28.Bölüm

113 3 0
                                    

Sabah kalktim, yorucu gecen dünden sonra biraz daha iyiyim. Kahvaltimi yapıp TV karşısındaki kanepeye uzandim.

  Telefonum'un çalmasıyla uyandım. Arayanın o olunca içimi biraz öfke, birazda sevgi kaplamıştı. Telefonu açtım.

"Alo"
"Efendim"
"Zeyna, nerdesin sen niye cevap vermiyorsun?"
"Niye verim, bir pislik yüzüne benim kalbimi kırdın."
" Bak Zeyna, yavrum, özür dilerim birtanem. Bu kadar incilecegini bilseydim, öyle konusmazdim birtanem."

    Biraz sessiz kaldım. Düşünmeye başladım, affettigimi soylicektim.

"Tamam, sorun değil."
"Zeyna güzelim bulusalimmi? Birşey yapalimmi sana kendimi affettirim"
"Simdi müsait değilim."

Sesli bir şekilde tısladığı duymuştum, Sinir olmuştu.

"Tamam görüşürüz."
"Görüşürüz" diyip telefonu kapatmıştım.

*********

Aradan saatler geçmiş, aksam olmak üzereydi. Erkan, bana bir sever mesaj atmamış aramamıştı...

    Gerçek ismi Aras ama o ismi kimseye söylemiyordu. Sebebi ise ismini en güzel annesinin söylediğini ve başkasında duymak istememesiydi.

*******
"Zeyna, güzel kızım kalk hadi baban seni özledi birtanem."

Gözlerimi aralayip bana seslenen babama baktım. "Baba" diyip dogrulmaya çalıştım, belliki  uyuya kalmisim.
"Birtanem canım kızım" dedi ve uzunca alnimdan  öptü.
"Özledim babam seni " dedi babam "bende seni babacim"

Oturup yemek yedik, meyve yiyerek sohbet ettik, nur yine hic susmuyordu. Annem ise sesli kahkaha atıyordu. Ozlemistim ailemle vakit geçirmeyi...

    Odama  çıkmış, pjamalarimi giyinip yatağıma uzandım. Tam uyumak üzereyken telefonum  çaldı. Arayan oydu,saatlerce bekledigim kişi..

"Efendim"
"Zeyna, özledim."
"Eee yani"
"Asagidayim, kapının yaninda seni bekliyorum."
"Neee" diyerek uzandigim yatagimdan  hızla kalktim. Pencereden aşağıya baktım.
"Arabanın içindeyim güzelim"
"Ne yapıyorsun?orada"
"Sevgilimi  özledim, geldim."
"Tamam geliyorum."

Tlf kapatıp, üzerime hırka alıp aşağıya indim. Kimse uyanık olmadığına kanaat gelip, kapıya yöneldim yavaşça açıp dışarı çıktım. Arabanın yanina gidip hızla kapıyı açıp, içeri girdim.

  Erkan'a döner dönmez, vücudumu ateş bastı. Erkan dudağımi öyle bir öpüyordu. Bütün dert tasa kaybolmuş tu. Babamlar şuan az otemde uyuyirlardi ve uyansalar benim evde olmadigimi  farketmeleri an meselesiydi.

"Sevgilim" dedi dudaklarını biraz uzaklaştırarak.
"Efendim " dedim. Bana öyle yoğun bakıyordu ki, gözünde bilmediğim bir duygu vardı.
"Seni istiyorum" dedi. Ben hangi anlamda dediğini düşünürken, bir yerden de mutlu oluyordum. Çünkü' beni istediğini ' dile getirmişti.

Arkadaşlar babaannem vefat etti. Onun için uzun zamandır yazamadim kusura bakmayın...

Kalbin Gücü! (ZeyAr)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin