My Little Devil

Κεφάλαιο 1

Λίνας P.O.V.

Ντριν...Ντριν...

(Ξέρω καθόλου πρωτότυπος τρόπος να αρχίσει ένα βιβλίο)

"Ποιος είναι γαμώ το σπίτι μου πρωί πρωί? Πραγματικά αν είναι κανας πλασιέ που μοιράζει φυλλάδια δεν θα ζήσει να δει ξανά τον ήλιο!",μουρμουρίζω μόνη μου καθώς ψάχνω κάτι να βάλω.

Χτες κοιμήθηκα μόνο με τα εσώρουχα αφού τα ρούχα μου έγιναν μούσκεμα από το βραδινό μου μπανάκι. Ήθελα να ξέρα ποιος μαλακας πλούσιος βάζει συναγερμό στην αυλή! Βάλε ρε μαλακά στα παράθυρα σαν κάθε φυσιολογικό πλούσιο! Εε.. για να μην πολυλογω με αυτά και με αυτά βρέθηκα να μπάνιο στη πισίνα αφού με κυνηγούσε ένα ντόμπερμαν και προσπαθούσα να ξεφύγω.

Και φυσικά σαν γνωστό ζώο που είσαι δεν είδες κοτζαμ πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων μπροστά σου και είπες να κάνεις μια βουτιά...

Θα σκάσεις εσύ; Ακόμα να ψωφίσεις?

Εε..όχι; Είμαι η εσωτερική σου φωνουλα. Δεν μπορώ να πεθάνω;

Μην παίρνεις κι όρκο... Ίσως κάποια μέρα γίνει κάνα θαύμα και με λυπηθεί αυτή η πανέμορφη, θέα , γλυκιά, αξιαγάπητη και τέλεια Ειρήνη aka η συγγραφέας.

Ναι..ότι πεις.. σταματά τώρα το γλυψιμο στην πολυαγαπημένη μας Ειρήνη και τράβα άνοιξε την πόρτα που ο χριστιανός που βαράει το κουδούνι μας έχει πάρει τα αυτιά πρωί πρωί!

Πω πρώτη και τελευταία φορά θα συμφωνήσω μαζί σου...οποίος είναι στην πόρτα δεν έχει σταματήσει να χτυπάει. Ενοχλητική φωνουλα πάω να ανοίξω θα ασχοληθώ μετά μαζί σου.

"ΤΩΡΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΛΥΣΑΞΕΣ!",φωνάζω για να με ακούσει αυτός που σε λίγο θα είναι μακαρίτης γιατί τόλμησε να με ξυπνήσει.

Άντε να δούμε ποιον θα φάμε σήμερα... Κατεβαίνω βιαστικά την σκάλα και πάω να ανοίξω την πόρτα.

"Καλημέρα Ντεβ..."αρχίζει να λέω ο Τεό, τον διακόπτω όμως.

"Λέω και εγώ ποιος μαλακας είναι πρωί πρωί! Ρε παιδάκι μου πες μου λιγο είσαι μαλακας; Έχεις death wish?"

"Πιο δυνατά νομίζω στη βόρεια προάστια δεν σε άκουσαν!",με ειρωνεύεται και κερδίζει μια από τις φημισμένες μου δολοφονικές ματιές.

"Ρε απαντά μου που σε ρωτάω..είσαι μαλακας; Για ποιο γαμημένο λόγο με ξύπνησες από τις..τις.. από ότι ώρα είναι τέλος πάντων;"

"Από τις 5 το απόγευμα εννοείς;" Λέει κοιτάζοντας με ένα βλέμμα καθαρά ειρωνικό ενώ ταυτόχρονα κάθεται στον καναπέ.