Erkan
Onu korumuştu, bana saygısızlık yapan o iti korumuştu. Gözünde korku vardı. Ya onu seviyor sa, niye bana 'dur' dedi, niye bana kötü biriymisim gibi baktı...
Aklımı karıştıran sorular bir yana, ben artik ondan hoşlanıyordum... 'Ahh be kızıl'ım' bastan beri hoslaniyorum, ama kendime bir türlü yakıştıramıyordum!
Bu konuyu, onunla konusmicaktim. Çünkü;nasıl tepki vereceğini bilmiyordum.
"Hocam" duyduğum sesle kafamdaki düşünceleri atıp, sesin geldiği yere döndüm. Gelen sesin sahibi 'Kızılımdı'.
"Efendim Zeyna"
"Ben özür dilerim"
"Tamam"
"Ne yani, niye özür diledigimi sormicakmisiniz?"
"Hayir"
"Neden"
"Önemli değil onun için"
"Peki, özürüm sizin için önemli olmayabilir ama benim için önemli, çünkü ben herkesten özür dilemem"dedi. Arkasına dönüp gidiyordu. Elinden tutup bana dönmesini sağladım.
" özrün Zeyna, o önemli tabi, ama yaptığın şey önemli değil! Onun için üzülmene veya suçlu gibi hissetmene gerek yok" dedim. Önce şaşırdı,sonra Gülümsedi.
"Tesekkur ederim hocam" dedi.
"Ne demek. bir daha olmasın yalniz!" deyip bende gulerek karşılık verdim.
****
İleriki bölümden alıntı..!
Canım yanıyordu. Güven mistim... güzel olacak sanmış, yanılmıştım.
Özlem vardı içimde,aile özlemi..!
O sıcacık sohbetler, yemekler, tartışmalar gülmeler güzel kahkahalar aklıma geliyordu.
Bomboştum, yasiyormuyum? Yasamiyormuyum? Bilmiyordum. Bir tek bildiğim hayatımın hatasiydi...
Sevdim, mutlu olacağımı düşünüp hic zaman kaybetmeden kabul ettim.
Ama ne oldu, yalniz kaldim.
Beni böyle birakmamaliydi. Canımı yakmamaliydi. Ben ona muhtaçken o bana arkasını donmemeliydi...
Bitmişti benim için, yoktu artik öyle birisi!
Sevmiştim, ölümüne !
Aşkım karşılığı; kimsesiz, ruhsuz ,aşksız, sevgisiz, cansız kalmıştım. Ben, ben değildim artik, ben kimim onuda bilmiyordum. Sabrediyordum..!
Zamana bırakıp,sabrediyordum!
Arkadaşlar beğeniler, yorumlar önemli 😘😍
