My Little Devil

Κεφάλαιο 77

Λίνας P.O.V.

Έχει περάσει ένας μήνας από τη μέρα που πέθανε η Λία.

Κανένας δεν είναι ο ίδιος πλέον.

Η Κλειώ δεν σπάνια χαμογέλαει και μόνο στον Αγγελο. Η Έλενα κάνει κοπάνες σχεδόν κάθε μέρα, γυρνάει αργά σπίτι και πολλές φορές δεν κοιμάται καν εκεί. Ο Πάνος δεν μιλάει σε κανένας μας ενώ έπεισε τον πατέρα του να τον στείλει για σπουδές στο εξωτερικό. Σε λιγότερο από έξι μήνες θα φύγει για Αμερική. Ο Άλεξ είναι συνέχεια μέσα στα νεύρα, σχεδόν κάθε μέρα τσακωνόμαστε και είμαστε υπερβολικά εγωιστές να παραδεχτούμε το λάθος μας.

Από την άλλη τα παιδιά στην παρέα δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση. Ο Τεό είναι ακόμα στη φυλακή με τη δική του να καθυστερεί συνεχής. Ο Τόλης έχει πέσει σχεδόν σε κατάθλιψη από τότε που έκλεισε το μαγαζί, ενώ ο Μίλτος δουλεύει όλη μέρα προσπαθώντας να τα βγάλει πέρα. Ο Δήμος λείπει συνέχεια και δεν μιλάει με κανέναν μας σχεδόν. Λέει ότι προσπαθεί να διορθώσει κάτι. Μην με ρωτάτε τι. Ο Άγγελος έπιασε και δεύτερη δουλειά και κανένας τους δεν έχει χρόνο για τη συμμορία. Ο Dragon είναι ακόμα στην Αγγλία χωρίς να δίνει σημασία ζωής.

Στη συμμορία τα πράγματα είναι χειρότερα. Με την κεντρική πεντάδα εκτός ο Μιχάλης, ένας μαλάκας από κει μέσα, έχει πάρει τα ηνία και δίνει διαταγές από δω και από εκεί. Μέσα στον τελευταίο μηνα πάνω από τα μισά άτομα της ομάδας πιάστηκαν απο μπάτσους αλλά τους βγαζαν λόγω έλλειψη στοιχείων και ας είναι καλά ο Αχιλλέας που βοηθάει την κατάσταση.

Όσο για μένα προσπαθώ. Σπάνια βλέπω τα αγόρια, τα μάθηματα του σχολείου οσο πάνε δυσκολεύουν, και δεν βοηθαει καθόλου το γεγονός ότι συνεχεια τσακώνομαι με τον Άλεξ. Μένω ακόμα στο σπίτι του και κάθε φορά που τσακωνόμαστε είναι δύσκολο για όλους ειδικά για τους γονείς του που προσπαθούν να μας ηρεμήσουν. Αλλά δεν φταίω εγώ. Αυτή με θέλαν στις ζωές τους. Ας ζήσουν μαζί μου λοιπόν.

Γενικά τα πράγματα πηγαίνουν σκατά.

Και πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουν έτσι για λίγο καιρό ακόμα.

Άλεξ P.O.V.

Δεν αντέχω άλλο.

Η σχέση μου με τη Λίνα με έχει κουράσει.

Δεν ήταν καθόλου όπως την είχα φανταστεί. Συνέχεια τσακωνόμαστε με το παραμικρό και πολύ σπάνια τα βρίσκουμε κατευθειαν. Εκνευρίζεται με το παραμικρό και γκρινιάζει με την κάθε ευκαιρία. Δεν νομίζω να μπορώ να συνεχίσω έτσι για πολύ ακόμα.