My Little Devil

Κεφάλαιο 17

Κλειως P.O.V.

"Αν όταν σου μιλάω κοκκινίζεις, τότε όταν κάνω αυτό τι θα κάνεις;"

Ένιωθα το πρόσωπο του να σκύβει και τώρα τα χείλη μας απεχαν λίγα εκατοστά. Με κοιτούσε βαθιά στα μάτια. Ένιωθα την ανάσα μου να χάνεται και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Πλησίασε κιαλο. Πλέον είμασταν τόσο κοντά που με την παραμικρή κίνηση τα χείλη μας θα ακουμπούσαν. Ένιωσα τα χέρια του να με σφίγγουν και το σώμα μου να είναι κόντρα στο δικό του. Μετά από λίγα εκνευρίστηκα δευτερόλεπτα ένωσε επιτέλους τα χείλη μας. Τον φιλούσα. Ομγ φιλούσα τον Άγγελο. Τα χείλη του είναι τόσο απαλά. Αμέσως ανταποκρίθηκα αν και δεν ξέρω γιατί. Μετά από λίγο διακόπτει το φιλί μας και με κοιτάει στα μάτια. Τα μάτια του είναι τόσο υπέροχα. Φαίνονται τόσο σκοτεινά, όμως και τόσο ήρεμα ταυτόχρονα. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή στο στήθος μου. Ήθελα κιαλο. Ήθελα να γευτώ για ακόμα μια φορά αυτά τα χείλη. Απλά κοιταζομασταν μέχρι που χτύπησε το κινητό μου, και οποιαδήποτε ρομαντική ατμόσφαιρα υπήρχε καταστράφηκε. Τέλεια.

"Γκουχ...", βήχει και απομακρύνεται από κοντά μου.

"Εμ..με συγχωρείς λιγάκι.",του λέω χωρίς να ξεχνάω τους τρόπους μου και βγάζω το κινητό μου από την τσέπη του παντελονιού μου. Χωρίς να δω ποιος είναι στην αναγνώριση το σηκώνω.

📲📲

"Παρακαλώ;"

"Έλα Κλειώ που σκατά είσαι;",ακούω την φωνή του αδελφού μου.

"Εε...."

"Έξι και τρια εννια Κλειώ μου."

"Ααα..."

"Αυγά."

"Οοο.."

"Και ι. Κλειώ τα ξέρω τα φωνήεντα, δεν χρειάζεται να τα ξανά μάθω! Όμως χρειάζεται να μάθω που στο διάολο εισαι!",μου φώναζε μέσα από το τηλέφωνο.

Τι του λέμε τώρα ρε παιδιά;

"Εγώ...",άρχισα να λέω.

"Ναι εσύ Κλειώ! Που στο καλό είσαι; Μπορείς να μου πεις; Γυριζω σπίτι και περιμένω να σε βρω εκεί αλλά εσύ πουθενά! Οι γονείς μας να σε έχουν πάρει πάνω από 100 τηλέφωνα και εσύ να μην το σηκώνεις! Μπορείς να μου πεις που στο καλό έχεις εξαφανιστεί; Ποιος ήταν αυτός που σε πήρε από τον Ντέιμον;"