My Little Devil

Κεφάλαιο 38

Άγγελος P.O.V.

Είμαι στη μηχανή και οδηγάω προς τον γκρεμό για δεύτερη φορά αυτή τη μέρα. Πίσω μου η Κλειώ κλαίει. Έχει περάσει αρκετή ώρα και ακόμα να σταματήσει να κλαει. Γυρνάω το γκάζι ώστε να πάει πιο γρήγορα. Θέλω να την πάρω αγκαλιά να ηρεμήσει.

Δεν ξέρω γιατί. Όταν την είδα να κλαει ένιωσα κάτι να σπάει μέσα μου. Ο τρόπος που έπεσε πάνω μου και μου ζήτησε να την πάρω μακριά. Απλά δεν μπορώ να τη βλέπω. Είναι τόσο λάθος εικόνα.

Μετά από λίγο φτάνουμε στον γκρεμό και παρκάρω κάπως απότομα. Θέλω να κατέβω να την πάρω αγκαλιά. Εκείνη βγάζει μια κραυγή και κατάλαβα ότι τρόμαξε. Της σφίγγω το χέρι της που είχε τυλιγμένο γύρω μου για να καταλάβει ότι την κρατάω.  Κατεβαίνω γρήγορα και τη βοηθάω να κατέβει. Από τα μάγουλα της ακόμα έτρεχαν δάκρυα. Τα γαλάζια μάτια της τώρα είχαν πάρει μια πιο σκούρα μπλε απόχρωση. Ακόμα και έτσι ήταν τόσο όμορφη. Της πιάνω το χέρι και χώρις να πω κάτω περπαταμε παρέα προς την άκρη. Το κινητό της δεν έχει σταματήσει να χτυπάει αλλά δεν κάνει καμία κίνηση να το σηκώσει. Απλά το αφήνει να χτυπάει.

Κάθομαι οκλαδόν και την τραβάω ώστε να πεσει πάνω μου και να την πάρω αγκαλιά. Σφίγγω προστατευτικά τα χέρια μου γύρω της χωρίς να πω κάτι. Θέλω να νιώσει ασφάλεια. Να καταλάβει ότι εγώ είμαι εδώ. Την αφήνω να κλάψει. Δεν μιλάω όσο ώρα εκείνη κλαει χωρίς σταματημό, ούτε ξεσφιγγω το κράτημα μου.

Κλαίει τόσο αθόρυβα, σαν να προσπαθεί να μην ακουστεί. Να μην την καταλάβω. Όμως την καταλαβαίνω. Από την υγρασία στην μπλούζα μου. Η φίλη της βρίσκεται στο νοσοκομείο. Φυσικό να κλαει. Φοβάμαι και να ρωτήσω μην είναι κάτι άσχημο και την κάνω να στεναχωρηθεί περισσότερο.

Θεέ μου τι σκατά λέω;

Από πότε νοιάζομαι τόσο πολύ για κάποια;

Από πάντα.

Ναι.

Καλά ακούσατε.

Από πάντα.

Από τότε που ήταν μικρό κοριτσάκι και έτρεχε στην παιδική χαρά για να κάνει κούνια.

Από τότε που τσακωνόταν με τον αδελφό της και τον Άλεξ για το ποιος θα κάνει πρώτος τσουλήθρα.

Μόλις την είδα κατάλαβα κατευθείαν ποια είναι. Πως θα μπορούσα να μην την καταλάβω άλλωστε; Πως θα μπορούσα να ξεχάσω αυτές τις γαλάζιες θάλασσες που με έχουν στοιχειώσει όλα αυτά τα χρόνια;