My Little Devil

Κεφάλαιο 39

Λίνας P.O.V.

Έχω ξυπνήσει εδώ και μία ώρα και βαριεμαι να σηκωθώ από το κρεβάτι.

Καταλαβαίνετε τον πόνο μου;

Τι ώρα είναι βασικά;

Ανοίγω το κινητό και βλέπω ότι η ώρα έχει πάει δύο το μεσημέρι. Χαρμα. Για αυτό πεινάω. Βλέπω ότι έχω και κάποιες ειδοποιήσεις αλλά θα τις τσεκαρω μετά. Κάτσε να πάω να δω τι θα φάμε τώρα.

Κατεβαίνω κάτω και τους βλέπω όλους μαζεμένους στη τραπεζαρία να μιλάνε.

Νιιιιιι!

Είναι Κυριακή!

Θα φάμε όλοι μαζιιι!

Κάθε Κυριακή μαζευόμαστε όλοι στο σπίτι και τρώμε σαν οικογένεια. Συνηθίζαμε να το κάνουμε με τους γονείς μου αυτό όσο θυμάμαι και έτσι όταν ζήτησα από τον Τεό σαν δώρο γενεθλίων να μου φέρει τους γονείς μου πίσω μου υποσχέθηκε ότι θα έκανα ότι μπορούσε. Τελικά τα κατάφερε. Μέσα από μικρά πράγματα μου τους θυμίζει. Πονάει δεν λέω. Αλλά τους νιώθω κοντά μου. Τώρα αυτοί είναι η οικογένεια μου. Όσο βλάκες και αν είναι.

"Έλα ξύπνησες μικρή; Τώρα θα ερχόμουν να σε φωνάξω. Κάτσε πάω να φέρω και τα τελευταία πιάτα.",μου είπα ο Ντουλάπας μόλις με είδε.

Κάθομαι ανέβασα στον Έλβις και στον Τόλη. Είναι και αυτός εδωωω! Πάντα έρχεται στη μάσα όπως τη λέμε. Ο Τεό μιλάει με τον Έλβις ενώ ο Τόλης προσπαθεί να φάει χώρις να τον δούμε. Ο Μπουμ απλά κοιτάει το πιάτο σιωπηλός. Τι έπαθε;

Ψιτ κανείς δεν σε κοιτάει.

Δίκιο έχεις.

Με το ένα.

Με το δύο.

Με το τρία.

Κεφτεδάκι σου έρχομαι.

Παιρνω ένα κεφτεδάκι σε στυλ νίντζα και το βάζω στο στόμα μου.

Φακ.

"Αααααα καίει!",φωνάζω όσο προσπαθώ να το μάσησω.

Τα αγόρια έχουν πεθάνει στο γέλιο.

"Σκαστε ρε καηκα λέμε!",τους φωνάζω.

"Κάθε Κυριακή τα ίδια. Πότε θα βάλεις μυαλό;",ρωτάει ο Τεό όσο γελάει.

Του ρίχνω ένα δολοφόνικο βλέμμα χωρίς να απαντήσω.

"Πάλι προσπάθησε να φάει πριν κάτσουμε όλοι μαζί;",λέει ο Ντουλάπας ενώ μπαίνει στην τραπεζαρία.

"Εσύ τι πιστεύεις;",ρωτάει ο Έλβις.

"Ναι.",απαντάει εκείνος και αφήνει τα τελευταία πιάτα και κάθεται.