Cihangir hümanın bulunduğu otele doğru giderken yan koltukta oturan civana döndü "amar hümayı nerden tanıyor" dedi civan "bilmiyorum yengem iş için geldi buraya" dedi cihangir tek kaşını kaldırdı "ne işi" dedi civan "otel çizim yapacaktı" dedi cihangir "anladım" dedi civan " abi bak saçma sapan hareketler yapma o kız ne halde kim bilir " dedi cihangir "ben o hatayı bi kere yaptım ikincisi yok oğlumu bulayım karımı ve oğlum yanımdan bi dakika bile ayırmayacağım" dedi civan "abi affetir kendini ne olursa olsun affetir bizde seni affedelim" dedi cihangir "etireceğim " dedi elineki floru bileğine bağladı derince soludu sonra.
Hüma ağlamaktan şişmiş gözlerle amara baktı "bi haber yok mu hala" dedi amar başını iki yana saladı hüma yeniden ağlamaya başladı oğlunun yerde duran tavşanın aldı yatak odasına doğru adımladı yatağa ağlayarak uzandı cenin pozisyonu aldı ağlamakla küçük tavşanın kucağına aldı...
Cihangir otele bir hışımla girdi arkasında bir sürü adam resepsiyona doğru ilerledi "hüma karacabey hangi odada kalıyor" dedi resepsiyonda duran kadın oda numarasını tuşladı
-efendim hüma hanımı bir bey soruyor
-kim dedi amar cihangir kızın elinden telefonu çekti
- benim amar
- geliyorum şimdi
diye telefonu kapatı cihangir söylendi senin benim karımın odasına ne işin var lan diye sinirle arkasındaki adamlara döndü "herkes aramaya başlıyor en ufacık bir izden dahi haberim olacak " dedi o sırada resepsiyona inen amar ile cihangir ters ters bakıştı " karım nerde lan" dedi amar "yukarda " dedi tam önüne adımlayarak "bu işle bi ilgin var mı cihangir kız perişhan" dedi cihangir "çekil önümden diye eli ile ittirdi" amar tekrardan önünde durdu cihangir amarın yakasına yapıştı "ulan delirtme beni bak sakin kalmaya çalışıyorum çileden çıkarma beni" dedi civan araya girdi "abi , amar abi lütfen şimdi kavga etme zamanı değil " dedi amar cihangirin önünden çekildi cihangir karşısında ağlamak kızarmış gözlerle bakan kadına görünce içine bir hançer saplandı ne kadar kırdım ben seni ne kadar incittim oysa şimdi tek tek sarsam yaralarını merhem olsam afım olur mu ikili birinin gözlerinin en derine. Bakıyordu acı ikilinin iliklerine kadar sinmişti oysa kalpleri bir devrim yaşarken gözleri hala savaşıyordu cihangir hızlı hızlı yürüdü hüma fısıltı şekilde çıkan sesi ile "oğlum yok" dedi cihangir sıkıca sarıldı "getireceğim sana oğlumuzu" dedi hüma ağlamaya başladı bir yandanda yumruk yaptığı elini cihangirin gögüsüne vurmaya başladı "oğlum yok oğlum" diye ağlıyor hümanın bacakları artık onu taşımıyordu bianda yere yığılacak gibi oldu cihangir hümaya sıkı sıkı sarıldı hüma ağlayarak çöktü yer cihangirde onla birlikte herkes ikililiye bakıyor kimisi acıyarak kimisi merakla kimisi şefkatle orda ne kadar öyle kaldılar bilmiyorlardı kimse ne yaklaşabildi nede dokunabildi cihangir hümanın ağlamaktan hıçkırmaya iç çekmeye dönen sesi ile kendine geldi etrafına bakmadan hümayı kucağına aldı asansöre doğru ilerledi hüma küçücük kaldı kucağında iyice sindi ara ara sesi geliyor oğlum diye sayıklıyor... civan ve amar ikinin arkasından hareket eti amar cihangire seslendi "en üst kata sana ait bir oda var dostum" dedi cihangir kafası ile onayladı cihangir kucağında hüma ile odaya girdi odanın içinde yatak odası olan bölüme doğru girdi hümayı yatağa yatırdı hüma sıkı sıkı tutuğu gömleğini bırakmadı mırıldandı "cihangir" dedi "geleceğim oğlumuzu bulup geleceğim güzelim uyu biraz" dedi odanın kapısını kapatı amar ve civana doğru yaklaşıp konuştu "hümanın eşyalarını buraya getirsinler amar ve herşeyi en başından anlat" dedi amar "tamam ben hallederim " dedi civan "ben aşağı inip güvenlik kamerasını görüntülerine bakayım" dedi amar " inme bilgisayar aktartım görüntüleri yüzleri beli olan adamların resimlerini getiriyorlar şimdi" dedi cihangir "sabrım kalmadı oğlum kaç saattir bizden uzakta kim neden kaçırdı bilmiyorum delireceğim" dedi amar "ulan ailene sahip çıkaydın ya böyle olmazdı" dedi cihangir amara ters ters bakarak "ulan deli etme beni " dedi armar "delir lan delir" diye bağırdı civan "abi , amar abi lütfen yengem sesinizi duyacak zaten perişhan ali asaf desen ne halde bilmiyoruz biran evel yeğenimi bulmalıyız böyle kavga ederek bi yere varamayız" dedi amar cihangire ters ters bakarak "ulan sen bişey yapmadın demi" dedi cihangir amarın yakasına yapıştı "ulan ben kötü bir kocayım kötü bir babayım ama şerfsiz değilim içerdeki kadın halini gördüm onu bu hala getirmem evladı ile sınamam yaptım zamanında hata çok pişmanım it gibi pişmanım ben onları bi kere daha görebilmek için ölmeyi göze aldım yemin ederim onları mutlu görmek için ölmeye bile razıyım lan" dedi kapının çalma sesi ile ikili bir birinden ayrıldı hümanın eşyaları birde amarın bilgisayarı gelmişti üç adam koltuğa oturup izlemeye başladı bulduklarını değerlendirmeye çalıştılar geçen saatlerde herkes dahada perişhan oldu hüma bi kaç kere uyanıp tekrar tekrar ağladı.. nasıl anneyim ben diye haykırışları duyuldu içerden cihangir koşarak odaya girdi yumruk yapmış eleri ile dizlerine vuran hümaya koşarak sarıldı "sana şeref sözü bulacağım sapa sağlam getireceğim oğlumuzu söz hümam söz " diye sarıldı "dayanamıyorum cihangir oğlumu istiyorum kaç saat geçti nerde oğlum" dedi cihangir "her yerde arıyoruz gülüm bulacağız dünyanın dört bir yanında arıyoruz" dedi hüma hıçkırarak "benim oğlumdan kim ne ister cihangir" dedi cihangir yumdu gözlerini derince bir soluk aldı "bilmiyorum" dedi hüma "gözlerimi yamamıyorum kapattığım an kabuslar görüyorum cihangir" dedi cihangir hümaya sıkıca sarıldı yatağa uzandılar bir eli hümanın beline kadar gelen saçlarını sıvazlayarak onu rahatlatmaya çalıştı dilinde bi türkü
Düz dara yar düz dara yar zülüfün düz dara
Doksan dokuz yarem var sen açtırdın yüz yara
Düz dara yar düz dara yar zülüfün düz dara
Doksan dokuz yarem var sen açtırdın yüz yara
Uy aman aman aman burası adıyaman
Alem düşman kesilir seni sevdiğim zaman
Uy aman aman aman burası adıyaman
Alem düşman kesilir seni sevdiğim zaman
Düzdedir yar düzdedir yar zülüfün diz dedir
Nice güzeller sevdim gönlüm hala sendedir
Düzdedir yar düzdedir yar zülüfün diz dedir
Nice güzeller sevdim gönlüm hala sendedir
Uy aman aman aman burası adıyaman
Alem düşman kesilir seni sevdiğim zaman
Uy aman aman aman burası adıyaman
Alem düşman kesilir seni sevdiğim zaman
Uy aman aman aman burası adıyaman
Alem düşman kesilir seni sevdiğim zaman
Uy aman aman aman burası adıyaman
Alem düşman kesilir seni sevdiğim zaman
Hüma hıçkıra hıçkır uykuya daldı cihangir hümanın uyuduğunu anlayınca yataktan kalktı son kez hümanın yanağına bir öpücük bıraktı ve odadan çıktı amar ve civan cihangire baktı iki adamda ne diyeceğini bilemedi "benle sorunu olan herkesi araştırın kimsenin hüma ile sıkıntısı olamaz kesin benle ilgili birileri yaptı" dedi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esir bir kuşun öyksü
RomanceO senin çoçuğun dedi kadın... Adam öfke ile benim tek evladım var o da öldü kadın Bu günü unutma ağa ellerinde kendi çoçuğun kanı var sakın unutma diye bağırdı kadın ve yumdu gözlerini. Acımasız bir adam kendi çoçuğunu bile yok sayan kalbine zincir...
