"Yaşamak için savaşılan Koma'ya hoşgeldin, şişkin dudak."
Kaşlarım çatılırken geriye birkaç adım attım. Bu bir şaka falan mıydı?
"Ne saçmalıyorsun?" deyip geriye gitmeye devam ettim. "Ailem nerede?"
Çocuk kafasını eğip güldü. Sonra tekrar bana baktığında gülen suratı bir anda değişmişti. Bana bakarken ifadesiz olan suratından bunun bir şaka olup olmadığını anlamak çok zordu.
"Her şeyi anlatacağım." dedikten sonra elini uzattı. "İşe tanışarak başlamaya ne dersin?"
Onun eline bakarken nefes alışverişim hızlandı. Onun elini tutup tutmamak arasında gidip geldiğimde o gözlerini devirip elimi tutup sıktı.
"Ben Kim Taehyung." dediğinde yutkundum.
"K-Kim Seokjin."
Taehyung sırıttı. O sırıtışınde ağzının kutu şekline girmesini izledim. Burada ne olduğunu anlayamamıştım.
"Soyadlarımızın aynı olmasını sevdim, Jin." dedikten sonra elimi bıraktı. "Şimdi benimle gel ki burada nasıl yaşanılacağını öğren."
Taehyung ilerlemeye başladığında kaşlarım çatılı etrafıma baktım. Bütün bu insanlar neden uzaylı görmüş gibi bana baktığını anlamasam da, korkmuştum. Şu an tek tanıdığım insan olan Taehyung'un peşinden koşa koşa gittim. Ona yetiştiğimde yavaşladım. Taehyung, onun peşinden geldiğimi görünce hafifçe gülümsedi.
Öpüşen bir çiftin yanına geldiğimizde Taehyung durdu. Gözlerini devirip onlara baktıktan sonra ikisini de enselerinden tutup ayırdı.
"Bir yiyişmeyin be!" dediğinde iki erkek de güldü. Beni gördüklerinde ise kendilerini Taehyung'dan kurtarıp gülümsediler.
"Yenisin, ha?" dedi sarışın olan. "Umarım en kısa zamanda hayata dönersin."
İlk önce çocuğun söylediğini tam olarak algılayamadım. Gözlerimi kırpıştırıp durduğumda ellerim titredi.
"B-ben öldüm mü?" dediğimde esmer olan güldü.
"Ben Jungkook. Ve bu sarışın hatun da Jimin. Ya sen?"
Jimin, Jungkook'a gülerek vurduğunda sorularını cevaplamamıştım. Aklımda hala burasının neresi olduğunu öğrenmek geçiyordu. Ailemi merak ediyordum. Bunun bir rüya olup olmadığını merak ediyordum.
"Bu şişkin dudak da, Jin." dedi Taehyung, benden önce davranarak. "Ona her şeyi kim anlatmak ister?"
Jimin ve Jungkook etrafa bakınırken işlerinin olduğunu söylediler. Fakat Taehyung, havalı bir şekilde durdurdu onları. İkisini de yakalayıp yanıma getirdiğinde sırıttı.
"Bu görev size düşüyor, beyler. Aman onu öldürtmeyin."
Ölüm kelimesini duydukça tüylerim ürperdi. Şu an öteki tarafta mıydım? Bu Koma denilen yer neydi?
"Ö-ölüm mü?" dediğimde ikisi birden kafasını salladı. Beni ortalarına alıp yavaşça yürümeye başladığımızda neden onlara güvenmem gerektiğini düşündüm. Fakat bunu sorgulayamadan kendimi bilmediğim bir yerde, merdivenlerde otururken buldum. Taehyung yoktu aramızda.
"Her şeyi anlatacağız ama bunun bir şaka olduğunu söyleyip durma, tamam mı?"
Hafifçe kafamı salladığımda hala korkuyordum. Bilmediğim bu yerde, tek tanıdıklarımı birkaç dakika önce tanımıştım.
"Dünya'yla alakalı en son ne hatırlıyorsun?" dedi Jimin merakla. Aklıma o anın gelmesiyle gözlerim doldu.
"T-Trafik kazası..."
