"Chae Won was mijn aller beste vriendin, al sinds we vijf zijn kennen we elkaar al. We deden alles samen, we gingen samen naar school, speelden buiten, de-" "Okay jullie waren super close en deden alles samen. We snappen de boodschap, ga maar verder met je verhaal." gromt Ravi die helemaal niet zat te wachten op zo'n lang verhaal. Maar toch wil hij wel alle details van het verhaal horen, nieuwsgierig naar wat Yoon Mi haar connectie is met het slachtoffer waar ze maar weinig informatie over konden vinden, bijna alsof de persoon die haar vermoord had niet wou dat iemand ook maar iets over haar te weten zou komen.
"We waren zo close dat we elkaar beter kenden dan onze ouders ons kenden. Alleen plots verdween Chae Won uit mijn leven, ik zag haar nooit meer en hoorde niks meer van haar. Geen berichtjes, geen telefoontjes, helemaal niks. Ik maakte me zorgen en belde haar en belde haar, totdat ze op een dag eindelijk opnam. Dat was de avond voordat jullie haar vonden." Yoon Mi blijft even stil, ze slikt zichtbaar. Haar ogen richt ze op het tafelblad voor zich, tranen vormen zich in de hoekjes van haar ogen.
"En toen? Wat zei ze toen ze opnam? Waar hadden jullie het ov-" "Ravi, ik zou het gesprek leiden." zucht Jisu, ze kijkt de jongen naast haar streng aan. "Je moet haar niet pushen, het is een gevoelig onderwerp okay?"
Een sarcastisch lachje rolt over Ravi zijn lippen. "Niet te geloven." mompelt hij in zichzelf, het meisje naast hem had hem echter duidelijk gehoord en kijkt hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Ze heeft ons al die tijd voorgelogen, niks gezegd terwijl ze wist dat we opzoek waren naar meer informatie. Je weet dat het een misdaad is met opzet informatie voor jezeld te houden o-" "Ravi!" Jisu zucht eens diep, ze is duidelijk helemaal klaar met hem en zijn sceptische gedoe.
"Jisu, ik snap echt niet waar jij mee bezig bent. Hoe kan je nu haar kant kiezen! Dat is e-" "Wil je nog weten hoe haar verhaal verder gaat? Houd je mond Ravi en laat haar praten." Jisu richt zich weer op Yoon Mi, het jongere meisje lijkt helemaal niks van het gesprek tussen haar en Ravi mee te hebben gekregen. Dikke tranen rollen langs haar wangen naar beneden en spatten kapot op het ijzeren tafelblad van de verhoorkamer.
"Yoon Mi, zou je ons kunnen vertellen hoe het verder ging?" vraagt ze met een zachte, gerust gevende stem. Yoon Mi knik even, ze veegt haar wangen droog met de palm van haar hand en gaat verder met haar verhaal.
"Ze nam op, klonk angstig, bijna alsof iemand achter haar aanzat. Ze vertelde voelde zich schuldig dat we de laatste dagen geen contact hadden gehad, ze vroeg of ik haar op kon zoeken, diezelfde avond nog, het adress zou ze me doorsturen. Ik stelde haar gerust, zei dat ik meteen naar haar toe zou komen. Ik maakte me zorgen, in al die jaren dat ik haar kende had ik haar nog nooit zo bang over horen komen. Ik kon haar niet zien, maar het leek alsof ze op haar benen stond te trillen." Yoon Mi kijkt op, eerst in de ongeïnteresseerde blik van Ravi en vervolgens in de meelevende blik van Jisu.
"Ze stuurde me via een sms het adress door e-" met een klap wordt de deur van de verhoorkamer open gegooid. Jisu draait zich om, haar baas staat in de deur opening een niet al te vrolijke blik op zijn gezicht te vinden.
"Jisu, Ravi, deze zaak is gesloten. Ik wil dat jullie onmiddelijk bezig gaan met een andere zaak die al dagen op jullie ligt te wachten."
"Wat? Maar deze zaak is nog lang niet opgelost! Er loopt hier een of andere gek rond die onschuldige meisjes vermoord!" Ravi staat boos op, blijkbaar heeft Yoon Mi hem toch weten te overtuigen met zijn verhaal. "De zaak is gesloten." besluit Ken. "Gesloten?" zelfs Jisu lijkt nu lichtelijk boos te worden, ze kijkt Ken aan met een niet begrijpende blik.
"We zijn al zo lang bezig met dit onderzoek en hebben maar niks over de dader kunnen vinden. Er is echter een optie die we tot nu toe open hebben gelaten, zelfmoord."
"Dit is te belachelijk voor woorden, hoor je wel wat je zelf zegt? Zelfmoord?" Ravi lacht Ken vierkant in zijn gezicht uit. "Ik wist al voor een langere tijd dat je niet geschikt was voor deze baan maar dit is toch wel echt het top punt. We hebben geen enkel idee van de dader, maar ook zeker geen bewijs om het een zelfmoord te noemen. Dit meisje hier kende het slachtoffer door en door en geloof me, het was geen zelfmoord." Ravi staat voor zijn punt, hij straalt zoveel zelfvertrouwen uit dat het Yoon Mi bijna ontroert. In de tijd dat ze hier nu op het bureau rondloopt heeft ze vooral zijn negatieve kanten gezien, hij moppert veel, is snel boos en een tikkeltje arrogant. Maar ondanks dat alles kan ze niet ontkennen dat de passie die hij voor dit werk heeft enorm is, ze kent geen betere agent dan hem.
"Ken, het spijt me maar ik sluit me aan bij Ravi. Dit lijkt me geen zelfmoord."
"De zaak is gesloten." Ken kijkt zijn twee rechercheurs met een koude, bijna lege blik aan. Er is iets anders aan hem, maar niemamd lijkt het echt te kunnen plaatsen. "En als ik jullie hier nog mee bezig zie zal dat niet zonder consequenties zijn." Ken draair zich om en loopt de verhoorkamer uit.
"Jisu, Ravi..." klinkt de zachte stem van Yoon Mi, ze is inmiddels opgestaan. Haar lichaam lijkt lichtjes te trillen. "Chae Won heeft geen zelfmoord gepleegd. Als dat zo was had ik het zonder twijfel opgemerkt. Jullie moeten me helpen de echte dader te vinden."
"Geloof me ik ga deze zaak niet laten liggen totdat ik die gek van de straaf geplukt heb en hem met mijn eigen handen in de cel gegooid heb." Gromt Ravi die de verhoorkamer uitstampt. Jisu legt een hand op Yoon Mi haar schouder en geeft er een geruststellend kneepje in.
"Maak je geen zorgen, het komt allemaal goed."
