"Merak etme." dedi sanki kendisi yapmamış gibi.
"Ölümcül bir darbe olmadığı için iyileşeceksin."
Sonra odasına girdi Taehyung. Burada acı içinde beni bırakmayı önemsemedi.
"Hyung?!"
Jimin'in sesi geldiğinde ağlayarak ona çevirdim bakışlarımı. Onun arkasında da Jungkook durmuş, şok olmuşçasına bana bakıyordu ikisi de.
"Canım acıyor!" diye ağladım onlara yalvarırcasına bakarak. "Yardım edin."
Jungkook harekete geçti ilk önce. Bacağımı oynatamadığımı fark etmiş olacak ki, hemen tişörtünü çıkarıp yarama bastırdı. Bıçak hala bacağımdaydı.
"Kim yaptı?" diye sordu Jimin endişeyle. Ne kadar korktuğunu ve üzüldüğünü sesinden anlasam da konuşamadım. Bacağımın acısı o kadar çoktu ki, ağlamak dışında bir şey yapamıyordum.
"Böyle iyileşemez." dedi Jungkook, Jimin'e dönerek. "Bıçağı çıkarmazsak iyileşemez."
Kafamı iki yana salladım hızla. Zaten titreyen ellerim bunu duyunca daha da çok titredi. Ağlama şiddetim artarken ellerimi Jungkook'un yarama bastıran ellerinin üzerine koydum.
"Yapma." dedim acı içinde. "Canım daha çok acıyacak!"
Jungkook, Jimin'e dönüp baktı. O an yapabilecek başka bir şeylerinin olmadığını anladım. Hıçkırıklarım arasında kafamı salladım fakat çok korkuyordum.
"3'ten geriye sayıyorum. Nefesini tut, hyung."
Alt dudağımı ısırdım. Jungkook bıçağı tuttuğunda ne kadar korktuğumu kimse tahmin edemezdi. Tüm hücrelerim titriyordu.
"3..."
Gözlerimi yumdum.
"2..."
Yumruklarımı sıktım.
"1..."
Ve tuttum nefesimi. Artık canımın yanmasına hazırdım.
Bıçağı tek hamlede çıkardı Jungkook. Bacağımın yırtıldığını biliyordum. Bıçağın girdiği yerleri, çıkarken tekrar kestiğini hissettim.
Tuttuğum nefesimi dışarı atamadan bağırış koptu dudaklarımın arasından. Boğazımın ağrıdığını hissederken Jungkook tişörtünü bastırdı son hız. Sonra bir anda kesildi sesim. Bayılmaya yakın olduğumu biliyordum. Gözlerim kaydı, nefes alışverişim yavaşladı. Bayılmadan önce son duyduğum şey, Taehyung'un odasından gelen bir şeylerin kırılma sesiydi.
***
Gözlerimi yavaşça açtım. Artık bana tanıdık olan tavanı gördüğümde gözlerimi kırpıştırdım. Bana neler olduğunu hatırlamaya çalıştım ilk başta. Taehyung'un beni bıçakladığı aklıma gelince hızla doğruldum. Bacağımın sargılı olduğunu görünce yavaşça bir nefes verdim. Canım acımıyordu artık.
Yavaşça sargının ucunu tuttum. Sargıyı açmaya başladığımda kalbim hızlanmıştı. Orada bir yara olup olmadığını görmek istemiştim sadece. Sargıyı tamamen açtığımda görmeyi düşündüğüm şey yoktu. Bacağımda hiçbir şey yokken sargı yapılmış gibi duruyordu.
Yutkundum. Aslında bu çok korkunçtu fakat korkmamıştım. Buraya alıştığımı da böylelikle anlamış oldum. Artık daha kötüsünden korkmuyordum.
"Hyung?"
Jimin'in sesini duyduğumda düşüncelerimden sıyrılıp ona döndüm. Bana endişeyle bakarken aşağıya seslendi hızla.
