"Wow, leven Misun en Won Shik in dit huis?" vraagt Ha-ru die verbaasd naar het grote huis kijkt, een huis waarvan ze zelf alleen maar kan dromen er ooit in te leven. "Als ik ook in zo'n huis kom te leven zou ik me als een prinses voelen. Het is net een paleis."
Taek Woon kan een lachje niet onderdrukken, het meisje dat vol verwondering om zich heen staat te kijken is gewoon te schattig voor woorden. "Je bent al een prinses, daar heb je geen paleis voor nodig." Taek Woon slaat een arm rond het meisje haar schouder en drukt haar iets dichter tegen zich aan. Een blos verschijnt op haar wangen, niet goed wetend wat te reageren op het complimentje. "Zullen we maar aanbellen? Ze wachten vast al op ons." stelt Taek Woon voor die het meisje meeneemt naar de grote houten voordeur. Hij drukt de deurbel in die zelfs van buitenaf te horen is. Enkele seconden later verschijnt Won Shik in de deur opening, een glimlach siert zijn lippen als hij het tweetal ziet. "Hey Taek Woon, Ha-ru! Kom binnen, jullie zijn de eerste." De zwart harige zet een stap opzij zodat zijn gasten naar binnen kunnen. Van binnen ziet het huis er nog meer uit als een paleis, maar ondanks de grote is het ook erg gezellig en geeft het je een warm gevoel.
"Misun zit in de tuin met de kinderen, kom maar mee." Won Shik wenkt zijn vrienden dat ze hem wel kunnen volgen. "Oh Won Shik, we hebben nog een kleinigheidje." Ha-ru houdt een tasje omhoog die ze vervolgens in de oudere zijn handen drukt.
"Misun!" Ha-ru rent op haar vriendin af die met Hyun Shik op haar schoot van het mooie weer zit te genieten. "Ha-ru, hey! Jullie zijn er al." Misun staat op en geeft het jongere meisje een knuffel met haar rechterarm, Hyun Shik nog altijd vast in haar linker arm. "Mammie, mammie." een meisje van zo'n drie jaar oud klampt zich vast aan Misun haar been. "Mammie, wie is dit?" met grote oogjes kijkt ze naar Ha-ru, een gezicht die ze nog nooit eerder gezien had. "Hana dit is een vriendin van mama, zeg maar hallo." Misun schenkt haar dochtertje een geruststellende glimlach, Hana zet een stapje naar voren en kijkt Ha-ru aan. "Hallo."klinkt haar zachte stemmetje. Ha-ru kan een glimlach niet onderdrukken, ze knielt bij het meisje neer zodat ze haar beter aan kan kijken. "Hallo Hana, ik ben Ha-ru, leuk je te ontmoeten." het meisje knikt zachtjes, al snel wordt haar aandacht gestolen door iets of iemand anders. "Ome Jae!" roept ze uit waarna ze naar de blond harige toerend. "Sorry, ze is nogal verlegen in de buurt van nieuwe mensen." legt Misun uit aan de brunette. "Dat geeft niet, ik snap het volkomen." Ha-ru gaat weer recht staan, ze draait zich om en ziet dat inmiddels ook Jae Hwan en Yoon Mi zijn gekomen. Het tweetal komt al snel naar ze toe om ze even te groeten. Jae Hwan heeft echter zijn handen vol met Hana die erg blij lijkt te zijn de oudere te zien.
"Misun, jullie hebben echt een mooi huis." merkt Ha-ru op die nog altijd niet kan geloven dat het koppel echt in zo'n soort huis woont. "Zal ik je anders even een rondleiding geven? Het is je aller eerste keer hier." stelt Misun voor, inmiddels had ze Hyun Shik aan haar man gegeven zodat ze even haar handen vrij heeft. "Kom maar mee, dan laat ik je snel even het huis zien. De barbecue moet eerst toch nog even opwarmen." Misun wenkt haar vriendin dat ze mee kan komen waarna het tweetal het huis in loopt. Ze beginnen bij de woonkamer die verlicht wordt door een aantal grote ramen met zicht op de grote, groene tuin. Ha-ru haar gen vallen vrijwel meteen op de grote piano die in de ruimte staat, veel tijd om er bij stil te blijven staan heeft ze echter niet aangezien de rondleiding al snel verder gaat naar de keuken en vervolgens de boven verdieping.
"Wacht even, zijn dit jij en Won Shik?" vraagt Ha-ru verbaasd, haar ogen gevestigd op een paar foto's die de muur in de slaapkamer van het tweetal versieren. "Ah, ja, dat zijn foto's van toen we nog op school zaten." glimlacht Misun die niks anders dan goede herinneringen aan die tijd heeft. "Kennen jullie elkaar al zo lang?" vraagt de brunette verbaasd, iets wat ze niet had verwacht. "We kennen elkaar inderdaad al een lange tijd. Op de middelbare school waren we al een stelletje, maar in het laatste jaar gingen we uit elkaar, we zouden beiden naar een andere universiteit en we hadden beide niet het gevoel dat het nog zou lukken onze relatie te behouden. We hadden elkaar een aantal jaar niet meer gezien en toen ontmoette we elkaar op de set van film waar we beide een klein rolletje in speelden. Ik kon niet ontkennen dat na al die jaren mijn gevoelens voor hem nog steeds hetzelfde waren. Hij was en is de enige in mijn hart, een leven zonder Won Shik kan ik me niet meer voorstellen." vertelt Misun met een dromerige blik in haar ogen. "Dat is zo zo lief..." Ha-ru legt een hand op haar hart.
"Laten we maar snel weer naar beneden gaan, voordat ze ons gaan missen." Het oudere meisje geeft haar vriendin een knipoog waarna de twee weer naar beneden gaan.
Buiten staat de barbecue al aan en ligt zelfs het eerste vlees er al op. Hak Yeon had zichzelf omgedoopt tot 'meester van het vuur' en is dan ook druk bezig om te voorkomen dat het vlees aanbrand. Jae Hwan is nog altijd druk bezig met Hana vermaken, iets wat hij ook helemaal niet erg lijkt te vinden.
Ha-ru neemt plaats op de lege stoel naast Taek Woon die de slapende Hyun Shik in zijn armen heeft. "Won Shik is even wat drinken op halen dus vermaak ik deze kleine even." legt hij uit aan zijn vriendin terwijl hij het jongetje zachtjes in zijn armen wiegt. "Je zou een goede vader zijn." merkt Ha-ru op zonder er echt bij na te denken. Een opmerking die Taek Woon naar het meisje op laat kijken. "Ik zou er graag een willen zijn." zegt hij met een knipoog wat Ha-ru haar wangen voor de zoveelste keer die middag rood laat kleuren. Ze weet niet wat het is, maar Taek Woon slaagt er altijd weer in haar te laten blozen. "Maak je geen zorgen Ha-ru, we doen het op jouw tempo. Ik ben bereid om op je te wachten." Taek Woon drukt een zachte kus op het meisje haar lippen, met een liefdevolle blik kijkt hij haar aan.
"Oh mijn god, waarom doen ze dit soort dingen altijd in mijn bijzijn?" mompelt Sang Hyuk die eens rilt. "Het laat me zo alleen voelen." voegt hij er aan toe, hij pakt een flesje bier van de tafel die Won Shik net opgehaald had en neemt een grote slok. "Hey, hey, en beetje rustig jij. Straks ben je dronken voordat we beginnen met eten." Hongbin trekt het flesje uit de jongen zijn handen weg en zet hem terug op de tafel. "Pfff, ik heb een hoge alcohol tolerantie hoor." Sang Hyuk rolt eens met zijn ogen, de bruin harige naast hem is er echter niet zo van overtuigd. "Ja natuurlijk, er is een reden waarom je altijd koffie drinkt." Hongbin schudt lichtjes zijn hoofd. "Het is dat jullie het ongepast vinden bij een barbecue anders was ik nu aan het genieten van een goddelijk kopje koffie." Sang Hyuk slaat zijn armen over elkaar. "Ben je nu boos omdat je geen koffie kan drinken?" vraagt Hongbin die het niet kan laten even te lachen, eigenlijk is de jongere jongen best wel schattig. Zijn obsessie met koffie is bijzonder, maar het is best schattig dat hij zoveel liefde heeft voor iets. "Haal die pruil van je lippen voordat ik hem er af kus." zegt Hongbin die de jongen kort in zijn wang knijpt. Sang Hyuk zijn ogen worden groot, heeft hij dat nu goed gehoord? "W-wat?"
Hongbin schudt lachend zijn hoofd. "Je hebt me wel gehoord."
"Jongens, mag ik even jullie aandacht?" vraagt Yoon Mi, alle gesprekken vallen stil en iedereen richt zijn aandacht op de schrijfster. "Ik wil even de tijd nemen om jullie allemaal te bedanken. Ik weet dat het begon als een onzeker project, we hadden een klein budget en geen garantie op succes, maar desondanks hebben jullie je altijd honderd procent ingezet en het is allemaal dankzij jullie dat we deze serie met succes kunnen afronden." de brunette glimlacht even. "Dankjewel en ik hoop dat we in de toekomst nog veel met elkaar te maken zullen hebben. Ik wens jullie allemaal veel gezondheid en geluk toe. Won Shik en Misun, jullie in het bijzonder. Ik kan me voorstellen dat het als getrouwd koppel met een kind en eentje die onderweg was vaak lastig was, maar desondanks hebben jullie je alles gegeven."
Won Shik slaat een arm rond de schouders van zijn vrouw en kijkt haar met een zoete glimlach aan. "Ik ben trots op je Misun, ik weet dat ik het al vaak heb gezegd, maar ik meen het echt. Ik heb enorm veel bewondering voor je, je bent een sterke vrouw die zich niet zomaar aan de kant laat zetten en ik ben meer dan gelukkig dat ik mijn leven met jou mag delen." Won Shik legt zijn hand in Misun haar nek en drukt haar iets dichter naar zich toe waarna hij zijn lippen met de hare verenigd in een zoete kus.
"Laten we een toost uitbrengen! Een toost op het leven, het geluk, de liefde, maar vooral ook onze vriendschap!"
