My Little Devil

Κεφάλαιο 49

Λίνας P.O.V.

Περπατάω πιο μπροστά από τους άλλους. Δεν το πιστεύω αυτό που γίνεται. Από πότε δηλαδη τους εμπιστευόμαστε και τους λέμε και τι γίνεται. Νιώθω σαν να προσπαθούν να εισβάλουν στη ζωή μου. Ειδικά ο αχωνευτος. Ότι και να κάνω είναι εκεί. Από τη μέρα που τον γνώρισα δεν μπορώ να σκεφτώ μια ήσυχη μέρα. Περπατάω λίγο πιο γρήγορα αδιαφορώντας για το τι λένε πίσω μου.

Δεν μου αρέσει καθόλου το γεγονός ότι συνέχεια μπλέκεται στη ζωή μου. Μοιάζει να την αποσυντονιζει. Μια χαρά ήμουν όπως ήμουν. Τώρα αυτός τι θέλει δηλαδη; Και μου ερχόταν στο μυαλό ξανά και ξανά η σκηνή που κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Δεν θυμάμαι τίποτα από το προηγούμενο βράδυ. Πως καταλήξαμε αγκαλιά; Και τι έγινε; Εχω σπάσει το κεφάλι μου και πάλι δεν μπορώ να θυμηθώ.

"Το ξέρω ότι δεν με χωνεύεις, μην νομίζεις ότι εγώ σε χωνεύω, αλλά θα μπορούσες να είσαι λίγο διακριτική μπροστά σε κόσμο.", ακούω την φωνή του αχωνευτου βήματα να πλησιάζουν.

"Δεν σε χωνεύω; Και λίγα λες."τον ειρωνεύομαι ενώ συνεχίζω να περπατάω. Έχει φτάσει δίπλα μου και με την άκρη του ματιού μου τον βλέπω να κουνάει το κεφάλι του. Περπατάμε για λίγο ακόμα δίπλα δίπλα. "Θες κάτι και ήρθε εδώ;",ρωτάω εκνευρισμένη.

"Ναι. Να αφήσω το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής μόνο του.",λέει και γυρνάω να κοιτάξω πίσω. Βλέπω τον Μπουμ να μιλάει με την ξινή και ξινιζω τα μουτρα μου. Τέλεια. Τα βρήκανε. Επιταχυνω το βήμα μου με αποτέλεσμα να απομακρυνθω πολύ. Ο άλλος συνεχίζει να περπατάει δίπλα μου στο πεζοδρόμιο. "Χαίρεσαι με τίποτα ή έχεις πάντα αυτή την έκφραση ξινιλας λες και έχεις φάει λεμόνι;",με ρωτάει ο αχωνευτος.

"Να μην σε νοιάζει.",απαντάω απότομα.

"Σωστά δεν ασχολούμαι με το τι κάνουν πουτανες.",λέει και νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου. Γυρνάω αμέσως να του δώσω χαστούκι αλλά με προλαβαίνει και πιάνει το χέρι μου. Με κολλάει στον τοίχο πίσω μου και κολλάει το σώμα του στο δικό μου. Είναι πιο ψηλός από μένα με αποτέλεσμα να σηκώνω τον κεφάλι για να τον βλέπω στα μάτια. Νιώθω κάθε εκατοστό του κορμιού να φλέγεται από το άγγιγμα του. Δεν μπορώ να κινηθώ και μου κρατάει τα χέρια, ενώ τα πόδια μου τα έχει εγκλωβισει ανάμεσα στα δικά του. Νιώθω το θυμό μου να χάνεται για λίγο όπως κοιταω στα μάτια του. Αλλά επανέρχεται γρηγορα με αυτό που λέει.

"Αυτό ήθελες για να το βουλώσεις; Να το κάνω πιο συχνά. Ααα και μην ξανά απλώσεις χέρι σε μένα κοριτσάκι γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδεματα."