippen. "Ik hoop dat mijn lichte voorkeur naar zijn personage niet al te erg laat blijken. Ik moet straks maar eens goed doorlezen wat ik tot nu toe heb, straks is het alleen maar onzin." Yoon Mi schudt lichtjes haar hoofd, ze pakt haar laptop en neemt plaats op de bank. Het meisje scrollt door het bestand heen, tientallen pagina's die vol staan met tekst flitsen voorbij, helemaal boven aan het bestand staat een korte uitwerking van wat ze in de hoofdstukken wil gaan doen, wat soms gewoon neer komt op een beschrijving van wat er die dag op het bureau gebeurd is, gemixed met wat fantasie van Yoon Mi zelf. Met het uitdenken van de hoofdstukken is de brunette echter blijven hangen, ze heeft nog geen einde maar zou ook niet zo goed weten hoe ze haar boek zou willen laten eindigen, vooral omdat ze niet weet wat er straks in het echt gaat gebeuren. Wat gaat er gebeuren met Ken? Gaat Ravi eindelijk aan Jisu vertellen wat hij voor haar voelt? Het is zo overduidelijk dat hij haar leuk vindt, hoe kan ze het zelf nog niet door hebben?!" een gefrustreerde zucht rolt over het meisje haar lippen, ze zakt onderuit op de bank, haar laptop legt ze naast zich op de bank neer.
"Ik moet ook nodig eens met Hyuk praten, het kan niet zo zijn dat hij niks anders doet dan koffie drinken. Maar ik heb eerlijk gezegd geen idee wat hij nu allemaal doet verder." het meisje springt omhoog, haar ogen wijd open. "Wacht even, hoe laat is het nu?" ze draait zich om naar de klok die boven de deur aan de muur hangt.
"Chips, ik moet weg, straks ben ik weer aan de late kant, verdomme." het meisje springt van de bank af, ze stopt haar laptop en wat papieren in haar tas en rent dan naarr de voordeur waar ze haar schoenen en jas aantrekt terwijl ze de deur alvast open doet. Yoon Mi woont in een klein huisje net buiten de stad, het bureau is op een loopafstand van vijftien minuten van haar verwijdert. Maar omdat ze Hongbin eigenlijk had belooft er over vijf minuten te zijn moet het meisje rennen, wil ze niet veel te laat aankomen.
Yoon Mi rent over de straten van Seoul, het is ijzig koud en er waait een harde wind. "Waarom is het altijd zo koud als ik aan de late kant bent. Alsof er een vloek op zit." gromt het meisje die voor haar doen net iets te hard aan het rennen is. Binnen tien minuten rent het meisje de parkeerplaats van het politie bureau op, Hongbin staat met een glimlach rond zijn lippen op haar te wachten. Helemaal buiten adem komt ze tot stilstand, haar ademhaling zwaar wat je bijna laat denken dat ze aan een zware vorm van astma leidt.
"Hey, gaat het?" vraagt Hongbin die een lachje niet kan onderdrukken, hij weet niet waarom maar hij vindt het maar schattig. "So-Sorry, i-ik was l-laat en mijn con-conditie is niet zo goed." vermeldt het meisje terwijl ze hapt naar adem. Langzaam maar zeker komt ze weer op adem, zodra ze weer op adem is steekt Hongbin een hand naar haar uit. "Zullen we gaan? Volgens mij is het alweer lekker druk, ik kreeg allemaal hysterische berichten van Hyuk binnen." de bruin harige heeft zijn stralende glimlach nog steeds rond zijn lippen. "Hyuk?" mompelt Yoon Mi die vragend een wenkbrauw op trekt. "Zeg, wat voor een soort jongen is hij nu? En wat doet hij nu allemaal op het bureau?" vraagt ze de jongen terwijl ze samen het gebouw instappen.
