My Little Devil

Κεφάλαιο 27

Άκης P.O.V.

"Θα κατέβουμε από τον κεντρικό δρόμο προς την πλατεία. Άντρες μας θα είναι κρυμμένοι σε κάθε στενό και θα εμφανίζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Προσοχή όμως. Θα είναι και ο Μαυρίδης εκεί σίγουρα. Οι υπόλοιποι έχουν καιρό να κάνουν κίνηση,άρα είναι πολύ πιθανό να βρίσκονται και εκείνοι εκεί.",είπα με βαριά φωνή ενώ κοιτούσα ακόμα τα σχέδια του δρόμου.

Το άλλο Σάββατο θα γινόταν πορεία στο κέντρο. Διοργανωτές ήταν κάτι λυκειοπαιδα που ήθελαν να παραπονεθούν για το εκπαιδευτικό. Να μου πεις και εγώ κανονικά λυκειοπαιδο θα ήμουν αν δεν παρατούσα το σχολείο. Εε εμείς σαν αναρχικοί δεν μπορούσαμε να λείπουμε. Άλλωστε είναι και μια μεγάλη ευκαιρία να γίνει χαμός. Η συμμορία του Τεό θα είναι σίγουρα εκεί, όπως και δύο τρεις ακόμα.

"Είσαι σίγουρος ότι θες να πάμε; Αυτή η πορεία θα καταλήξει σε μάχη. Είναι επικίνδυνα.",τόνισε ο Δημήτρης για ακόμα μια φορά. Μου είχε πρήξει τα συκώτια από τότε που αποφάσισα να κάνουμε και εμείς εμφάνιση ότι δεν ήταν συνετό λέει να πάμε γιατί ήταν επικίνδυνα. Καλά δίκιο έχει. Αλλά δεν πρόκειται να το παραδεχτώ ποτέ.

"Είπα θα πάμε. Η συζήτηση έλειξε εδώ. Όλοι για προπόνηση! Το καλό που σας θέλω ρεμαλια να κάνουμε καλή εμφάνιση!",φώναξα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο της αποθήκης. Ένιωσα κάποιον πίσω μου να με ακολουθεί αλλά δεν έδωσα σημασία. Ήξερα ήδη ποιος ήταν.

"Ρε θα σταματήσεις αν με παίρνεις από πισω; Είπαμε δεν αλλάζω γνώμη!",φώναξα ενώ ανέβαινα στην μηχανή μου. Βασικά στη μηχανή σκέτο. Όχι μου. Την έχασα στους αγώνες γαμώ και όσο και αν δεν θέλω ανήκει στην Λίνα πλέον. Στην Ντεβ μάλλον για τα μάτια του κόσμου. Ήμουν από τα λίγα άτομα που ήξερα την πραγματική της ταυτότητα. Μπορεί να μην τα πηγαίναμε καλά αλλά ποτέ δεν την φανέρωσα. Όχι από την καλή μου την καρδιά, αλλά γιατί ήταν ένα καλό χαρτί σε περίπτωση που κάτι ήθελα να ζητήσω.

"Δεν ήθελα να σου πω για την πορεία. Για την μηχανή ήθελα να σου πω. Ποτέ σκοπεύεις να την δώσεις στην Ντεβ;"

"Δεν ξέρω ρε Δημήτρη. Πάντως σύντομα. Όσο και αν δεν θέλω τηρώ την συμφωνία. Και δυστυχώς έχασα. Που θα πάει όμως θα την ξανά κερδίσω.",είπα και έβαλα το κράνος μου." Άντε τσάγια τώρα. Πάω να απολαύσω τις τελευταίες ώρες με τη μηχανή."

Και ίσως αν είμαι τυχερός πιο ξέρει μπορεί να πετύχω το μυστήριο κορίτσι. Ποια να είναι άραγε και τι δουλειά είχε στα μέρη μας; Αν ήταν από εδώ θα την αναγνώριζα. Αλλά αυτή ήταν αλλιωτικη. Έμοιαζε ατρόμητη και ας έτρεμε ταυτόχρονα από τον φόβο. Καλύτερα να σταματήσω να την σκέφτομαι. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να την ξανά δω πότε.