Arabayı duruttuktan sonra, bana döndü. Gözleri dolmuş ve kızgın bir şekilde bakıyordu. Ne demiştim ben, niye bana böyle bakıyordu. Korkmuştum, hemde çok korkmustum!
"Nereden duydun?" dedi. Kısık ve sinirli bir ses tonuyla!
"Neyi hocam" dedim. Korkuyla titreyen sesimle!
"Aras'ı " dedi. Korku dolu gözlerle tekrardan yüzüne dönüp konuşmaya başladım." Hocam; siz arabadan inince, tlf çaldı. "Dedim.
" Eee devam et" dedi Erkan hoca. "Önce açmadm, ama arayan israrla aramaya başlayınca önemli bir şeydir dedim. Annenize veya babanıza bir...." lafimi kesmeyisyle cümlemi tamamlayamadım. Erkan hoca , sesini yükselti gözleri hala doluydu. " Benim annem öldü, babam da yok! Zeyna anladinmi? Ben kimsesizim! Kimsesiz Zeyna kimsesiz..." diyerek arabadan indi ve kapısını çarparak kapatip gitti.
Ben ne olduğunu, anlamamistim. Ne demiştim ki; Bu kadar kızmıştı? Diye düşünürken, arabadan inip Erkan hocanın yanina gitmek için ayaklandim.
'Gün gelir; ağzından çıkan en küçük bir kelimenin bile,bir başkası için çok büyük şeyler ifade ettiğini anlaşılır.
Oysa ki bir insan; sevdiği ,değer verdiği, önemsediği bir insani bilerek üzer miydi? (Hayır) Üzmez di! '
Koskoca adamın özelliklede, gülen ve espiri yapan sürekli pozitif enerjiyle dolasan bir insanin şuanda gözüm'ün önünde ağladığına inanamiyordum. Tek bir kelime sadece tek kelime 'Aras' demistim. Benim için küçük onun için büyük bir kelime olduğunu anlamıştım. Peki neydi bu 'Aras'ın ' anlamı , niye nu kadar yıkılmıştı!.
Düşüncelerimi bir kenara bırakıp, yanina gidip oturdum. Ağlıyordu; için için ağlıyordu!
"Ben...ben özür dilerim hocam" dedim.Pisman dım salaklik yapip kirmistim. Bana dönüp iç çekerek konuşmaya başladı.
" Aras; benim adim" demişti. Ben ne dedigini anlamaya çalışırken, soku atlatmaya çalıştım. "Annem, koymuş benim adımı. Annem öldükten sonra; kimsenin 'Aras' demesini istemedim. Annem söylüyordu en güzel benim ismimi" dedi. Aglamasi durmuş ama derin derin nefes alıp veriyordu.
Nerden bilebilirdim ki? Annesinin öldüğünü, ve 'Aras' isminin ona annesini hatirlattigini. Tekrar bna dönüp devam etti. "Annemin ölümünden babamı sorumlu tutuyorum! Ve onun için babamla da pek fazla görüşmüyorum..." dedi. Ben de daha fazla üzülmesini ve eskiyi hatırlamasını istemeyerek, konuyu değiştirmeye karar verdim.Aklımda o kadar cok, soru olduğu halde!
Erkan hocaya yani Aras hocaya, offf benim kafa gitti. Ne diye seslenkcektim ben simdi? Herneyse elimi uzatıp " ben Zeyna Akdağ " dedim, Gülümseyerek! Önce şaşkın şaşkın ne yaptığımı anlamaya çalışan hoca da , uzattigim eli tutup "Bende Aras Canveren" dedi. O da gülümseyerek karşılık verdi. "Memnun oldum." dedim.
"Bundan sonda bana,Aras hoca ya da ne bilim Aras , Aras abi vs de" dedi. Erkan hoca diye bildiğim kişi. "Nasil hocam yani?" dedim. "Basbaya Zeyna, bana okul dışında Aras da diyebilirsin" dedi tekrar. Basımı olumlu anlamda salladim.
"Annem Zeyna, annem senin gibi Aras der. Yani sesi sana çok benziyor." dedi. "Anladim hocam" dedim, gülümsedim.
"Hadi arabaya, yola devam edelim geç kalicaz hava kararıyor!" dedi. Bende olumlu anlamda basımı sallayıp o önde ben arkada arabaya doğru , ilerledik.
...... .......
Destek!!! Lütfen😀
