"Bedankt" Jisu legt haar pen neer en loopt richting de uitgang van het ziekenhuis, ze heeft een glimlach op haar gezicht maar bedenkt zich dan. Ze draait zich om en loopt de gift shop in, ze bekijkt de dingen die er allemaal staan "Wat zou hij leuk vinden?" mompelt ze zachtjes.
Jisu klopt voorzichtig op de deur en Hongbin kijkt op van zijn laptop, "Jisu?" het meisje die bij Hongbin in de kamer zit kijkt ook op van haar tijdschrift, een glimlach verschijnt op haar gezicht "Hoi Yoon Mi" Jisu glimlacht ze kijkt even naar Hongbin "Mag ik binnen komen?" Hongbin knikt en Yoon Mi trekt de lege stoel naast haar verder naar zich toe en klopt er op, "Moet ik anders weg gaan?" Jisu schudt haar hoofd, ze overhandigt de teddy beer aan Hongbin en gaat dan naast Yoon Mi zitten. "Hoe voel je je?" Jisu houdt voorzichtig Yoon Mi haar hand vast, "Het gaat het gaat, ik word hier goed verzorgd door Yoon Mi en de verpleegsters" hij glimlacht dankbaar naar het jongere meisje die haar wangen al snel weer een rode kleur krijgen. "Was je in de buurt?" Yoon Mi kijkt naar Jisu, ze grinnikt en knikt "Ik ben pas vandaag ontslagen uit het ziekenhuis vanwege de baby maar geen zorgen alles is in orde."
Yoon Mi kijkt naar Jisu als ze het tasje met eten aan pakt en naar haar toe loopt, Jisu had de lunch betaald zodat Hongbin wat anders, iets normaal te eten kreeg. "Iets in mij zegt dat je het bureau aan het ontwijken bent vanwege Ravi" Yoon Mi glimlacht, "Is het zo duidelijk?" Jisu grinnikt en kijkt even naar Yoon Mi, het meisje heeft een trui aan en een comfortabele broek. Ze knikt "Ja eigenlijk wel" Jisu stopt met lopen, "Ik was vergeten te vragen maar gaat alles goed met jou? Ik kan begrijpen dat zo'n traumatische gebeurtenis nog al lang blijft hangen" Yoon Mi glimlacht even zwak, ze had er eigenlijk nog niet eens echt bij stil gestaan wat er allemaal gebeurd is, het komt ook vooral door Hongbin. De gebeurtenissen die er met hem gebeurd zijn had haar gedachte naar hem gebracht en hij werd al snel haar eerste prioriteit. "Ja het gaat, het is vooral dat ik er even niet aan denk, het gaat er om dat ik in orde ben dankzij Hongbin" Yoon Mi glimlacht even zwak, Jisu pakt haar hand vast met een glimlach "Als je er uiteindelijk wel mee komt te zitten moet je het wel melden want dan kunnen we je helpen" het oudere meisje glimlacht even "Wij zijn getraind voor dit soort situaties."
De wind waait door Jisu haar haren, ze heeft haar handen in haar jaszakken gestoken en ze kijkt om zich heen. Yoon Mi had haar op pad gestuurd, eigenlijk naar Ravi maar Jisu wilde het nog even zo lang mogelijk uitstellen maar Yoon Mi had het erg op prijs gesteld als Jisu met de arme jongen ging praten. Een zucht rolt over haar lippen en ze kijkt even om zich heen naar de winkels "Het is vast niet erg als ik even wat voor mijzelf ging halen?" Ze glimlacht even en loopt naar een juweliers winkel.
Jisu haar blik valt op een simpele ketting die ergens in een hoekje ligt, ze krijgt vrijwel meteen een glimlach op haar gezicht "Ik had graag deze gewild" ze kijkt even naar de juwelier en hij knikt. Het meisje loopt met de man mee naar de kassa en ze rekent de ketting af. Het is misschien niet heel slim om zoveel geld uit te geven aan een ketting maar ze heeft in tijden al niet zoiets voor zichzelf gekocht en ze denkt dat ze het nu wel verdiend met alles wat ze heeft mee gemaakt. "Laten we nu maar weer terug gaan dan" mompelt ze terwijl ze het doosje met de ketting in haar jaszak stopt.
Jisu haalt haar haren uit de paardenstaart en ze kijkt even naar links en rechts voor ze oversteekt, haar gedachtes gaan naar Ken, ze kan zijn lichaam nog goed herinneren. Een zucht rolt over haar lippen, ze kan gewoon niet geloven dat hij echt de slechterik was en dat Ravi hem vermoord heeft. Ze kan ook niet geloven dat Ken haar neer geschoten had. Alsof het hem helemaal niet boeide dat ze zou sterven. Tranen vormen zich in Jisu haar ogen, ze kan het moeilijk voor zich halen dat ze al die plannen had met Ken en hij het alleen maar deed om Ravi jaloers te maken, ze snapt niet dat je het zo ver kan laten gaan. Ze had eerder naar Ravi moeten luisteren, hij probeerde haar altijd te waarschuwen en het enige wat Jisu kon denken was dat Ravi jaloers was op Ken zijn positie en dat hij gewoon daarom een hekel aan Ken had, alleen maar zodat hij zichzelf een goede reden zou kunnen geven om hem te haten.
Het meisje wordt begroet door de warmte van het kantoor "Koffie?" haar gedachtes worden onderbroken door Hyuk die met een tweede kopje koffie in zijn handen voor haar neus staat, "Ik had per ongeluk een tweede kopje gemaakt, wil je?" Jisu schudt haar hoofd met een glimlach "Nee dankje, wel lief van je" Hyuk knikt en loopt dan weg "Hoe kan je per ongeluk twee kopjes koffie zetten?" mompelt Jisu tegen zichzelf terwijl ze naar haar bureau loopt, ze hangt haar jas over haar stoel en dan valt haar blik op het bureau dat tegenover de hare staat. In plaats van dat de stapels papieren die er normaal op liggen staan er een paar sorteer plekjes op waarvan ze niet eens wist dat het bureau die had. Geen enkel voorwerp wat op het bureau ligt behoort tot Ravi zijn bezittingen, "Waar is Ravi?" niemand lijkt Jisu te horen waardoor er paniek door het meisje haar lichaam schiet, is hij dan ontslagen vanwege dat van Ken? Was dit de laatste druppel? Het bureau en de hogere mensen weten ook wel dat Jisu altijd de schuld op zich nam voor Ravi, het klopte gewoon niet bij haar persoonlijkheid. "Bedankt Ravi" met een ruk draait Jisu zich om, Leo verlaat het kantoortje van de brigadier en voorzichtig loopt Jisu er heen, bang voor wat ze gaat aantreffen.
"Jisu!" Ravi kijkt op van het bureau en hij glimlacht naar haar "Hoe vind je mijn nieuwe plekje?" Hij staat op en glimlacht even, Jisu rent op hem af en slaat haar armen om hem heen, "Ik dacht dat je ontslagen was lul!" mompelt ze in zijn shirt, Ravi lacht even en streelt het meisje haar rug. "Ik had het je moeten zeggen maar ik wilde je niet nog meer stress geven" Hij glimlacht en drukt een kus op het meisje haar haren, Jisu laat Ravi los en ze kijkt even het kantoor rond, ze hebben alle spullen die Ken had eruit gehaald, ze is er vaak genoeg geweest om te weten wat waar stond. "Ik ben trots op je" brengt Jisu uit, ze pakt Ravi zijn hand vast en glimlacht naar hem.
"Ravi?" Jisu zit op het stoeltje voor Ravi zijn bureau, hij zit wat te typen op zijn computer en hij kijkt niet op maar maakt wel een geluidje ten teken dat hij aan het luisteren is, "Ik wil het proberen, ik wil het met jou proberen" mompelt Jisu zachtjes, de jongen stopt met typen op de computer en kijkt het meisje aan. Hij krijgt een grote glimlach op zijn gezicht "Meen je dat?" Jisu knikt met een lieve glimlach, Ravi zijn blik veranderd meteen en hij knikt even "Ik wil het ook proberen maar op een voorwaarde" Hij vouwt zijn handen in elkaar en legt ze op het bureau, hij leunt wat meer naar voren en kijkt Jisu met een serieuze blik aan "Je komt bij mij wonen zodat ik er altijd voor je kan zijn."
