Met een tevreden glimlachje rond haar lippen kijkt Yoon Mi het kantoortje rond, eindelijk had ze alles op zijn plek gezet en is ze er in geslaagd de ruimte enigszins gezellig aan te kleden. Gezellig, maar toch ook zakelijk zodta het niet te erg zou afleiden maar wel voor een huiselijk gevoel zou zorgen.
"Ik ben zo blij dat ik hier niet weg hoef..." mompelt het meisje terwijl ze een stapeltje papieren van haar bureau pakt en er kort door heen bladert. Haar ogen scannen de inhoud van het boekwerkje dat Ravi twee dagen geleden op haar bureau neer had gelegd. Het waren de medische gegevens van de agenten hier, er staat van elke werknemer vermeld of diegene ooit in het ziekenhuis is beland door een zaak en of ze een traumatische gebeurtenis mee hebben gemaakt. Yoon Mi heeft het meerdere malen doorgekeken en het was haar opgevallen dat die van Ravi er niet bij zat, toen ze hem er naar vroeg kreeg ze uiteraard geen antwoord. "Ik denk dat ik hem binnenkort ook maar eens uitnodig voor een gesprekje." de brunette werpt een korte blik op haar openliggende agenda, de komende dagen heeft ze al een aantal gesprekjes met agenten ingepland, gewoon om te kijken hoe het met ze gaat. Ravi had haar gezegd dat het waarschijnlijk wel een goed idee is om maandelijks een gesprekje met alle werknemers te houden en voor wie het nodig is vaker. De laatste tijd hoor je te vaak dat agenten door stress en traumatische ervaringen hun werk niet meer goed kunnen verrichten, er rust een taboe op onderwerpen als depressies en werkstress maar het zijn wel degelijk ernstige onderwerpen waar ook genoeg aandacht aan moet worden besteed.
"Ik denk dat ik binnenkort ook maar eens een gesprekje met Leo moet gaan nemen, hij heeft veel meegemaakt als ik het zo lees." mompelt Yoon Mi die het document van de oudere jongen nog eens goed doorleest. Een klopje op de deur laat haar opkijken. "Kom maar binnen."
Twee seconden later wordt de deur open gedaan en verschijnt Jisu met een brede glimlach rond haar lippen en een bosje bloemen in haar handen. "Jisu! Wat goed je te zien." roept Yoon Mi uit, ze staat op en loopt naar het oudere meisje toe om haar een knuffel te geven. "Hoe gaat het met je?"
"Goed, goed, het duurt niet lang meer en dan kunnen we die kleine op de wereld verwelkomen." glimlacht Jisu die een hand op haar buik neerlegt. "Kijk, ik heb wat bloemen voor je mee genomen. Om het hier wat op te fleuren, ook al zie ik dat je het zelf ook al best wel gezellig hebt gemaakt." Jisu drukt de bos bloemen in Yoon Mi haar handen. "Hoe gaat het met jou? Wil je nieuwe baan wat wennen?" Jisu neemt plaats op de grote zwarte leren bank, haar ogen nemen het kantoortje goed in zich op. "Ja, ik ben echt heel enthousiast om hier aan het werk te gaan. Al moet ik zeggen dat we je hier allemaal wel missen. Je bent nog maar net een paar weken op verlof, maar het voelt toch wel heel leeg zonder jou." Yoon Mi legt de bos bloemen op haar bureau neer, haar vingertoppen laat ze over de felgekleurde bladeren van de verschillende bloemen glijden.
"Ik word er zelf ook helemaal gek van om steeds maar weer thuis te zitten. Gelukkig belt Ravi me een aantal keer op zodat ik me niet geheel alleen voel." Jisu staat weer op, vandaag had ze wel erg veel last van haar lichaam, hoe ze ook zit of staat het voelt niet lekker. Het beste kan ze wat in beweging blijven en dus loopt ze langzaam heen en weer door het kantoortje. Yoon Mi was op de rand van haar bureau gaan zitten, met een zachte glimlach kijkt ze haar vriendin aan. "Ravi houdt echt extreem veel van je, ik merk het aan zijn alles. De manier hoe hij over je praat, hoe hij naar je kijkt..."
Jisu knikt zachtjes. "Ik-" de oudere blijft in haar zin hangen, een verschrikte blik in haar ogen. Verward kijkt Yoon Mi op, een twijfelende blik in haar ogen als ze Jisu ziet staan. "Min- Uh, J-Jisu, gaat het?" vraagt ze. Yoon Mi loopt naar de zwart harige toe en kijkt haar bezorgd aan. "H-het is zo ver. D-de baby k-komt." weet Jisu uit te brengen, ze legt een hand op haar buik, een pijnlijke blik in haar ogen. Yoon Mi haar ogen worden groot van ongeloof. "Wacht? Echt? Is dit echt?" vraagt ze waarop Jisu knikt. "Oh mijn god, iemand moet Wo- Uh, ik bedoel Ravi halen." Yoon Mi kijkt zoekend om zich heen, niet goed wetend wat te doen. Van het ene op het andere moment is het een grote chaos geworden. "We moeten een ambulance bellen!" roept Yoon Mi uit die vervolgens haar kantoor uit rent en opzoek gaat naar de brigadier die te vinden is in zijn eigen kantoor. "Ravi! Ravi!" roept het meisje uit, lichtelijk buiten adem. "De baby! De baby komt!"
Een verwarde blik verschijnt op de zwart harige zijn gezicht, hij bladert snel door een paar papieren heen die op zijn bureau liggen. "Nee, dat klopt niet. De baby is nog niet uitgerekend, die komt pas o-" "Geloof het of niet, maar de baby komt. Nu! Je moet naar Jisu toe, ze moet naar het ziekenhuis!" Ravi kijkt vragend om zich heen, hij lijkt even niet te weten wat hij moet doen. "Ravi, nu!" roept Yoon Mi naar de brigadier wat hem weer tot leven lijkt te brengen. De zwart harige grijpt zijn autosleutels van het bureau en rent vervolgens het kantoor uit. Ravi zijn hart gaat als een gek te keer. "Ik kan niet geloven dat dit echt gebeurd." mompelt hij tegen zichzelf.
"Wat is er aan de hand? Vanwaar alle oproer?" vraagt Leo aan Ravi. "Jisu." antwoordt de brigadier kort. "De baby komt."
Ook Leo is duidelijk verbaasd. "Maar ze is nog lang niet uitgerekend!"
