Hazan Zamanı

Vurulma

Cemre silahı elinden attı, şok içinde eserine baktı... Eylül yerde, Serkan şokla ona bakıyordu...

Cemre : ne yaptım ben? Ne yaptım? Birini vurdum ben... birini öldürdüm.. birini öldürdüm ben...

Cemre telaşla odadan çıktı, herkes ona doğru koşuyordu, o ise kendini yere bıraktı...

Songül : Cemre... Cemre ne oldu?

Songül, Fidanla birlikte Cemre'yi odasına götürür, Sultan da Eylüllerin odasına girmişti. Eylül kanlar içinde yerde, Serkan da onun başındaydı...

Sultan : oğul!

Serkan : ana Eylül!

Sultan : hastaneye, haydi!

Serkan şoktan çıkıp Eylül'ü kucaklayıp odadan çıkarken Songül onları görüp üzüntüyle bağırmıştı... Sultan peşlerinden gelmek ister ama Serkan engel olmuştu...

Serkan : sen Cemre'nin başında kal ana, sakın gözüme gözükmesin!

Serkan, Eylül'ü arabaya bindirirken Songül de ona yardım etmiş, Eylül'le birlikte arkaya yerleşmişti.... Serkan hızla hastaneye doğru yola çıktı...

Serkan : ne olur ölme.. ne olur bırakma beni...

Songül : ağzından yel alsın ağam.. iyi olacak tabii.. bir şeycik olmaz ona...

Serkan : yaşıyor mu? Nefes alıyor mu söyle Songül!

Songül : nefes alıyor ağam... ama bütün bunlar nasıl oldu ben anlamıyorum...

Serkan : Cemre aslında beni vurmak istedi... beni vuracaktı... Eylül arkamdaydı ama bir anda önüme geçti...

Songül : ne?! Cemre seni mi vuracaktı? Neden peki?

Serkan : ilaçlarını almıyor mu?

Songül : alıyor.. hepsini veriyoruz...

Serkan : belli ki yetmemiş... eğer Eylül'e bir şey olacak olursa.. eğer ona bir şey olursa...

Songül : ağam, doktor aslında kliniğe yatması gerektiğini söylemişti Cemre için...

Serkan : ne?! Neden yapmadınız peki?

Songül : anam istemedi. Bu eve bir deli doktoru gelmediği kalmıştı dedi... Karahanlıların gelini delirdi, ona sahip çıkamadılar sonra da kliniğe kapattılar dedirtmem ben dedi... konuyu kapattırdı, bir daha da konuşmamıza izin vermedi...

Serkan : kliniğe gitmedi ama sonra silahımı alıp Eylül'ü vurdu... evet şimdi hiç rezil olmadık, deli değil katile çıkacak adı...

Hastaneye varmışlardı, Eylül ameliyata alınmıştı... Serkan kendini tutamadı, ağlamaya başladı... Songül zaten ağlamaktan zor konuşuyordu...

Serkan : ona bir şey olursa... ağabeyim beni bu hastanede bırakıp gitti, eğer Eylül de giderse...

Songül : olmaz.. gitmez... o ne kadar inatçıdır sen benden iyi bilirsin ağam... o seni bırakmaz...

Serkan : evet, inatçıdır bilirim ama... onca kan..

Songül : sen bunları düşünme ağam, o iyi olacak.. iyi olur...

Serkan bir şey demedi ama çok korkuyordu... Saatler geçti, ne gelen vardı en giden...Doktor çıktığında korkusu daha çok arttı, ya ona birşey olduysa? Ya kaybettiyse onu?

Serkan : Doktor! Bir şey söyle! Durumu nasıl? İyi mi?

Doktor : kurşunu çıkarttık, uyanmasını beklemekten başka yapılacak bir şey yok şimdilik

Serkan : anlamıyorum, iyi mi? Onu söyleyin bana. İyi olacak mı?

Doktor : şuan bir şey demek zor, zor bir ameliyat geçirdi. Kendine geldiğinde anlarız...

Serkan nefes alamayacak gibi hissediyordu kendini, doktor da kesin bir şey dememişti zaten. Ne demek oluyordu tüm bunlar?

Serkan : görebilir miyim peki? Yanına gidebilir miyim?

Doktor : olur... ama uyanması zaman alabilir, endişelenecek bir şey yok şimdilik...

Sultan sinirliydi, Cemre'nin odasına dalıp başına dikildi....

Sultan : kendine gel kendine! Ne yaptığını sanıyorsun sen? Odaya dalıp insan vurmak da ne?

Cemre : onu sevmiyordun zaten, neden kızıyosun ki? Kurtaracam belki seni ondan!

Sultan, Cemre'ye tokat attı...

Sultan : sen zıvanadan çıkmışsın! Deli! Seni en başında o hastaneye kapatmam lazımdı! Şimdi polisler atacak içeri! Kızını da mı düşünmedin be!

Cemre : sen çok mu düşünüyosun sanki! Kız olduğunu anladığın zamandan beri kucağına bile almadın, suratına bakmadın kızımın! Senden daha çok düşünüyorum ben kızımı Sultan ana...

Sultan : eğer ona bir şey olursa neler olcak biliyor musun? Hapiste çürüyecen!

Bunun üzerine Cemre ağlamaya başladı...

Cemre : ben böyle olsun istemedim... sadece içimdeki acı dinsin istedim... artık mutlu olmak istedim. Kimseyi öldürmek istemedim...