My Little Devil

Κεφάλαιο 88

Δήμος P.O.V.

Σταματάω απότομα την μηχανή έξω από το σπίτι της Δήμητρας και κατεβαίνω γρήγορα, τρέχοντας προς την εξώπορτα. Όσο πλησιάζω πιο κοντά, τόσο πιο δυνατά ακούω τις φωνές από μέσα.

Πριν κανα δεκάλεπτο με πήρε η Δήμητρα τηλέφωνο, κλαίγοντας και μου είπε ότι μόλις γύρισε σπίτι και βρήκε τον πατέρα της μεθυσμένο να απειλεί τον αδελφό της. Προσωπικά χέστηκα για τον Ανδρέαδη τζούνιορ αλλά αν τα πράγματα ξεφύγουν μπορεί να χτυπηθεί η Δήμητρα.

Και αυτό δεν θα το αφήσω να γίνει.

Και ναι ίσως να μην θέλω να πάθει κακό.

Καλά ντάξει δεν θέλω να πάθει κακό.

Αυτό επειδή είναι καλός άνθρωπος.

Μόνο.

Και δεν σηκώνω συζήτηση πάνω σε αυτό.

Προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα αλλά ήταν κλείδωμενα έτσι έκανα ότι κάθε λογικός άνθρωπος θα έκανε στη θέση μου. Έβγαλα ένα 45αρι που είχα στο παντελόνι μου και πυροβόλησα δύο φορές την κλειδαριά, κλοτσωντας την πόρτα. Μπήκα μέσα και άρχισα να περπατάω γρήγορα προς τις φωνές που ακούγονταν χωρίς όμως να κρύψω το όπλο. Σε σπίτι μπάτσου μπαινω, ας είμαι προσεχτικος.

"ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ! ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ! ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΓΕΝΝΗΘΕΊ ΕΣΥ ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΓΊΝΕΙ!"

"ΜΠΑΜΠΑ ΑΣΕ ΚΆΤΩ ΤΟ ΟΠΛΟ ΓΑΜΩ!",

Ακούω δύο φωνές να φωνάζουν και από πίσω κλάματα. Προχωράω πιο γρήγορα στις φωνές και έρχομαι αντιμέτωπος με τον Ανδρέαδη να σημαδεύει τον γιο του με το υπηρεσιακό του όπλο και πίσω από τον Ανδρέαδη τζούνιορ η Δήμητρα έκλαιγε με λυγμούς.

"ΑΣΕ ΚΆΤΩ ΤΟ ΟΠΛΟ!",φωνάζω γρήγορα και τον σημαδεύω. Όσο αυτός γυρνάει να δει ποιος μίλησε η προσοχή του αποσπαται για λίγο με αποτέλεσμα ο γιος του να προσπαθήσει να πάρει το όπλο του.

Αλλά πριν προλάβει να κάνει δύο βήματα ο Ανδρέαδης πυροβόλησε, ευτυχώς χωρίς να τον πετύχει.

"Μην πλησιάζεις μικρέ!",φώναξε στον γιο του πριν στραφεί σε μένα. "Βρε βρε δες ποιον έχουμε εδώ. Παπαγεωργίου σε τι οφείλω την τιμή;",με ειρωνεύεται ενώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι μεθυσμένος. Κοιτάω τριγύρω και βλέπω άδεια μπουκάλια μπύρας και ουίσκι πεσμένα στο πάτωμα και ένα κάποια αποτσιγαρα σβησμένα στο τασάκι.

"Ανδρεάδη άσε κάτω το όπλο.",λέω αργά σημαδεύοντας τον ενώ με την άκρη του ματιού μου κοιτάω την Δήμητρα που έκλαιγε.