De Horloge-serie I: De Steen der Verwoesting
Wanneer Leila op de bodem van de zee een mysterieuze rode steen vindt, weet ze geen raad. Ze besluit haar nieuwe bezit geheim te houden, maar voor hoe lang, want als ze het de verkeerde verteld staat haar...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Er zijn alweer twee maanden voorbijgegaan, het gaat zo snel. Over tien maanden zijn we weer terug op de Academy en worden we Meesters.
Dan ben ik eindelijk een Vechtersmeester. Ik zal een van de weinige meisjes die überhaupt een Vechtersmeester zal worden.
Ik ben van plan om na de Academy een vervolgopleiding te doen en dan in het leger te gaan.
Als ik goed mijn best doe, kan ik makkelijk een generaal worden. De soldaten en onderofficieren zijn namelijk normale burgers, die hebben niet op de Academy gezeten.
Alleen rijken of als minstens één van je op de Academy hebben gezeten mag jij ook naar de Academy.
Vroeger heb ik vaak gevraagd wie van mijn ouders naar de Academy is gegaan, maar mijn moeder zei dat alleen mijn vader op de Academy heeft gezeten.
Ik had zoveel hoop toen ik naar de Academy ging om meer over hem te weten te komen, maar in mijn vijf jaar op de Academy ben ik niets wijzer geworden.
Al mijn jaren hadden andere leerlingen tegen mij gezegd dat ik een foutje van de Academy was. Dat geen van mijn ouders op de Academy heeft gezeten en de andere optie is voor mij sowieso uitgesloten. Maar dat is niet waar, mijn vader heeft op de Academy gezeten.
Ik heb zo vaak gehoord dat ik hier niet hoor en ik begon het op een gegeven moment ook te geloven, maar Mitch liet me zien dat ik hier hoor.
Hij liet me zien dat ik niet waardeloos ben en dat ik de anderen het tegendeel moet bewijzen, daardoor heb ik harder en harder dan welke Vechter dan ook getraind en zo kwam ik ook aan de top.
En ik ga nog beter worden.
Ik word de beste.
"Leila!", schreeuwt de docent geschiedenis opeens. Wat is zijn probleem? Ik deed niks verkeerd.
"Wat is er aan de hand meneer? Ik deed niks fout," zeg ik verward.
Maar dat lijkt zijn woede verder aan te wakkeren.
Ik kijk Mitch aan, maar die kijkt mij alleen met een grote glimlach op zijn gezicht aan. Lachend schudt hij zijn hoofd, wanneer ik hem quasiboos aankijk.
Waarschijnlijk ben ik weer een keer uitgezoned, maar dat is niet mijn schuld. Het is de schuld van de docent, hij moet niet op zo'n monotone toon praten en dan zeker niet over een onderwerp die me niks interesseert en ook nog over een andere planeet gaat.
"Ik deed niks fout?", zijn stem slaat een hoge noot aan. "je zat te slapen in mijn les!", vervolgt hij schreeuwend.
Wil hij dat ik mijn excuses ga aanbieden? Is hij dan blij? Moet ik opletten in zijn les? Moet ik me gaan gedragen in zijn les, omdat hij dat wil? Dat ik me anders voordoet dan dat ik ben? Wil hij dat ik me voor hem verander?
"Ja, ik zat niet op te letten in uw les. Maar wanneer gaan we dit ooit gebruiken?" Ik kijk op het bord, om te kijken waar het nu al twee maanden over hebben.
