O senin çoçuğun dedi kadın...
Adam öfke ile benim tek evladım var o da öldü kadın
Bu günü unutma ağa ellerinde kendi çoçuğun kanı var sakın unutma diye bağırdı kadın ve yumdu gözlerini.
Acımasız bir adam kendi çoçuğunu bile yok sayan kalbine zincir...
Toplantı odasına düşen ağır sessizliği hümanın sessi böldü "civan" dedi şaşkın ağlamaklı herkes ne olduğunu anlamaya çalışıyor civan "sakin ol hüma " dedi hümanın yanına gelerek "hadi " dedi
Cihangir kucağındaki ağlayan küçük ali asaf ile odaya girdi ağlamaklı sesi ile ali asaf "men istemeyeyek yaptım" dedi cihangir pişmanlıkla koltuğa koyduğu küçük çoçuğu tekrara kucağına aldı gözlerini sildi "tam geçti " dedi göz yaşlarını silerek ali asaf buğulu gözlerle "kızmadın" dedi cihangir küçük oğlunu koları arasında iyice sararak "kızmadım bir yerini kestin mi" diye sordu o sırada odanın kapısı açıldı civan ve hüma gördüğü ile çok şaşırdılar cihangirin kucağındaki çoçuğa sık sıkı sarılmış hüma koşar adım asafın yanına gelip oğlunu kucağına aldı " canım annem bir yerin kesildi mi" dedi asaf "hayıy" dedi cihangir "asaf acıktı yemeğe gidelim" dedi civan abisine kocaman olmuş gözlerle bakıyor hüma ise "gerek yok toplantı yarım kaldı zaten toplantıdan sonra ali asaf eve geçeriz biz" dedi asaf "hayıy acıktım" dedi cihangir zafer kazanmış gibi hümanın kucağından asafı aldı hüma şaşkınca karşısındaki adama bakıyor cihangir asafı civana verdi "gidip asafı eşyalarını toplayın bizde geliyoruz " dedi civan kucağında yeğeni ile odadan çıktı hüma karşısındaki adama baktı "cihangir ne yapmaya çalışıyorsun" dedi cihangir tek kaşını kaldırıp hümaya baktı "ağam ne oldu küçük karım " dedi hüma ayağa kalktı "oğlumda alıp gidiyorum seninle uğraşamam cihangir ağam" dedi kapıya doğru adımladı o sırda cihangir hümanın kolunu tutup kendi ve duvar arasına aldı hüma kocaman olmuş gözlerle "ne yapıyorsun" dedi cihangir biraz daha yaklaştı boynun koklayarak bir öpücük bıraktı "ailemi istiyorum" dedi hüma ise cihangiri ittirmeye çalışıyor "cihangir" diyor cihangir ise kendine gelip geri çekildi hüma kızgın şekilde "çok geç" dedi çıktı odadan
Civan kucağında çoçukla girdiği toplantı odasındaki tüm gözleri üstünde hisseti herkesi umursamadan küçük asafın çantasını alıp çalışma masasına koydu içine eşyaları koymaya başladı sırada asaf "amça kıymız ayaba şu göze" dedi meraklı gözler iyice meraklandı leyla hanım "civan bey neler oluyor" dedi civan tek kaşını kaldırarak "bilmeniz gereken bişey olsa söylenirdi leyla hanım işinize bakın "dedi o sırada içeri giren hüma kendi eşyalarını topluyor faruk bey "hüma nelere oluyor " dedi hüma " faruk bey.." dedi sırada cihangir odaya girdi "arkadaşlar yemek yiyelim hep birlikte" dedi asafa yöneldi kucağına almak için hüma cihangire dönerek "biz gelmiyoruz " dedi cihangir sert sesi ile "gelir misin demedim hüma yemek yiyeceğiz" dedi o sırada asaf ağlayarak "baba kızdı mı" dedi cihangir asafı kucağına alarak "kızmadım canımın iç kızmadım " dedi hümaya yürü işareti yaptı...
Yemek yenecek restorana gelene kadar arabada kimsenin sesi çıkmadı... civanın arabasında gelen faruk "kafam karıştı dostum ne oluyor " dedi civan "anladığın gibi işte hüma abimin karısı" dedi faruk şaşkınca "ne " diye çığlık attı..diğer arabada gelen dört kişi kendi aralarında konuşuyor murat bey "olanları anlayam var mı" dedi buse hanım " çoçuk cihangir beye baba diyor murat sence " dedi kenan bey " karısı mı" dedi leyla hanım ise haset sesi ile "cihangir bey kafalamak için çoçuk yapmış bir kadın bence" dedi Herkes masanın başında toplanmış sessiz bir şekilde yemek sipariş vermeyi bekliyor gelen garson verilen sipariş bitmiş cihangir garsona dönerek "koçum sen küçük beye önden tavuk çorbası getir" dedi yanında oturan küçük çoçuğun ellerin öperek hüma ise şaşkınca bakıyor bu adamın kafasına taş mı düştü diye bakıyor karşısındaki adama baktı ne yapıyorsun der gibi o sırada leyla hanım "cihangir bey " dedi cihangir "ne var" dedi leyla hanım bozulmuş şekilde " bu küçük bey size baba diyor " dedi asaf ise korkarak azını kapdı "özüy diyeyim baba" diye cihangir ise ağzını kapatan elini çekip öptü "babsına başka ne diye bilir leyla hanım" dedi leyla hanım nasıl "sizin çoçuğunuz " dedi o sırada murat bey "yanlış anlamasanız efendim bir şey sora bilir miyim " dedi cihangir murata dönerek "murat kafanız karıştı farkındayım ama hüma hanım benim karım bu küçük adamda oğlum" dedi cihangir oğlun kabul etmişti ailem demişti ilkkez aile olarak görmüştü kendini hüma yanağından süzülen bir damla yaşı sildi....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir gün önce
Cihangirin anlarımı
Hümanın sözleri beynimde dönüp durduruyor sevgime muhtaç bir çoçuk var kalbimde kocaman yer sahip olacak bir çoçuk ne yapmalıyım bilmiyorum kalbini yıktığım insanları nasıl kazanacağım bilmiyorum ama o mavi gözleri çıkmıyor aklımdan...
En iyisi uyumak düşünmeden uyumak....
Koş kardeşim koş diye bağıran emrenin sesi oğlum diye bağırdım emre baba diye sarıldı kolarıma kapı azında mavi koca gözlerle bana bakan cocuğa baktım gel dedim ama gelmedi emre kolarımdan çıktı asafın elini tutu "biz gidiyoruz baba artık senden gidiyoruz kardeşim sana küstü bende küstüm onuda alıp gidiyorum" emre asafın elin tut bağırmalarıma aldırmıyor "emre gel buraya getir asafı emre gel diyorum asaf asafı getir emre asaf asaf gel oğlum asaf" diye bağırıyorum ama iki oğlum el ele tutuşup koştular...
Allahım bu nasıl rüya sen aklımı koru asaf ...
Elimdeki telefon yine cevap yok "açsana şu telefonu civan " diye mırıldandım bu kaçıncı aramam ama açmadı acaba asaf iyi mi bişey mi oldu diye deliriyorum hümayı arasam açar mı? diye düşünmeyi bırakıp civanı bir daha aradım uykulu bir sesle "abi" dedi "Lan niye açmıyorsun telefonu " "Abi gecenin bi yarısı hayırdır " dedi "Hiç öyle aradım " "Abi sen iyi misin saat gecenin üçü" " nerdesin civan" "Evdeyim abi" "Hangi ev salak" "Hümanın evi" "Hımmmm iyi " "Abi" "Bi sorun yoksa kapatıyor..."diyemeden bir ses "amça korktum" dedi içimde bir his benim yanında olmalıydı korktuğunda bana gelmeliydi oysa şimdi yanında civan var hüma o nerde tam o sırada civan "aslanım anne nerde" dedi "yok" dedi bu yok kelimesi şartelerimi atırmış gibi nasıl yok lan gecenin bir yarısı bu kadın nerde "civan yengen bak telefonu kapatma" civan asafı yerine yatırdı bekle beni diye çıktı odadan "Abi yengem aşağıda koltukta uyuya kalmış " dedi "Tamam git yat asaf korkmasın"
Aklım kalbim karışık Yol göster bana kimsesizliğime yol göster vicdanım yanıyor yol göster ya yine kaybedersem ya elerimden kayıp giderse kimsesizliğime bir çıkar yol göster ban...
Geçen saatler bir birini kovaladı o rüyanın ardından gözüme girmeyen uyku ile kararımı verdim ailemi kazancağım asafın babası hümanın kocası olacağım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
