De Horloge-serie I: De Steen der Verwoesting
Wanneer Leila op de bodem van de zee een mysterieuze rode steen vindt, weet ze geen raad. Ze besluit haar nieuwe bezit geheim te houden, maar voor hoe lang, want als ze het de verkeerde verteld staat haar...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Omg mijn lieve lezers!! Super erg bedankt, zonder jullie zou ik nooit zo verder zijn gekomen en heb ik niet even veel motivatie om een nieuw hoofdstuk te schrijven.
Sorry voor zo lang niet updaten, ik heb aankomende week mijn eerste SE en zit nu al te flippen. Wens me succes en reageer even of jullie ook nog toetsen deze week hebben!
Ik hoop dat jullie zin hebben in dit hoofdstuk, ik in ieder geval. Dus ik houd op met praten, zodat jullie eindelijk kunnen lezen. Liefs, Gwendolyn.
Geschokt door de plotselinge realisatie stap ik achteruit. Ik bekijk de jongen, waarmee Leonas aan het zoenen is, nauwkeurig. Het kan niet Pax zijn. Het kan gewoon niet. Ik dacht altijd dat Pax op vrouwen zal vallen en niet op mannen.
Ik voel een klein stukje van mijn hart afbreken, waarom weet ik niet. Ik had Leonas en Pax nooit samen verwacht.
Ze zijn allebei gewoon zo anders. Leonas is een vrije vogel, die alles doet wat hij wil, is voor iedereen aardig en laat je erbij voelen. Maar Pax, die heeft een dikke muur om zich heen gebouwd en het kost tijd dat hij de muur om je heen stukje bij beetje laat zakken.
Ik heb hen nooit zo samen gezien, zo intiem. Verdikkeme, ik heb ze zelfs nooit alleen tegen elkaar zien praten. Enkel met zijn vieren, met Archer en Felix. Hoe heb ik dit kunnen missen? Hoe had ik ooit kunnen denken dat Pax mij leuk zou vinden. Hij was enkel een vriend, die enkel uit aardigheid een meisje hielp. Die geen herinneringen had.
Domme Leila. Hoe had ik dit kunnen missen? Was ik dan zo blind? Het is duidelijk aan hoe Pax zijn handen door Leonas' haar halen, waardoor het helemaal rommelig wordt, dat hij hiervan geniet.
Weten Archer en Felix het? Vraag ik mezelf af. Ze lijken me niet zulke personen, die Leonas' geheim geheim zouden kunnen houden. Maar misschien vergis ik me daar ook in. Blijkbaar kan ik mensen niet zo goed lezen als ik dacht dat ik kon.
Zachtjes stommel ik achteruit, om weer terug naar huis te rennen en het beeld van Pax zoenend met iemand anders van mijn netvlies af te vegen.
Maar natuurlijk val ik, doordat ik mijn ogen nog steeds op de twee jongens - die geen besef voor de wereld om hun heen hebben - heb gericht en niet de uitgestoken boomwortel had gezien. Met een luide plof val ik op mijn zijkant en voel een pijnscheut door mijn dij gaan. Zachtjes vloek ik.
De jongens - op een meter of tien van mij vandaan - maken zich snel van elkaar los en kijken om zich heen, op zoek naar het lawaai dat hun uitmaak sessie heeft onderbroken. Ik probeer me achter de grote boom te verstoppen, maar Leonas spot me voordat ik kan bewegen.
Zijn ogen versperren en licht angst verschijnt er in zijn ogen. In trance blijven we elkaar aankijken. Versuft zie ik Leonas Pax met zijn hand aantikken, waardoor Pax - die nog steeds de andere kant opkeek - omdraait en mij ook in het vizier krijgt.
