Hüma şaşkınca yanındaki adama bakıyor ne geçiyor bu adamın aklından yıllarca kabullenmediği çoçuğu mu kabulendi sevmediği kadına mı karım demişti hüma cihangiri anlamıyordu hayatlarına tek hissettirdiği duygu korku iken aile olabilir miyidi canı yanmış bir kadın kabullenilmeyen bir çoçuk nasıl olacaktı...
Cihangiri sesi ile kendine geldi hüma
"Bu gün yarım kalan toplantıyı yarına erteleyelim" dedi cihangir
Herkes bu kadar şaşkınlığın üstüne ses çıkarmadan onayladı... herkes kalkmak için ayaklandı hüma asafın elinden tutu kapıya doğru ilerledi civana dönerek "benide eve bırakır mısın" dedi cihangir hümanın bu çıkışına karşılık "ben sizi bırakırım " dedi eğilip asafı kucağına aldı arabanın arka kapısını açtı asafı koltuğa oturtu kemeri bağladı asaf güldü "men büyük oldum" dedi cihangir anlamayan bakışlarla hümaya baktı "arabada çoçuk koltuğu yok daha önce büyünce koltuksuz oturabilirsin dedim onun için diyor" dedi hüma cihangir arabayı çalıştırdı asafa göz kırptı "büyüdü benim oğlum" dedi asaf umutla baktı babasına hüma burukça konuştu "ilk kez oğlum dedin" dedi cihangir " hüma ben farkındayım hatalarımın ve ailemi artık yanımda istiyorum" dedi hüma iste histerik bir kahkaha atı "aileni yanında istiyorsun isteyince oluyor yani asafın doğumundan bu yana üç yıl geçti biz evleneli dört sene olacak " dedi cihangir "hatalarımın farkındayım" dedi hüma ise " ne güzel ama çok geç inan seni boşama şansım olsaydı bir dakika durmazdım cihangir kendime yeni bir yol çizerdim " dedi bu surada cihangir öfke ile fren yaptı kocaman açtığı gözlerle hümaya doğru döndü sert bir şekide parmakları ile çenesini tutu "beni boşama şansın olsa boşardın ha" diye kükredi hüma"çek elini canımı yakıyorsun" dedi cihangir hızla hümanın tutuğu çenesini bıraktı "kadın deli etme beni sakin kalmaya çalışıyorum sana bişey diyorum " dedi hüma "özüne döndün " dedi cihangir tam konuşacağı sırada asaf "koykuyom" dedi cihangir asafa dönerek "korkma baba ile anne konuşuyor sadece" dedi arabayı tekrar çalıştırdı hüma cihangire dönerek "eve gitmecektik" dedi cihangir " eve gidiyoruz zaten" dedi hüma "yanlış yoldayız evinize ters yön bu taraf " dedi cihangir duymamış gibi ilerledi... arabanın durması ile karşısındaki eve baktı hüma "cihangir nereye getirdin bizi " dedi cihangir "evimize" diye karşılık verdi arabadan inip uyuyan asafı kucağına aldı eve doğru adımladı hüma mecburen peşi sıra ilerledi cihangir asafı üst katta bir odaya yatırdı...Hüma merdivenlerden inan cihangire dönerek "konuşmamız gerek" dedi cihangir "ne konuda" dedi hüma " delirdin mi be adam bizim bi evimizi var kurulu düzenimiz var biz senin oyuncağın değiliz" dedi cihangir sinirli ses tonu ile "önce o sesin alçalt sonra konuş kadın" dedi hüma hep uysal anlayışlı narindi ancak cihangirin bu yaptıkları onu çileden çıkarmıştı "biz gidiyoruz cihangir oğlum ve ben evimize gidiyoruz şimdi" dedi ayağa kalktı merdivenlere doğru adımladı "bir adım bir adım daha at neler yapıyorum bak" dedi hüma cihangire doğru döndü ağlamak üzere olan gözlerle baktı cihangir yeniden konuştu "ya aile olacağız yada olacağız başka şansı çaresi yok ben oğlumu seni yanımda istiyorum sen benim karım olarak yaşayıp öleceksin " dedi hüma tutuğu göz yaşlarını koyverdi cihangir yeniden konuştu "ağlama kendini topla asaf için tamam hatalıyım ama kabullendim senide asafıda yanımda istiyorum şimdi ağlamayı kes yeni düzenimizi kuracağız bu evde yaşayacağız artık ha yok yaşamam diyorsan kapı orda çık git ama asafın bir daha yüzünü dahi göremesin benim nikahımda ömür boyu yaşarsın evlat özlemiyle seçim senin ya aile olacağız kabul edeceksin yukarı çıkıp benim in hazırlanacaksın aile olmamız için yada ben ve oğlum kendimize aile kuracağız karar senin güzel karım" dedi hüma hırsla sildi akan göz yaşlarını "kafayı yemişsin sen" dedi cihangir bu sözleri üzerine hümanın kolundan tutu kapıya doğru sürükledi "demek bizsiz kalmak istiyorsun " dedi kapıyı açtı hümayı kapı dışarı itekledi kapyı kapatı hüma ağlayarak "cihangir aç kapıyı" diye bağırıyor cihangir hiç bir tepki vermiyor hüma bağırıyor kapı dışında "cihangir oğlum ver aç kapıyı" diye ancak cihangir kapıyı açmadan kükredi "hüma tek bir şansın var ya sunduğum teklifi kabul edersin yada" dediği sırda hüma ağlamaklı sesi ile "tam kabul ediyorum aç kapıyı ver oğlum bana lütfen" dedi cihangir zafer kazanmış bir eda ile açtı kapıyı karşısında ağlamaktan kızarmış gözlerle kendine bakan kadına baktı ve aniden hümaya sarıldı "geçti tamam bak aile olacağız artık" dedi hüma mırıldandı "hastasın sen" dedi cihangir öfke ile " kadın delirtme beni " dedi hüma cihangirin kolarından çıktı merdivenlere doğru ilerledi asafı görmeliydi kalbi dayanmıyordu daha fazla cihangirin otoriter sesi duydu yeniden " elini yüzünü yıka sonra aşağa gel yiyecek bir şeyler hazırla asaf uyanır şimdi " dedi hüma el mecbur kabul etti
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Yemek masasındaki sessizliği asafın sesi bozdu "eve ditmiyecek miyiz" dedi cihangir minik oğluna bakarak "artık evimiz burası asaf sen ben anne burda yaşıyacağız birlikte" dedi asaf elerinin çırparak "sen demi" dedi cihangir "evet" dedi asaf" ayabalarım oyda kaydı" dedi cihangir gülerek " hepsin buraya getiriz sonra sana yeni oyuncaklarda alırız" dedi asaf "tiyen de allım" dedi cihangir asafı öperek "sen ne istetsen baban ayakların altına serecek " dedi hüma ilk kez oğlu için mutlu oldu belki en iyisi aile olmalarıydı ancak cihangir nasıl baş edecekti içinde bulunduğu psikoloji aşikardı korkuyordu hüma...
Yemek yenmiş asaf biraz babası ile oynamış ilk kez cihangir ile asaf birlikte oyun oynamıştı asaf butluluktan kanat çırpıyordu adeta o sevinçle koltukta uyuya kaldı cihangir asafı kucağına alıp merdivenlere yöneldi " asafı odaya bırakacağım sende soldaki odaya geç dolapta senin için birşeyler var hazırlan beni bekle" dedi hümaya konuşma şansı tanımadan çıktı yukarı asafı odaya götürdü yatağa yatırdı saçların eleri ile sıvazladı anlına öpücük kondurdu herşey senin için diye mırıldandı...
Aynı katta bulunan odaya girdiğinde hüma karşısında ilk gecelerinde olduğu gibi titreyerek duruyordu iki adımda yanına yaklaştı "benimsin" dedi hüma korku ile "cihangir" dedi cihangir "olmak zorunda hüma sen benim olduğunu kabullenmelisin" dedi...Beğeni ve yorumlarınız bekliyorum
⭐️ dokunmayı unutmayın
Görüşletiniz bildirin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esir bir kuşun öyksü
Roman d'amourO senin çoçuğun dedi kadın... Adam öfke ile benim tek evladım var o da öldü kadın Bu günü unutma ağa ellerinde kendi çoçuğun kanı var sakın unutma diye bağırdı kadın ve yumdu gözlerini. Acımasız bir adam kendi çoçuğunu bile yok sayan kalbine zincir...